prof. dr hab. n. med. Andrzej Habior

KONKTRETNY,FACHOWY I SERDECZNY.Takich specjalistów nam potrzeba.

KONKTRETNY,FACHOWY I SERDECZNY.Takich specjalistów nam potrzeba.

mi pomógł i jestem mu wdzięczny. lekarz godny polecenia

mi pomógł i jestem mu wdzięczny. lekarz godny polecenia

zdecydowanie polecam Profesora.......................................................................................

zdecydowanie polecam Profesora.......................................................................................

Doskonały fachowiec, mam do niego duże zaufanie

Doskonały fachowiec, mam do niego duże zaufanie

zmarnowany czas,traktowanie powierzchowne,brak większego zainteresowania dalszym losem pacjenta - żenada że ktoś taki śmie udzielać porad za pieniądze ludzi oczekujących pomocy

zmarnowany czas,traktowanie powierzchowne,brak większego zainteresowania dalszym losem pacjenta - żenada że ktoś taki śmie udzielać porad za pieniądze ludzi oczekujących pomocy

bardzo rzeczowy, uprzejmy, patrzący całościowo na zdrowie a nie tylko jeden wynik

bardzo rzeczowy, uprzejmy, patrzący całościowo na zdrowie a nie tylko jeden wynik

Zupełny brak kontaktu z pacjentem, nie zainteresowany leczeniem, ani wysłuchaniem pacjenta. Na próbę rzeczowej dyskusji odpowiedział, że nie będzie wszystkiego tłumaczył, choć tak naprawdę nic nie chciał tłumaczyć. Rzucił parę pytań, później coś długo pisał nie odzywając się słowem. Okazało się że wszystkie moje dolegliwości zrzucił na nerwy, po naprawdę krótkim, zdawkowym wywiadzie. Co do prawidłowości jego diagnozy i przedyskutowaniu jej nie chciał wogóle rozmawiać. Był wyraźnie na mnie poirytowany. Nic mi nie pomógł, tylko strasznie zdołował.

Zupełny brak kontaktu z pacjentem, nie zainteresowany leczeniem, ani wysłuchaniem pacjenta. Na próbę rzeczowej dyskusji odpowiedział, że nie będzie wszystkiego tłumaczył, choć tak naprawdę nic nie chciał tłumaczyć. Rzucił parę pytań, później coś długo pisał nie odzywając się słowem. Okazało się że wszystkie moje dolegliwości zrzucił na nerwy, po naprawdę krótkim, zdawkowym wywiadzie. Co do prawidłowości jego diagnozy i przedyskutowaniu jej nie chciał wogóle rozmawiać. Był wyraźnie na mnie poirytowany. Nic mi nie pomógł, tylko strasznie zdołował.

Być może ów profesor jest świetnym doktorem jeśli chodzi o stronę naukową, trudno mi to ocenić, mnie w każdym razie nie pomógł. Jednak jeśli cenicie sobie swoją godność pacjenta, omijajcie go szerokim łukiem, gdyż człowiek ten traktuje pacjentów jak króliki doświadczalne, a jeśli już musi spojrzeć na nich jak na ludzi - by np. przeprowadzić z nimi wywiad lekarski - jak pozbawione mózgów i woli matoły. Nigdy w życiu nie spotkałam tak aroganckiego i nie szanującego pacjenta lekarza. Początkowo wydaje się bardzo miły - póki pacjent jest grzeczny i bezwolny. ...

Być może ów profesor jest świetnym doktorem jeśli chodzi o stronę naukową, trudno mi to ocenić, mnie w każdym razie nie pomógł. Jednak jeśli cenicie sobie swoją godność pacjenta, omijajcie go szerokim łukiem, gdyż człowiek ten traktuje pacjentów jak króliki doświadczalne, a jeśli już musi spojrzeć na nich jak na ludzi - by np. przeprowadzić z nimi wywiad lekarski - jak pozbawione mózgów i woli matoły. Nigdy w życiu nie spotkałam tak aroganckiego i nie szanującego pacjenta lekarza.
Początkowo wydaje się bardzo miły - póki pacjent jest grzeczny i bezwolny. Jednak wystarczy spróbować wyrazić własną hipotezę, przypuszczenie co do swojej choroby, poprosić o sprawdzenie tej hipotzey, pokazać choćby cień osobowości, a jego dobrotliwe podejście natychmiast znika. Najwyraźniej musi czuć się mądrzejszy od pacjenta i potrzebuje spojrzenia z góry. To bardzo przykre, że tacy ludzie są lekarzami.