Skala Apgar jest używana do oceny stanu zdrowia noworodka zaraz po porodzie. Kiedy dziecko otrzyma 8-10 punktów, oznacza to, że jest zdrowe i nie wymaga interwencji lekarskiej. Kiedy otrzyma mniej punktów zazwyczaj wymaga dodatkowych badań, obserwacji i konsultacji specjalistów.

Co ocenia skala?

Dziecku przyznaje się od 0-2 punktów za 5 parametrów. Oceniana jest czynność serca, zabarwienie skóry, reakcja na bodźce, oddech i napięcie mięśniowe.

8-10 punktów to najwyższa ocena, dzieci tak oceniane są zazwyczaj zdrowe. Kiedy noworodek otrzyma od 4-7 punktów oznacza, że maluch może gorzej oddychać, słabo reagować na bodźce, akcja serca nie jest prawidłowa, powodów może być wiele. Ocena pozwala parametrów umożliwia szybkie podjęcia kroków, jeśli nieprawidłowości nie zostały wykryte w czasie ciąży.

3 punkty i mniej w skali Apgar odznacza konieczność przebywania dziecka na oddziale intensywnej terapii pod opieką neonatologa.

Po ocenie skalą Apgar dziecko trafia jeszcze na obserwację, gdzie jest mierzone i ważone. Sprawdzane są także inne parametry drożność przełyku czy akcja serca. Kiedy wszystko jest w porządku dziecko może trafić do matki. Jej bliskość jest dla malucha najważniejsza, dzięki temu czuje się bezpiecznie. Jest to także bardzo ważny moment dla mamy. Po krótkiej aktywności dziecko zazwyczaj szybko zasypia.

Przed wypisaniem do domu dziecku wykonuje się także szczepienia oraz badanie słuchu. Wyklucza się też obecność chorób metabolicznych, takich jak fenyloketonuria i hipotyreoza. Matka i dziecko zostają w szpitalu około 3 dni, jeśli poród odbył się naturalnie. Kobiety po cesarskim cięciu muszą spędzić w szpitalu dodatkowe 48 godzin.

Jeśli dziecko uzyskało 8-10 punktów w skali Apgar może wyjść do domu razem z mamą. W innym wypadku noworodek może być zatrzymany na dłużej, szczególnie jeśli wykryje się u niego problemy neurologiczne czy inne wady rozwojowe. Im szybciej leczenie zostanie podjęte tym lepiej. Czasem np. złe ustawienie kończyn może wymagać natychmiastowej rehabilitacji.

Daria Występek

To problem, który dotyczy wielu osób, ocenia się że na atopowe zapalenia skóry może mieć aż 20% społeczeństwa. Na czym polega choroba i jak sobie z nią radzić?

Stan chorobowy dotyczy skóry, która ma zaburzoną strukturę, powoduje to przedostawanie się alergenów wywołujących stany zapalne. Skóra jest sucha i zaczyna swędzieć, to jeden z pierwszych objawów. Może to być bardzo dokuczliwe, częste drapanie doprowadza do uszkodzenia skóry. Przerwana ciągłość skóry sprawia, że zarazki łatwo przedostają się do skóry, co pogłębia stan zapalny. To błędne koło, swędzenie prowadzi co odruchowego drapania, a to z kolei uszkadza naskórek, powoduje zakażenia i wywołuje większe swędzenie.

Jak sobie z tym poradzić?

Osoby mieszkające w większych miastach częściej cierpią na AZS. Może by to związane z jakością powietrza i ilością związków chemicznych w otoczeniu. Takie czynniki zdecydowanie osłabiają odporność organizmu. Nie bez znaczenia jest także chemia w naszym najbliższym otoczeniu. Drażniące mogą być proszki do prania, pływny do naczyń i inne środki czystości używane w domu, a nawet mydła i drażniące żele pod prysznic. Stosowane zbyt często osłabiają naturalną warstwę lipidową skóry.

Dodatkowo alergie pokarmowe mogą nasilić objawy, warto wykonać testy na nietolerancje pokarmowe i obserwować niepożądane reakcje po spożyciu konkretnych produktów.

AZS może mieć także podłoże w nadmiernym stresie. Zaobserwowano wyższą ilość nawrotów objawów po stresujących sytuacjach.

Problemem jest nie tylko swędzenie, ale i wygląd skóry. Zazwyczaj jest zaczerwieniona, często pokryta wysypką. Nieestetyczny wygląd może być powodem wycofania osoby chorej.

Bardzo ważne jest szybko kontrola u dermatologa, nie zawsze swędzenie skóry to atopowe zapalenie. Dokładnie diagnoza pozwoli szybko wprowadzić odpowiednie kroki. Leczenie bywa trudne i długotrwałe, ale łagodzi objawy. Trzeba być czujnym i obserwować swoje ciało, mogą pojawiać się objawy, które sygnalizują nawrót choroby.

W leczeniu ważna jest też odpowiednia pielęgnacja skóry i używanie dobrze nawilżających preparatów.

Daria Występek

Z pojęciem antyoksydantów (przeciwutleniaczy) nieodzownie łączy się inne – wolne rodniki. Większość z nas zdaje sobie sprawę, że te pierwsze wywierają pozytywny wpływ na nasz organizm. Z prawidłowym określeniem cech wolnych rodników możemy mieć już większy problem – identyfikujemy je z niekorzystnymi procesami – okazuje się jednak, że pokutują w tym zakresie pewne stereotypy. Jedno jest pewne – warto dostarczać naszemu organizmowi antyoksydantów pochodzenia naturalnego. Aptecznego – już niekoniecznie.

Zapoznając się z kolejnymi informacjami na temat zdrowego żywienia, niejednokrotnie wpadamy w pewne zakłopotanie – może się bowiem czasem wydawać, że wiedza ta nie jest do końca spójna, a tezy z jednego artykułu czy poradnika zaprzeczają podanym w innych publikacjach. Tak jest m.in. z antyoksydantami.

Z jednej strony poleca się dietę bogatą w te związki, z drugiej – jeśli opisuje się ich dobroczynne działanie na organizm, jednocześnie, na zasadzie antytezy, przedstawia się wolne rodniki. Tymczasem musimy sobie zdać sprawę z tego, że organizm, do sprawnego funkcjonowania, przede wszystkim potrzebuje stanu równowagi – oznacza to konieczność korzystania ze sporych zasobów przeciwutleniaczy, ale również z niewielkich ilości wolnych rodników, które pełnią dość istotną funkcję w niwelowaniu różnego rodzaju toksyn.

Skąd więc ich zła sława? Niestety, niezdrowy tryb życia (źle zbilansowana dieta, mało pełnowartościowych składników odżywczych, niewielka albo żadna aktywność fizyczna, stres, używki, przebywanie w zanieczyszczonym środowisku) powoduje, że nasz organizm często doświadcza tzw. stresu oksydacyjnego, co oznacza zdecydowanie za małą podaż antyoksydantów, w porównaniu z wolnymi rodnikami.

W takich warunkach atakują one zdrowe komórki i struktury DNA, przyczyniając się do szybszego starzenia się organizmu i występowania chorób cywilizacyjnych, m.in.: chorób układu krążenia, cukrzycy, nowotworów, choroby Alzheimera.

Gdy (z różnych powodów) nasz organizm jest wyczerpany i wykazuje bardzo słabą odporność, konieczne jest podawanie antyoksydantów w formie preparatów. W każdym innym przypadku – np. wtedy, gdy na co dzień dbamy o zdrowie – korzystanie z nich może oznaczać nadpodaż antyoksydantów, które „wymiotą” zbyt wiele wolnych rodników – wtedy na pewno nie będzie to działanie racjonalne.

Zawsze wskazane jest natomiast codzienne komponowanie zdrowego menu. Pamiętajmy o zasadzie regularnego spożywania niewielkich porcji posiłków, w których nie powinno zabraknąć najistotniejszych składników – w tym warzyw i owoców – wyjątkowo bogatych w naturalne antyoksydanty.

C+A+E. Wzór na antyoksydant idealny

Nie pomylimy się, jeśli te trzy litery przypiszemy popularnym witaminom. Tak – to jedne z najsilniejszych i najbardziej uniwersalnych przeciwutleniaczy – ich niewątpliwym walorem jest również różnorodność i częstość występowania.

• Witamina C (kwas askorbinowy). Bez odpowiedniej ilości tej popularnej witaminy, na pewno nie będziemy się cieszyć dobrym zdrowiem – będzie nam brakowało odporności, dlatego nie żałujmy sobie: cytrusów, aronii, czarnej porzeczki, owoców dzikiej róży, papryki, warzyw kapustnych czy zielonej pietruszki.


• Witamina A – zazwyczaj mówiąc o niej, mamy na myśli prowitaminę A, czyli beta-karoten. Witaminę A znajdziemy zarówno w produktach pochodzenia roślinnego, jak i zwierzęcego. Pamiętajmy o tym, by prowitaminie pozwolić przekształcić się w witaminę, dlatego warzywa w nią obfitujące (m.in.: marchew, dynię, czerwoną paprykę, szparagi czy brokuły) zawsze spożywajmy w towarzystwie zdrowych tłuszczów (najlepiej, jeśli będą to oleje i oliwa z pierwszego tłoczenia). Witamina A występuje również w: żółtkach jaj, w maśle i w rybach. Niezależnie od źródła pochodzenia, witamina A wyróżnia się silnym działaniem na niechcianą (zbyt dużą ilość) wolnych rodników w organizmie, pomaga też zachować w dobrym stanie wzrok.


• Witamina E – zestaw witamin A i E znany jest wszystkim osobom dbającym o urodę. Nazywane są witaminami młodości – jako antyoksydanty zapobiegają starzeniu się komórek, wspierają też w sposób szczególny kondycję skóry i włosów. Witaminę E znajdziemy w pełnoziarnistych produktach zbożowych, w orzechach, czy też w pestkach dyni.

Jeśli chcemy korzystać z dobroczynnej mocy przeciwutleniaczy, nie zapominajmy także o wyjątkowo bogatych w nie minerałach, takich jak: cynk, selen, miedź i mangan. Na dobrą kondycję komórek naszego organizmu wpływa m.in. cynk – naturalne źródła tego pierwiastka to: pieczywo pełnoziarniste, kasze, makarony razowe, drożdże, soczewica, soja, groch, fasola i inne rośliny strączkowe, orzechy, jajka oraz ryby. Dobrym źródłem selenu są ryby morskie, niedobory miedzi uzupełnimy spożywając m.in. otręby i ryby, a różne gatunki orzechów i produkty z pełnego ziarna zbóż pomogą nam wzbogacić dietę o mangan.

Likopen i pomidory

Likopen, jako jeden z ważniejszych karotenoidów (barwników występujących naturalnie w roślinach i wykazujących działanie antyoksydacyjne) jest wart dodatkowej wzmianki. To właśnie likopen jest głównym bogactwem uwielbianych przez większość z nas pomidorów. Dzięki niemu te smaczne i piękne warzywa pomagają nam w zwalczaniu czynników odpowiadających za wystąpienie zmian nowotworowych, dzięki likopenowi wesprzemy też solidnie układ krwionośny.

Pamiętajmy jednak, że działanie likopenu jest zoptymalizowane wtedy, gdy dostarczamy go do organizmu z tłuszczami (w których się rozpuszcza). Pomidory w wersji termicznie przetworzonej są (w przeciwieństwie do większości innych warzyw) bardziej cenne niż w stanie surowym. Dlatego raczmy się jak najczęściej sosami i zupami pomidorowymi, a także dobrej jakości ketchupem.

Luteina, zeaksantyna i szpinak

Są niezbędne dla zachowania w dobrej kondycji narządu wzroku. Efektywnie redukują zbyt dużą ilość wolnych rodników mających negatywny wpływ na zdrowie oczu. Są również bardzo skuteczne w zwalczaniu niekorzystnego wpływu promieniowania UV. Zanim sięgniemy po gotowy preparat apteczny, zainwestujmy w naturalne źródła luteiny i zeaksantyny. Znajdziemy je w dużych ilościach m.in. w szpinaku, który na szczęście pozbył się już „metki” najbardziej znienawidzonego warzywa dzieciństwa.

Dziś szpinak występuje zarówno w wykwintnym menu restauracyjnym, jak i w prostych, ale bardzo smacznych domowych daniach (pierogi ze szpinakiem, naleśniki, kotleciki, sałatki, itp.). Jeśli mimo to nie gustujemy w nim – warto, by w naszym domowym menu znalazły się rośliny kapustne, nie zapominajmy również o jajkach – a właściwie o żółtkach. Dieta oparta na tych składnikach na pewno będzie bardzo korzystna dla naszego wzroku.

Zielona herbata, czystek, czerwone wino, kakao i flawonoidy

Wyodrębniono już kilka tysięcy tych cennych związków, które celują w zwalczaniu nadmiaru wolnych rodników – dzięki nim choroby (w tym nowotwory) mają mniejsze szanse na rozwój. Stosując je w codziennej diecie, sprzyjamy dobrej kondycji komórek, które stają się też mniej podatne na procesy miażdżycowe – wolniej się starzeją i stają się bardziej odporne na działanie niekorzystnych czynników.

Tak jak wskazuje nagłówek – znajdziemy je m.in. w czystku – który niemal z miesiąca na miesiąc zyskuje sobie coraz większą popularność. Trudno się temu dziwić, jeśli zauważymy chociażby jedną z jego wielu wyjątkowych właściwości prozdrowotnych – antyoksydacyjne działanie czystka jest ok. trzy razy mocniejsze niż zielonej herbaty!

Flawonoidy znajdziemy też w wielu warzywach i owocach, szczególnie tych mocno ubarwionych. Nie żałujmy więc sobie w codziennej diecie: pomidorów, brokułów, warzyw strączkowych czy papryki. Nie zapominajmy też o aronii, arbuzach i czarnych porzeczkach. Kolejne cenne źródła flawonoidów to: kasza gryczana, oleje i oliwa.

Zalety diety bogatej w antyutleniacze nie są z pewnością wiedzą tajemną. Większość z produktów, w których znajdziemy pokaźne ilości tych związków, stosujemy w naszych kuchniach często. Najważniejsza wskazówka dotyczy zatem regularności ich spożywania – tylko wtedy będą miały szansę zmniejszyć stres oksydacyjny i realnie wspomóc nasze zdrowie.

Autor: Joanna Racław

Źródło: www.wygodnadieta.pl