ŻÓŁTA FEBRA

Żółta febra jest chorobą szczególnie niebezpieczną, która w skrajnych przypadkach może zakończyć się śmiercią. Wirus żółtej febry przenoszony jest przez komary.

Objawy: gorączka, bóle głowy, dreszcze, nudności, osłabienie, zażółcenie skóry i zaczerwienienie spojówek. Wśród ciężkich powikłań wymienia się uszkodzenie wątroby i nerek oraz krwawienia z przewodu pokarmowego (gorączka krwotoczna).

Choroba występuje w szerokim obszarze okołorównikowym w Afryce oraz w północnej i centralnej części Ameryki Południowej. 

Występowanie na świecie:

DENGA

Choroba zakaźna wywołana przez wirusa dengi. Wektorem zakaźnym jest komar. Choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka. Występuje na terenach Azji Południowo-Wschodniej, Afryki Subsaharyjskiej, Ameryki Środkowej i Południowej oraz na wyspach Oceanii.

W większości przypadków (80%) chorzy zainfekowani wirusem nie wykazują żadnych objawów. Najczęstszymi objawami są gorączka, ból głowy, osłabienie oraz silny ból mięśni i stawów. U 50% chorych stwierdza się wysypkę. Może także wystąpić zapalenie spojówek lub gardła oraz dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

U niektórych chorych dochodzi do rozwoju postaci krwotocznej bądź wstrząsu. Objawy zaburzeń krzepnięcia u pacjentów z dengą obejmują wybroczyny na skórze oraz krwawienia z błon śluzowych (nosa, jamy ustnej lub dróg rodnych) i przewodu pokarmowego. Te groźne dla życia zaburzenia pojawiają się najczęściej po kilku dniach choroby, już po ustąpieniu gorączki.
 

Występowanie na świecie:

BŁONICA

Błonica jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez bakterię maczugowca błonicy. Atakuje błony śluzowe, skórę, oczy, nos, narządy płciowe. Nieleczona może prowadzić do niewydolności dróg oddechowych i śmierci. Błonica występuje na całym świecie, lecz znacznie mniej przypadków notuje się w krajach o wysokim statusie ekonomicznym ze względu na ogólnodostępne szczepienia.

Profilaktyka:
Obowiązek szczepienia do 19 roku życia w Polsce. Czas utrzymywania się odporności to 10 lat.
 

Występowanie na świecie:

TĘŻEC

Tężec to choroba zakaźna ludzi i zwierząt, ale niezaraźliwa. Do infekcji u ludzi dochodzi w wyniku kontaktu skaleczonej skóry z zakażoną ziemią. Choroba występuje na całym świecie lecz prawdziwy problem stanowi w krajach Trzeciego Świata, zwłaszcza w Azji i Afryce.

Objawy: sztywność i bolesne skurcze mięśni, na początku mięśni żuchwy, a w późniejszym etapie innych mięśni szkieletowych, wygięcie ciała w łuk. W ciężkich przypadkach choroba może prowadzić do niewydolności oddechowej. Mimo podjęcia leczenia około 30% przypadków kończy się śmiercią chorego.

Najlepszą profilaktyką są szczepienia ochronne.
 

Występowanie na świecie:

MALARIA

Malaria występuje w ponad stu krajach, w których zamieszkuje 3,5 miliarda ludzi. Wywołana jest przez pasożyty zarodźca, którego żywicielem pośrednim są komary. Do zakażenia dochodzi przez ukąszenie zarażonego zarodźcem komara.

Jest to najczęściej występująca choroba zakaźna na świecie, na którą co roku zapada ponad 220 mln osób, a 1-3 mln umiera. Pierwszymi symptomami są dreszcze i wysoka, nawracająca gorączka, nudności, wymioty, bóle mięśniowe i bóle gałek ocznych. W ciężkich przypadkach dochodzi do uszkodzenia narządów wewnętrznych i śpiączki.

Często malaria ujawnia się nawet po kilku miesiącach od ukąszenia komara. W przypadku podejrzenia malarii należy jak najszybciej udać się do ośrodka medycyny tropikalnej. Profilaktyka obejmuje przyjmowanie preparatów działających przeciwko zarodźcom malarii oraz ochronę przed komarami.
 

Występowanie na świecie:

GORĄCZKA ZACHODNIEGO NILU

Gorączka zachodniego Nilu występuje głównie w Afryce, ale rozprzestrzeniła się też w Europie, Australii, a od 1999 roku także w Ameryce Północnej. Do zakażenia dochodzi przez ugryzienie komara.

Objawami w postaci lekkiej są to gorączka ból głowy, bóle mięśni. W cięższych przypadkach są to nudności, wymioty, zaburzenia chodzenia, koordynacji, trudności w połykaniu, zaburzenia świadomości, śpiączka. Od 10 do 20% ciężkich przypadków kończy się zgonem. Stosuje się leczenie objawowe, nie opracowano skutecznej szczepionki.
 

Występowanie na świecie:

JAPOŃSKIE ZAPALENIE MÓZGU 

Jest to choroba zakaźna, której źródłem zakażenia są komary z rodzaju Culex i Aedes. Występuje na Dalekim Wschodzie, w Azji Południowo-Wschodniej, w Indiach, na Sri Lance, w Pakistanie, Nepalu, Papui Nowej Gwinei.

W większości przypadków choroba przybiera łagodną formę, a objawami są gorączka, bóle głowy, problemy żołądkowe. U około 1% zakażonych japońskie zapalenie mózgu przybiera ostrą postać (zapalenie mózgu, zaburzenia świadomości, niedowład). Powikłania po chorobie mogą być naprawdę ciężkie: parkinsonizm, osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia psychiczne.

Profilaktyka obejmuje szczepienia ochronne.
 

Występowanie na świecie:

LEISZMANIOZY 

Leiszmaniozy należą do chorób pasożytniczych przenoszonych na człowieka przez samice krwiopijnych muchówek. Na terenach, na których wystepują mieszka 350 mln osób. Choroba występuje pod trzema postaciami: skórna, trzewna, skórno- śluzówkowa.

Objawy:
• Leiszmanioza skórna: owrzodzenia skóry, martwica tkanek, trudno gojące się rany.
• Leiszmanioza trzewna: gorączka, obecność płynu w jamie otrzewnej, powiększenie objętości śledziony, anemia, szare zabarwienie skóry.
• Leiszmanoza skórno-śluzówkowa: zniekształcenia twarzy, uszkodzenia tkanek miękkich, chrząstek i kości nosa.


Występowanie na świecie:

SCHISTOSOMATOZA

Schistosomatoza jest zaraz obok malarii najpoważniejszą chorobą pasożytniczą na świecie. Choruje na nią około 200 mln ludzi. Występuje głównie w Afryce, ale także na wschodnich wybrzeżach Ameryki Południowej, Azji Południowo-Wchodniej oraz na bliskim Wschodzie.

Chorobę wywołuje pięć gatunków przywr z rodzaju schistosoma. Do zakażenia dochodzi podczas kąpieli w zanieczyszczonej wodzie. Objawy to: ból brzucha, kaszel, biegunka, gorączka, świąd i wysypka grudkowa, obrzęk twarzy, powiększenie wątroby i śledziony. Profilaktyka obejmuje unikanie kąpieli w wodach słodkich oraz niszczenie żywicieli pośrednich - ślimaków.
 

Występowanie na świecie:

FILARIOZY

Filariozy to choroby przewlekłe wywołane przez nicienie, a wektorami zakażenia są bąki, komary, meszki. Dzielimy je na filariozy limfatyczne i skórne. Występują na terenach Wschodniej Afryki i Azji. Rejony te zamieszkuje 1,1 mld ludzi. Zdarzają się przypadki nie dające żadnych objawów.

Symptomami tej choroby są: ból głowy, pokrzywka, zapalenie naczyń chłonnych, słoniowacizna kończyn dolnych i górnych, obrzęk węzłów chłonnych. Aby zapobiegać zagrożeniu należy stosować replementy, a także odzież która uchroni nas przed ukąszeniami owadów.
 

Występowanie na świecie:

CHOLERA

Choroba przewodu pokarmowego wywołana przez przecinkowiec cholery. Do zakażenia dochodzi podczas spożycia skażonej wody lub pokarmu, rzadziej przez bezpośredni kontakt z chorym. Na terenach zagrożonych cholerą mieszka około 1,4 mld ludzi.

Choroba może okazać się śmiertelna (około 1% przypadków w przypadku prawidłowego leczenia oraz nawet 50% przypadków nieleczonych).

Objawy: biegunka bez bólów brzucha, wymioty, odbarwione stolce o mdłej woni, zmarszczenie skóry, zmiana głosu, drżenie mięśni, zapadnięcie oczu i wyostrzenie rysów twarzy.

Profilaktyka: doustne szczepienia, restrykcyjne przestrzeganie zasad higieny w rejonach zagrożonych: częste mycie rąk oraz działanie w myśl zasady ugotuj, obierz lub zapomnij o zjedzeniu.
 

Występowanie na świecie:

WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU A

WZW A jest to jedna z najczęściej notowanych chorób zakaźnych. Rejon występowania to Afryka, Azja, Ameryka Środkowa i Południowa. Do zarażenia dochodzi głównie podczas spożycia zanieczyszczonej wody lub pokarmów.

WZW A daje następujące powikłania: zżółknienie skóry i oczu, bóle brzucha, mięśni i stawów, gorączka, świąd skóry, ciemny mocz. Aby zapobiec WZW A należy dokładnie myć owoce i warzywa, pić wodę butelkowaną. Zaleca się także szczepienia ochronne.
 

Występowanie na świecie:

WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU B

WZW B to ciężka, przewlekła choroba wywołana przez wirus HBV. Do zakażenia najczęściej dochodzi przez kontakty seksualne z osobą zarażoną lub podawanie dożylne narkotyków za pomocą tej samej igły. Występuje na całym świecie.

Okres wylęgania to średnio 60 - 90 dni. WZW B daje następujące objawy: brak apetytu, nudności, wymioty, ciemny mocz, żółtaczka, bóle stawów. Najskuteczniejszą formą profilaktyki jest szczepionka. Należy też unikać przypadkowych kontaktów seksualnych bez zabezpieczenia.
 

Występowanie na świecie:

DUR BRZUSZNY

Ostra choroba zakaźna, którą wywołują bakterie salmonelli. Źródłem zakażenia mogą być brudna woda lub nieumyte owoce lub warzywa. Występuje na całym świecie lecz największe ryzyko notuje się w Azji (Indie, Nepal) oraz Afryce.

Do najczęściej występujących objawów zalicza się: bóle brzucha, gorączkę, różową wysypkę na skórze. Może pojawić się powiększenie śledziony, węzłów chłonnych i zapalenie spojówek. Profilaktyka obejmuje szczepienia ochronne, a także przestrzeganie podstawowych zasad higieny.
 

Występowanie na świecie:

WŚCIEKLIZNA

Wścieklizna jest to wirusowa choroba zakaźna, która może być śmiertelna. Do zarażenia dochodzi w wyniku ugryzienia przez chore zwierzę. Wścieklizna występuje na całym świecie, ale najwięcej przypadków notuje się w Afryce i Płd. Azji za sprawą ugryzień przez psy, koty i małpy. Co roku na wściekliznę umiera około 55 tys. osób.

Nie ma skutecznego leku przeciw wściekliźnie. Można natomiast wykonać szczepienie przedekspozycyjne przed wyjazdem w zagrożony rejon. Pierwsze objawy mogą być widoczne już po 10 dniach. Pojawia się brak czucia w miejscu ugryzienia, osłabienie, nadmierna potliwość.

Z czasem dochodzi do mimowolnych i bolesnych skurczy mięśni, ślinotok, problemy przy przełykaniu, lęk przed wodą, światłowstręt, napady drgawek, trudności w oddychaniu (niewydolność oddechowa jest przyczyną śmierci). Po tygodniu od w.w. objawów pacjent umiera.

Porady:

• unikanie kontaktu z nietoperzami podczas zwiedzania jaskiń 
• unikanie głaskania i dotykania zwierząt
• należy uważać na małpy, które często wskakują na turystów w poszukiwaniu jedzenia
• szczególną uwagę zwrócić na dzieci, które chętnie garną się do zwierząt
 

Występowanie na świecie:

JET LAG

Zespół nagłej zmiany strefy czasowej - jet lag. Jest to udręka dla wielu podróżnych, którzy przelatują przez różne strefy czasowe. Objawy są uzależnione od liczby stref czasowych oraz kierunku podróży. Podróż w kierunku na wschód (kierunek, który skraca dobę) jest gorzej znoszona od podróży w kierunku zachodnim, który wydłuża cykl dobowy.

Oprócz zaburzeń snu może pojawić się złe samopoczucie, brak koncentracji, ból głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Aby złagodzić objawy należy dobrze wypocząć i wyspać się przed podróżą. Zaleca się odpowiednio nawodnić organizm (powinniśmy zrezygnować z alkoholu i kofeiny ze względu na ich właściwości odwadniające) i spożywać posiłki z wysoką zawartością białka. 

PRZEGRZANIE ORGANIZMU, UDAR CIEPLNY

Dotyka dość często turystów podróżujących w upalne miejsca. Niezachowanie środków ostrożności, nadmierne eksponowanie ciała na promienie słoneczne sprawia, że dochodzi do przegrzania organizmu.

Objawami są: bardzo wysoka gorączka, dreszcze, nudności, wymioty, poparzenia I i II stopnia, sucha, gorąca, pokryta bąblami skóra, zaburzenia psychiczne, utrata przytomności. Jeżeli zauważymy u siebie takie symptomy należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Aby uniknąć nieprzyjemności należy wystrzegać się słońca podczas jego największej aktywności w godz. 11 a 15, stosować kremy z ochronnym filtrem UV, nakrycie głowy, regularnie nawadniać organizm. 

ZAKRZEPICA WYWOŁANA PODRÓŻĄ

Jest to groźna choroba, która nieleczona może prowadzić do śmierci. Podczas długich godzin lotu spędzonych w pozycji siedzącej może dojść do powstania zakrzepu. Skrzepy powstałe w żyłach kończyn dolnych mogą zawędrować do płuc tworząc zator.

Jeżeli zauważymy opuchnięcie nóg, bóle łydki podczas zginania, zaczerwienienie skóry powinniśmy zgłosić się do lekarza. Aby zminimalizować ryzyko w dniu wyjazdu należy nawadniać organizm, nie zażywać leków uspokajających ani nasennych, nałożyć luźną odzież. 

Utrata jednej trzeciej brwi po zewnętrznej stronie twarzy jest klasyczną oznaką niedoczynności tarczycy.

Jeśli dokuczają Ci utrzymujące się objawy takie jak zmęczenie, marznięcie, depresja, zaburzenia snu i apetytu, a Twoje brwi wyłysiały w zewnętrznej ich części, to prawdopodobnie brakuje Ci hormonów tarczycy.

Rozwiązanie jest bardzo proste: zażywać hormony tarczycy, które, zapewniam Cię od razu, są jak najbardziej naturalną substancją.

Strzeż się analiz krwi

Dawniej lekarze diagnozowali niedoczynność tarczycy (brak hormonów tarczycy), badając pacjenta.

To Eugène Hertoghe, pradziadek dr. Thierrego Hertoghe’a, o którym czasem wspominam, zaobserwował, że utrata zewnętrznej jednej trzeciej brwi jest objawem niedoczynności tarczycy. Nazywa się to nawet „objawem Hertoghe’a”.

Od czasów wynalezienia sposobu, jak badać krew, żeby sprawdzić poziom hormonów tarczycy, w latach 40. ubiegłego wieku lekarze prawie nie uwzględniają objawów klinicznych niedoczynności tarczycy. Diagnozują to schorzenie w oparciu o skalę wyników krwi podawaną przez laboratoria.

Jeśli Twój poziom hormonów we krwi uważa się za „normalny”, prawdopodobnie nie będziesz leczony, nawet jeśli masz wszystkie objawy niedoczynności tarczycy.

Inne zagrożenie: nawet jeśli lekarz podejmie leczenie, celem będzie osiągnięcie pewnego poziomu TSH albo T4, dwóch substancji zwyczajowo oznaczanych w przypadku niedoczynności tarczycy. Jeśli poziom obu hormonów znajdzie się w widełkach normy, potraktowany zostaniesz jak „uzdrowiony”, nawet jeśli objawy się utrzymują!

Taka sytuacja jest nie do zaakceptowania dla pacjentów.

Z medycznego punktu widzenia, zwykłe pobranie krwi nie wystarczy, by stwierdzić, czy masz „zbyt dużo” czy „za mało” hormonów tarczycy.

W rzeczywistości bowiem „norma” jest tak różna dla różnych osób, że nic nie wynika z odczytania samej wartości. To tak, jakbyś poszedł do lekarza zmierzyć sobie włosy, żeby wiedzieć, czy są właściwej długości! Lekarz nie ma najmniejszego pojęcia, bo to od Ciebie zależy, czy włosy są wystarczająco długie.

Kliniczne objawy niedoczynności tarczycy

By zdiagnozować niedoczynność tarczycy, można więc przyjrzeć się swoim brwiom. Ale ważne jest też, by wiedzieć, jak się czujesz.

...Jeśli wiecznie Ci zimno,

...jeśli musisz ze sobą walczyć, żeby wstać rano z łóżka,

...jeśli Twoja skóra jest tak sucha , że wygląda jakby składała się z łusek,

...jeśli Twoja cera jest blada, a włosy suche i łamliwe,

...jeśli dokuczają Ci zaburzenia snu i apetytu, a oprócz tego

...pojawiają się jeszcze inne objawy (obniżony nastrój, obniżone libido, zaparcia).

Oczywiście nikt nie cierpi na wszystkie te objawy naraz. To byłoby zbyt proste. Lekarz powinien się zdać na swój instynkt, zdiagnozować całość.

Ja mam oryginalny sposób diagnozowania niedoczynności tarczycy. Jest on następujący: jeśli od dawna już czytasz Pocztę Zdrowia, jeśli na pamięć już znasz moją śpiewkę na temat żywienia, uprawiania sportu, snu, nastroju, witaminy D i omega-3, ale nie udaje Ci się zastosować moich rad w praktyce, z pewnością masz niedobór hormonów tarczycy.

To bardzo proste.

Gdyż niedobór hormonów tarczycy Cię niszczy. Wiesz, że powinieneś być aktywny, ale nie możesz.

Na przykład: sport.

Osoby z niedoborem hormonów tarczycy często myślą, że to normalne, że trzeba się zmuszać do uprawiania sportu. W najlepszym razie mówią sobie, że sport jest przyjemny... kiedy już jest po wszystkim i stoją pod ciepłym prysznicem po wysiłku.

Ale to nieprawda: dla wielu osób (u których poziom hormonów tarczycy jest prawidłowy), wyjście, pozostawanie na świeżym powietrzu, podskakiwanie, gra w piłkę to nie obowiązek: to przyjemność, a nawet potrzeba! Ciepły prysznic na koniec to tylko wisienka na torcie.

Wyobraź sobie życie z właściwym poziomem hormonów tarczycy...

Osoby, u których hormony tarczycy są na właściwym poziomie, nie mogą się doczekać, kiedy założą sportowe obuwie i zaczną napinać mięśnie.

Stadion, kort tenisowy, basen czy tor do crossu to dla nich synonimy szczęścia, intensywnego życia i euforii. Zmuś takiego do pozostania w łóżku przez cały dzień albo na kanapie przez weekend – zamieni się w ryczącego lwa w klatce. Nie daj mu wyjść na zewnątrz – wpadnie w depresję!

Tacy są rowerzyści, których mijasz samochodem w niedzielę. Ubrani w obcisłe i fluorescencyjne stroje, aerodynamiczne kaski i okularki, z wydepilowanymi, wypakowanymi mięśniami łydkami, nie myśl, że się zmuszają: wręcz przeciwnie – energia z nich bucha!

Takie są grupy radosnych nastolatków wychodzących na narty, z plecakami i wielkimi butami, gdy za oknem śnieg, wiatr, szron, a Twoim jedynym pragnieniem jest się otulić i pozostać wewnątrz. Tacy są piłkarze biegający wieczorami po boisku, w deszczu, w świetle reflektorów; tacy są górscy wędrowcy, którzy wejdą na każdy szczyt, skalisty bądź oblodzony, dla przyjemności późniejszego powrotu do miejsca startu w dolinie... wymęczeni i z bąblami na stopach.

Jaka tajemnicza siła ich przyciąga, zmuszając do wyjścia z domu i podejmowania ciągle nowych wyzwań sportowych? Częściowo odpowiadają za to hormony tarczycy.

Bez hormonów tarczycy życie jest ciężkie

Brak hormonów tarczycy szkodzi na sen: jesteś zmęczony... ale nie jesteś w stanie zapaść w regenerujący sen.

Nie masz ani ochoty ani przyjemności, by widzieć, wąchać i smakować jedzenie. Jesz wielkimi kęsami, rzadko zauroczony jedzeniem, które wydaje się, jakby pączkowało na stole. Z niechęcią myślisz, że na Twoim talerzu ciągle jeszcze jest pełno, a Ty już w siebie nic nie wciśniesz. A potem – czas na... obżarstwo słodyczami.

Rano tkwisz pod kołdrą jak ślimak, sparaliżowany na samą myśl o liczbie zadań, które Cię czekają.

Takie samo cierpienie, tak samo ciężko jest w toalecie: zdecydowanie, jelito się rozleniwia, kiszki blokują, blokuje się tak naprawdę wszystko...

W takich warunkach czytanie w kółko w Poczcie Zdrowia, że powinno się wyjść, pobiegać, pójść na spacer, ugotować sobie i dobrze się wyspać, żeby ułatwić organizmowi powrót do zdrowia i zapobiec chorobom, niczemu nie służy. Z moich porad na poważnie traktujesz jedynie te, które mówią o zażyciu takiej czy innej tabletki, pigułki czy granulek, o użyciu takiego czy innego naparu czy olejku aromatycznego. Ewentualnie jeszcze te, żeby pójść do sauny, na masaż albo położyć się na leżaku na słońcu...

Ale oczywiście zbyt pięknie by było, gdyby te ostatnie zalecenia (zresztą świetne!) wystarczyły same w sobie.

Są tylko uzupełnieniem. Zdrowe, szczęśliwe i spełnione życie zaczyna się od zdrowego trybu życia, a to zakłada, wybacz, że jeszcze raz to powtórzę, zdrowe jedzenie, uruchomienie ciała i umysłu oraz dobry odpoczynek.

Dobra wiadomość jest taka, że wszystko to staje się proste, a nawet łatwe, kiedy Twoje hormony tarczycy znajdą się na prawidłowym poziomie – a to nic skomplikowanego.

Dlaczego niedoczynność tarczycy jest niewłaściwie leczona?

Przywrócenie właściwego poziomu hormonów tarczycy nie jest bardzo skomplikowane, jest jednak trochę złożone.

Wymaga czasu, refleksji i czegoś zdecydowanie więcej niż zwykłe pobranie krwi. I dlatego najlepiej, byś sam zrozumiał, jak działa Twoja tarczyca i jak sobie poradzić z ewentualnymi problemami. To najlepszy sposób, by potem konstruktywnie współpracować z lekarzem.

Uwaga, następne akapity wymagają koncentracji. Być może dobrze będzie przeczytać je dwukrotnie.

O tarczycy krótko i zwięźle

Tarczyca to gruczoł w kształcie motyla, który znajduje się w szyi. Wytwarza hormony tarczycy, z których najważniejsza jest tyroksyna, czyli hormon T4.

Działanie tarczycy, polegające na wytwarzaniu hormonu T4, kontroluje gruczoł wielkości orzecha laskowego, znajdujący się wewnątrz mózgu. Gruczoł ten to przysadka mózgowa (gruczoł przysadkowy).

Kiedy poziom hormonów tarczycy we krwi jest niewystarczający, przysadka mózgowa wytwarza hormon, który stymuluje tarczycę, podwyższając produkcję T4. Z tego powodu, hormon ten jest zwany TSH, z ang. Thyroid Stimulating Hormone.

Im więcej Ci brakuje hormonów tarczycy, tym więcej TSH jest wytwarzane w przysadce mózgowej, by „z bata” potraktować tarczycę. A ponieważ dużo łatwiej zbadać poziom TSH we krwi niż poziom hormonów tarczycy, lekarze przyzwyczaili się diagnozować ewentualną niedoczynność tarczycy bezpośrednio na podstawie poziomu TSH we krwi.

Poziom TSH nie jest dobrym wskaźnikiem

Średni poziom TSH w populacji wynosi 1,3–1,5 mUI/L, zaś lekarze uważają ogólnie, że niedoczynność tarczycy występuje, gdy poziom TSH przekracza 5,5 mUI/L. W Stanach Zjednoczonych, norma mieści się w widełkach 0,4–4 mUI/L, zgodnie z medyczną biblioteką online w USA.

Ale wystarczy tylko odrobina logiki, by zorientować się, że liczby te nie mają żadnego sensu.

To tak jakby powiedzieć, że normalna masą ciała człowieka mieści się w widełkach od 10 kg do 100 kg. Oczywiście, dziecko w wieku 2–3 lat będzie normalnie ważyło 10 kg. Natomiast w przypadku ciężarowca normalne jest, że będzie on ważył 100 kg. Ale jeśli weźmiemy przeciętną osobę, byłoby całkowicie absurdalne ważyć ją, by stwierdzić, że masa jej ciała rzeczywiście mieści się pomiędzy 10 kg a 100 kg, wnioskując z tego, że nie ma zatem żadnego problemu, dopóki mieści się w tych „widełkach”!

A to dokładnie robimy z hormonami tarczycy. Widełki te zostały określone w taki właśnie sposób z jedynego powodu – by 95% ludzi zmieściło się w tych granicach. Tak jak w przypadku masy ciała (95% ludzi ważą od 10 kg do 100 kg).

Skutki dla Ciebie są następujące: niech na Tobie nie zrobi wrażenia, kiedy mówią Ci, że TSH masz w normie, pod pretekstem, że jest niższe niż 2,5 mUI/L. Jeśli cierpisz z powodu objawów niedoczynności tarczycy, to jest całkiem prawdopodobne, że w Twoim przypadku TSH na poziomie 2,5 mUI/L to ciągle zbyt wiele.

Pomiar poziomu hormonu T4 też nie jest bardzo przydatny

Pomiar poziomu hormonu T4 jest innym znanym sposobem diagnozowania niedoczynności tarczycy. Zobaczymy jednak, że to również nie na wiele się zdaje.

Zacznijmy od tego, że hormon T4 jest tak czy inaczej nieaktywny. Aby wywrzeć jakikolwiek wpływ na organizm, musi najpierw zostać przekształcony w hormon T3. Jest to prosta reakcja, która zachodzi dzięki enzymowi, który wychwytuje jeden atom jodu z T4, przekształcając go w T3.

A zatem, poziom hormonu T4 nie jest bardzo interesujący. To, co ważne – to zapewnić, że T4 jest prawidłowo przekształcony w T3, a to nie zawsze działa. Ponadto, trzeba się także upewnić, czy T3 jest prawidłowo wchłaniany w komórkach, a ten proces nie zawsze zachodzi prawidłowo, jeśli w organizmie brakuje cynku lub kortyzonu.

A więc można mieć całkiem prawidłowy, a nawet podwyższony poziom T4, a mimo to zdradzać wszystkie objawy niedoczynności tarczycy, ponieważ nie udaje się jej przekształcić T4 w T3 i/lub spowodować prawidłowego wchłaniania T3 na poziomie komórkowym.

Uwaga: tarczyca wytwarza również niewielkie ilości T3 (10% wytwarzanej ilości T4), ale także ta funkcja może szwankować.

Dzieje się tak zwłaszcza, kiedy brakuje Ci aminokwasów, tyrozyny, jodu, witamin A, B lub E, cynku, molibdenu, manganu, żelaza, selenu, magnezu lub miedzi.

Równowagę hormonów tarczycy naruszają również słynne „zakłócacze gospodarki hormonalnej” (tzn. substancje zakłócające gospodarkę hormonami), takie jak triklosan, PCB, bisfenol A i S, związki perfluorowane i metale ciężkie, wszystkie na nieszczęście obecne w naszym środowisku.

Widać więc, że zagrożeń związanych z niedoczynnością tarczycy jest wiele i są one częste. Według dr Benoît Claeys, autora książki „En finir avec l’hypothyroïdie, ce que votre médecin ne vous dit pas mais qu’il devrait savoir” (tłum. na jęz. polski: Skończ z tą niedoczynnością tarczycy – czego Twój lekarz ci nie powie, ale co powinien wiedzieć), 25% kobiet cierpi z powodu objawów niedoczynności tarczycy (1).

Stąd tak ważne jest, by rozpocząć diagnozowanie niedoczynności tarczycy od klinicznego badania objawów. Na analizy krwi przyjdzie czas w kolejnym etapie. Ich znaczenie polega na tym, by oznaczyć poziom wyjściowy i dzięki temu oceniać postępy leczenia, oceniając, czy poziom hormonów wzrasta czy spada.

Leczenie niedoczynności tarczycy

Według dr Benoît Claeys, celem leczenia niedoczynności tarczycy jest uzyskanie poziomu TSH pomiędzy 0,25 a 1,3 mUI/L, poziomu wolnego T4 od 3,5 do 4,5 pmol/L, poziomu wolnego T3 od 15 do 18 pmol/L.

Przypominam jednak, że żaden z tych wskaźników nie jest tak ważny jak ustąpienie objawów niedoczynności tarczycy. I rzeczywiście, są osoby, u których nawet poziom 1,3 mUI/L oznacza niedoczynność tarczycy, uzasadniającą zażywanie hormonów.

Pierwszy krok polega na skorygowaniu ewentualnych przyczyn dietetycznych niedoczynności tarczycy, tj. uzupełnieniu niedoborów substancji, które wyliczyłem powyżej: tyrozyny, jodu, witaminy A, B czy E, cynku, molibdenu, manganu, żelaza, selenu, magnezu czy miedzi.

To może się dokonać poprzez poprawę żywienia oraz suplementację witamin i składników mineralnych.

Następnie wyeliminuj ekspozycję na substancje zakłócające gospodarkę hormonalną.

Na koniec, i jest to bardzo ważne, upewnij się, czy nie brakuje Ci kortyzonu lub witaminy D. Substancje te są niezbędne do wchłaniania się T3 w komórkach. Innymi słowy, możesz zrobić wszystko, by podwyższyć poziom hormonów tarczycy, ale zasoby te pozostaną niewykorzystane, jeśli masz za mało kortyzonu i witaminy D.

Po przeprowadzeniu tych suplementacji, w większości przypadków konieczne będzie także przyjmowanie hormonów tarczycy.

Nie trzeba się bać leczenia hormonami tarczycy. Jest podobna do lekarstwa (małe, białe tabletki), ale to całkowicie bioidentyczna substancja, która w normalnych warunkach jest wytwarzana w organizmie. Nie ma więc ryzyka skutków ubocznych jej zażywania. Nie jest to substancja toksyczna.

Jedynym zagrożeniem jest przedawkowanie. Ale rozwiązanie jest proste: zmniejszenie dawki, i przeczekanie, by poziom hormonów opadł: potrzeba doby, by poziom T3 spadł o połowę, a w przypadku T4 – tygodnia. To jest to, co nazywamy „okresem półtrwania”. Dawka znika całkowicie po przynajmniej trzech półokresach.

Zwyczajowe leczenie polega na podawaniu pacjentom samej lewotyroksyny, czyli hormonu T4, sprzedawanej pod nazwą handlową Euthyrox. To podstawowe, najłatwiejsze i najtańsze leczenie. Prezentuje także najmniejsze ryzyko przedawkowania. Leczenie zaczyna się od dawki 25 mikrogramów dziennie stopniowo, zwiększając ją o kolejne 25 mikrogramów co dwa tygodnie, aż do zmniejszenia objawów niedoczynności tarczycy.

Dawka może osiągnąć do 300 mikrogramów dziennie.

Jak jednak zauważyłeś, źródłem niedoczynności tarczycy często nie jest deficyt T4, ale niewystarczające przekształcenie T4 w T3 lub brak możliwości wchłaniania T3. Dlatego leczenie samym Euthyroxem jest skuteczne jedynie u 25% pacjentów.

Wtedy dużo skuteczniej będzie poprosić lekarza o przepisanie mieszanki T4 + T3. W aptece można ją znaleźć pod nazwą Euthyral (w Polsce Novothyral).

Lepiej nie stosować samego T3, gdyż jego działanie jest zbyt szybkie. Trudno więc dobrać odpowiednią dawkę, którą i tak trzeba dzielić na cztery części dziennie. Leczenie takie odradza się również w przypadku dzieci i młodzieży.

Euthyral dawkuje się, zaczynając od 1⁄4 tabletki przez 15 dni, potem 1⁄2 tabletki dziennie, rano. Jeśli nie wróci apetyt, sen, energia, dobry nastrój itd., należy zwiększyć dawkę o 1⁄2 tabletki, co dwa tygodnie, nie przekraczając jednak 2 tabletek dziennie. W razie objawów takich jak palpitacje serca, suchość w ustach, zaciśnięte gardło i bóle głowy, dawkę należy zmniejszyć.

Według dr Benoît Claeys, wskaźnikiem, który wykazuje powrót do prawidłowego poziomu hormonów tarczycy nie jest ani poziom TSH, ani poziom T4.

Zaleca się natomiast wyliczenie stosunku T3 : TBG.

TBG to jest Thyroid Binding Protein, białko, które związuje cząsteczki T3 i T4, by je transportować we krwi. Tłumaczy, że jego pacjenci czują się najlepiej, kiedy stosunek T3/TBG wynosi u nich od 0,08 do 0,1.

Masz więc przed sobą konkretny cel. A ja mam nadzieję, że, kiedy uregulujesz ten problem, to moje rady dotyczące zdrowia i żywienia wydadzą Ci się łatwe do zastosowania, a nawet przyjemne!

Zdrowia życzę, Jean-Marc Dupuis

PS Jeśli myślisz, że te informacje mogą zainteresować kogoś znajomego, śmiało mu je prześlij.

Artykuł pochodzi z newslettera Poczta Zdrowia, przekazującego najnowsze, potwierdzone badaniami naukowymi, informacje o naturalnych metodach leczenia i zapobiegania chorobom. Można go  bezpłatnie  zaprenumerować na stronie www.PocztaZdrowia.pl

Źródła:

1) Thierry Souccar Editions, 2015.