Choć zwykle kojarzą nam się z osobami w podeszłym wieku, plamy wątrobowe nie są efektem starzenia się skóry. To po prostu obszary, w których gromadzi się nadmiar pigmentu - zwykle na skutek długotrwałego wystawienia skóry na działanie promieni słonecznych. Dawka promieniowania słonecznego kumuluje się i z reguły efekty widać dopiero po wielu latach, często w starszym wieku.

Osoby, które bardzo dużo przebywają na słońcu, mogą jednak mieć je na rękach czy twarzy już w wieku dwudziestu kilku lat. Przyjmowanie niektórych leków (między innymi środków moczopędnych, tetracykliny, leków na cukrzycę i wysokie ciśnienie krwi) czyni skórę bardziej wrażliwą na słońce, a w efekcie bardziej podatną na tworzenie się plam.

Tak zwane plamy wątrobowe to duże obszary skóry zabarwionej brązowym pigmentem, pojawiające się najczęściej na grzbiecie dłoni. Aby ich uniknąć - i uchronić się przed nowotworem skóry - trzeba używać kremu z mocnymi filtrami przeciwsłonecznymi. Jeśli już występują takie przebarwienia, dobrze jest zastosować jakiś krem odbarwiający (można go kupić bez recepty) albo użyć łagodnego, naturalnego rozjaśniacza. Zanim jednak nastąpi widoczna poprawa, może minąć kilka miesięcy. Dlatego nie warto wychodzić z domu bez odpowiedniej ochrony przed słońcem!

Plamy wątrobowe - porady

• Smaruj plamy sokiem z cytryny 2 razy dziennie. Jego lekko kwaśny odczyn jest wystarczająco silny, aby usunąć zewnętrzną warstwę naskórka i rozjaśnić przebarwienia.


• Jeżeli zmiksujesz miód z jogurtem, otrzymasz domowy rozjaśniacz. Wystarczy łyżeczka naturalnego jogurtu i łyżeczka miodu. Raz dziennie nałóż tę papkę na plamy, pozostaw wyschniętą przez 30 minut, a potem spłucz.


• Pokryj plamy żelem z aloesu - jeśli to możliwe, wyciśniętym ze świeżych liści. Zerwij liść, przetnij go w połowie i wyciśnij gęstą, żelowatą galaretkę. Aloes zawiera substancje, które przyspieszają złuszczanie naskórka i wzrost nowych, zdrowych komórek. Nakładaj żel 1-2 razy dziennie.


• Ludowa mądrość głosi, że dobrym sposobem na plamy wątrobowe jest przecieranie ich maślanką. Maślanka zawiera kwas mlekowy, który pomaga delikatnie złuszczyć uszkodzoną przez słońce skórę oraz zlikwidować przebarwienia.


• W innych krajach można kupić kremy rozjaśniające plamy wątrobowe (na przykład sporządzone na bazie podbiału pospolitego), które zawierają zwykle dwuprocentowy roztwór hydrochinonu (ciemniejsze plamy mogą wymagać mocniejszego roztworu, ale wtedy musisz mieć od lekarza receptę). Zanim użyjesz takiego kremu - uważnie przeczytaj ulotkę informacyjną.


• Plamy wątrobowe można ukryć za pomocą korektora kosmetycznego dostępnego w drogeriach i aptekach. Niektóre z takich korektorów wzbogacone są dodatkowo substancjami nawilżającymi. Poproś farmaceutę albo pracownika drogerii, aby pomógł ci wybrać odpowiedni odcień korektora - zwykle powinien być nieco jaśniejszy od twojej naturalnej karnacji - i pokazał ci, w jaki sposób go nakładać.


• Staraj się unikać słońca, zwłaszcza w czasie, kiedy operuje ono najmocniej, czyli w godzinach od 10 do 16 latem, a do 14 przez resztę roku.


• Codziennie, 30 minut przed wyjściem z domu, nałóż krem z filtrem przeciwsłonecznym na twarz i grzbiet dłoni. Powinien to być naprawdę mocny filtr - minimum 15. Kremy najlepiej chroniące skórę przed powstawaniem plam zawierają tlenek cynku i dwutlenek tytanu. Jeśli masz zamiar spędzić na dworze więcej czasu, nakładaj nową warstwę kremu co 2 godziny.


• Noś kapelusz z szerokim rondem (przynajmniej 10 centymetrów). Osłonisz w ten sposób przed słońcem twarz i szyję, co zmniejszy prawdopodobieństwo występowania przebarwień w tych miejscach. Kapelusz powinien być z materiału albo przynajmniej mieć bawełnianą wyściółkę - słomkowe nakrycia głowy nie dają wystarczającej ochrony.


• Po dłuższym przebywaniu na słońcu nałóż na skórę olejek z witaminą E. Witamina E jest znanym przeciwutleniaczem, który może zapobiec powstawaniu przebarwień, neutralizując wolne rodniki niszczące skórę. Pamiętaj jednak. żeby używać takiego olejku dopiero po powrocie do domu - witamina E wystawiona na działanie promieni słonecznych sama może się stać źródłem wolnych rodników.

Autor: Zbigniew Hamer, Tekst pochodzi z zaprzyjaźnionego serwisu

http://sekretyzdrowia.blogspot.com/

Okres połogu, czyli cofania zmian ciążowych trwa zazwyczaj od 6-8 tygodni po porodzie. W tym czasie zachodzi w organizmie szereg zmian, goją się rany poporodowe, macica się obkurcza, narządy wracają na „swoje miejsce”, zachodzą zmiany w gruczołach piersiowych. Obniża się stężenie hormonów ciążowych co może mieć wpływ na obniżony nastrój.

Bóle kręgosłupa w tym okresie są spowodowane powracaniem naturalnych krzywizn i przesunięcia środka ciężkości. Kobieta nie powinna dźwigać ciężkich przedmiotów, nie jest to jednak przeciwskazaniem do pojmowania aktywności fizycznej.

Ćwiczenia poporodowe są bardzo ważne, proste sekwencje ruchowe umożliwiają szybszy powrót mięśni do normy. Szczególnie mięśni brzucha i dna miednicy, które uległy rozciągnięciu oraz osłabieniu u okresie ciąży i porodu.

Jakie są korzyści ćwiczenia w okresie połogu?

- poprawa samopoczucia,

- przyspieszenie procesu obkurczenia macicy,

- eliminacja problemu nietrzymania moczu,

- poprawa postawy ciała,

- wzmocnienie mięśniu brzucha,

- podniesienie sprawności fizycznej.

Proste ćwiczenia można zacząć wykonywać już w pierwszej dobie po porodzie. Leżąc w łóżku należy napinać i rozluźniać kolejno poszczególne grupy mięśniowe, zaczynając od dostanych mięśnie w okolicy stawów nadgarstkowych i skokowych. Pobudza to krążenie krwi i zapewnia lepsze odżywienie osłabionych mięśni. Ważne są także ćwiczenia oddechowe, które usprawniają pracę przepony oraz mięśni międzyżebrowych. Takie krótkie ćwiczenia można wykonywać kilka razy dziennie. Przeciwwskazaniem są źle gojące się rany poporodowe, a także zakrzepowe zapalenie żył. Zawsze przed podjęciem ćwiczeń trzeba skonsultować się z lekarzem prowadzącym.

W 4-5 dobie po porodzie można już włączyć ćwiczenia dna miednicy, które uległy rozciągnięciu podczas porodu. W kolejnych dniach wprowadzamy napięcia mięśni brzucha. Wszystkie ćwiczenia powinny być wykonywane w bardzo wolnym tempie. Nie wykonujemy w tym czasie ćwiczeń angażujących kończyny dolne, które mogą nadmiernie przeciążyć mięśnie grzbietu.

Ważne są spacery, które są najlepszą aktywnością kobiet w okresie połogu.

Po 6 tygodniu można wykonywać ćwiczenia systematycznie kilka razy w tygodniu. Najważniejsze, aby się nie przemęczać i stopniowo wprowadzać kolejne ćwiczenia.

Dużo szybciej do formy wracają kobiety, które były aktywne przez ciążą oraz w trakcie jej trwania. Mięśnie brzucha u większości kobiet potrzebują około roku, żeby wrócić do swojego pierwotnego wyglądu.

Autorka: Daria Występek

Mówi się, że ból rodzenia kamienia nerkowego jest porównywalny z bólem porodowym. Bez względu jednak na to, czy tak jest naprawdę, przypuszczalnie zechcemy zostać w domu i wziąć środki przeciwbólowe bez recepty, aby złagodzić bolesne doświadczenie. Można również przyłożyć butelkę z gorącą wodą na bolące miejsce, co powinno przynieść pewną ulgę. Potem pozostaje już tylko czekać. Kamienie można wydalić w ciągu kilku godzin, ale czasem trwa to kilka dni. Na szczęście można zastosować środki, które przyspieszą ten proces.

Ból w dole pleców i boku jest straszliwy. Czujemy się tak, jakbyśmy mieli za chwilę zwymiotować. Powodem jest samorodek utworzony z kryształków, które wydzielają się z moczu i odkładają w miedniczkach nerkowych. Teraz ten maleńki kamień będzie wydostawał się moczowodem, cienką jak spaghetti rurką, która odprowadza mocz z pęcherza moczowego. Większość kamieni nerkowych utworzonych jest ze związków wapnia. Uważa się, że do ich powstawania przyczyniają się czynniki dziedziczne, przewlekłe odwodnienie, powracające infekcje dróg moczowych i siedzący tryb życia.

Kamienie nerkowe - porady

• Aby wypłukać kamień do pęcherza moczowego, trzeba wypić przynajmniej 3 litry wody dziennie. Jeśli wypijesz taką wskazaną objętość wody, twój mocz powinien być przezroczysty, bez śladów żółtej barwy.


• W czasie ataku pij jak najwięcej herbatki z mniszka pospolitego. Silnie moczopędny mniszek pobudza przepływ krwi przez nerki, zwiększając wydalanie moczu i tym samym ułatwiając wypłukanie kamienia. Aby przyrządzić herbatkę, weź 2 łyżeczki suszonego zioła i zalej filiżanką wrzątku. Parz przez 15 minut, a następnie wypij.


• Rozważ picie 2-3 filiżanek dziennie naparu z liści brzozy brodawkowatej. Podobnie jak mniszek pospolity, zioło to ma właściwości moczopędne, dzięki czemu może pomóc w wypłukaniu kamieni i przeciwdziałać ich tworzeniu się. Wrzuć saszetkę (2 gramy) z ziołem do filiżanki wrzątku i pij 3 razy dziennie przed posiłkiem.


• Kiedy masz kamień w nerce, najlżejszy ruch może okazać się bolesny. Jeśli jednak jesteś w stanie podjąć wysiłek, aby przejść się, zrób to. Dzięki chodzeniu kamień może się swobodniej przesunąć w kierunku moczowodu i być usunięty. Mimo dyskomfortu możesz "urodzić" kamień szybciej.


• Wielu ekspertów jest zdania, że najważniejszą rzeczą w przeciwdziałaniu kamieniom nerkowym jest robienie tego samego, co ma przyspieszyć ich "urodzenie" - to znaczy picie dostatecznie dużej ilości płynów. Jeśli jesteś podatny na tworzenie się kamieni w nerkach, powinieneś wypijać codziennie przynajmniej 8 do 10 szklanek wody. Im więcej pijesz, tym bardziej rozcieńczasz substancje, z których powstają kamienie.


• Przejdź na niskosolną dietę, aby zmniejszyć zawartość wapnia w moczu, dzięki czemu zmniejszysz ryzyko tworzenia się nowych kamieni. Zacznij od ograniczenia jedzenia szybkich przekąsek, zup z proszku i innej przetwarzanej żywności. Uważnie czytaj etykiety. Zjadaj mniej niż 6 gramów soli (2400 miligramów sodu) dziennie.


• Pij codziennie 2 szklanki (po 250 mililitrów) soku z żurawin. Badania wykazują, że żurawiny mogą pomagać w zmniejszeniu zawartości wapnia w moczu. W pewnym badaniu osób mających kamienie wapniowe sok z żurawin zmniejszył ilość wapnia w moczu o 50 procent.


• Jeśli nie lubisz soku żurawinowego, wypijaj do każdego posiłku 200 mililitrów soku pomarańczowego lub prawdziwej lemoniady. Znajdujący się w tych napojach kwas cytrynowy podnosi stężenie cytrynianu w moczu, dzięki czemu przeciwdziała tworzeniu się nowych kamieni wapniowych.


• Wykazano, że magnez zapobiega wszystkim typom kamieni nerkowych. Jedz więcej pokarmów zasobnych w ten pierwiastek, takich jak warzywa o ciemnozielonych liściach, zarodki pszenicy oraz owoce morza. Możesz także przyjmować 300 miligramów magnezu dziennie w postaci suplementu.


• Jedz więcej owoców i warzyw - zwłaszcza bananów, pomarańczy i soku pomarańczowego, które są bogate w potas. W badaniach u osób, które zjadały dużo świeżych produktów rolnych, ryzyko pojawienia się kamieni w nerkach spadło o połowę. Jeśli kamienie są regularną przypadłością, zasięgnij porady lekarza, czy suplementy potasu mogłyby zapobiec ewentualnym atakom.


• Ogranicz picie kawy. Kofeina zwiększa stężenie wapnia w moczu, co podwyższa ryzyko tworzenia się kamieni.


• Jeśli wiesz, że twoje kamienie utworzone są ze szczawianu wapnia (analiza moczu to wykryje), ogranicz ilość pokarmów zasobnych w szczawiany. Do pokarmów tych należą: rabarbar, szpinak, czekolada, otręby pszenne, orzechy (zwłaszcza ziemne), truskawki i maliny. Unikaj również picia herbaty, która zawiera dużo szczawianów.


• Jeśli miałeś w przeszłości kamienie z kwasu moczowego, chcąc się ustrzec przed nowymi, powinieneś dbać o to, aby odczyn moczu był jak najbardziej zasadowy. Unikaj pokarmów, które zwiększają stężenie kwasów, w tym anchois, sardynek, podrobów i drożdży piwnych. Nie jedz też więcej niż 100 gramów dziennie mięsa lub więcej niż porcję owsianki, tuńczyka, szynki, fasoli lim lub szpinaku.


• Wapń w diecie może przeciwdziałać tworzeniu się kamieni ze szczawianu wapnia, prawdopodobnie dlatego, że łączy się w jelicie ze szczawianem i w ten sposób zapobiega wchłanianiu przez organizm czystego szczawianu. Do pokarmów bogatych w wapń należą: ser, jogurt, warzywa o ciemnozielonych liściach, orzechy oraz nasiona. Przyjmowanie suplementów wapnia w czasie posiłków lub tuż po nich może mieć podobny efekt, jednak zażywanie ich pomiędzy posiłkami może zwiększyć ryzyko kamieni.

Chociaż wydaje się to kłopotliwe, lekarze specjaliści zalecają, aby osoby mające kamienie w nerkach podczas ostrego ataku oddawały mocz przez kawałek gazy lub przez sitko o małych oczkach. Chodzi o to, aby złapać kamień, i zanieść go do lekarza. Ten może wykonać analizę składu kamienia i na podstawie jej wyniku doradzi, jak zmienić dietę, aby zapobiec nawrotom choroby.

Autor: Zbigniew Hamer, Tekst pochodzi z zaprzyjaźnionego serwisu

http://sekretyzdrowia.blogspot.com/