Co zrobić, aby stawać się autorytetem dla swojego dziecka - rozważa Jolanta Piekarska.

1. Odpowiedz sobie na pytanie – co oznacza dla Ciebie bycie autorytetem? Kto był, kogo chciałbyś zaprosić, aby był Twoim autorytetem i dlaczego. Jakie cechy powinien mieć Twój autorytet, w jaki sposób mówić, co mówić, jaką funkcję pełnić?

2. Pełnienie roli - autorytet nie musi  wiedzieć wszystkiego najlepiej i znać odpowiedzi na każde pytanie. Jego rolą jest bycie uważnym na potrzeby i dawać wskazówki oraz pokazywać możliwości. Skorzystam z rad kogoś, komu ufam i kto ma dobre intencje względem mnie. A więc oprócz intencji liczy się zaufanie – wzbudzenie i utrzymanie zaufania, rady poparte wiedzą i doświadczeniem stanowią ramę, na której zawsze można się oprzeć.

3. Jestem spójny i wiarygodny – pozwalam sobie na bycie niedoskonałym, gdy nie znam odpowiedzi na pytanie, mówię o tym. Spójność wyrażona w słowie, czynie, geście. Realnie określone obietnice, dopuszczenie zmiany planów z rzeczywistym uzasadnieniem.

4. Nie stać się, a stawać się i trwać w byciu autorytetem. Zmieniają się otoczenie, potrzeby, oczekiwania dziecka, autorytet-rodzic powinien posiadać gotowość do bycia elastycznym w zmieniającej się rzeczywistości z jednoczesnym zachowaniem fundamentalnych cech i zachowań.

5. Patrzę i widzę – skoro chcę być i jestem autorytetem, to przyjmuję do wiadomości informacje, zachowania, relacje, które istnieją mimo mojej woli, akceptując je zgodnie z pierwotnym założeniem bezgranicznego uczucia do dziecka. Autorytet - rodzic zawsze ma otwarte drzwi, serce i umysł, fenomen tego zjawiska pozwala budować poczucie własnej wartości u dziecka, co będzie stanowiło najważniejszą podstawę do radzenia sobie w różnych niespodziewanych sytuacjach.

Tekst: Jolanta Piekarska

Trenerka, specjalistka ds. projektów unijnych.

E-Magazyn Endorfina, Tekst pochodzi ze współpracującego serwisu: http://www.dojrzewalnia.pl/endorfina

Pasty na kanapki można robić naprawdę ze wszystkiego! Ja na przykład nigdy nie spodziewałabym się, że będzie mi smakowała pasta ze słonecznika, ale wierzcie lub nie - jest pyszna :) Poza słonecznikiem do wyboru mamy chociażby fasolę białą/czerowną czy groszek.

Dzisiaj błyskawiczny przepis na błyskawiczną pastę z czerwonej fasoli :) Ja mam zawsze awaryjną fasolę i groszek w szafce. Nawet kiedy w lodówce zostało światło, zawsze można coś sklecić. Taką pastę robi się w kwadrans i jak dla mnie najlepiej smakuje na ciepło położona od razu na razowca.

Składniki:

1 puszka czerwonej fasoli

1 średnia cebula ( świetnie sprawdzają się też dymki)

1 ząbek czosnku

3 łyżeczki oliwy z oliwek

sól morska

pieprz

Co do przypraw pozostawiam to w Waszej gestii - w zależności od upodobań

Przygotowanie:

Na patelni rozgrzewamy oliwę, wrzucamy posiekaną cebulkę i czosnek. Czekamy aż się zeszkli. Dorzucamy fasolę (można wcześniej ją zblendować, ale ja osobiście wolę kiedy konsytencja zostanie odrobinę grudkowata) w związku z czym fasolę rozgniatam widelcem na patelni. Doprawiamy solą, pieprzem i czym tylko jeszcze chcecie.

Kładziemy na razowe kanapeczki, najlepiej taką gorącą prosto z patelni :) A na to odrobineczka szczypiorku  lub ogóreczek kiszony :)

Jola Piekarska podpowiada, jak wzmacniać komunikację z innymi ludźmi. 1.      Nie zaczynaj wypowiedzi od ciągu pytań. Pytania stanowią barierę pomiędzy chęcią a możliwościami. Co robisz z potokiem skierowanych do Ciebie pytań? Czujesz jakby mroziły Twój entuzjazm, przytłaczały w przygotowaniu licznych odpowiedzi?   2.      Otwórz rozmówcę przykładem przeżytym przez Ciebie. Pokaż emocje, nazwij uczucia, wyraź opinię, odwołaj się do wydarzeń, w których uczestniczyłeś, daj poczuć siebie.   3.      Zapytaj o potrzeby, możliwości, opinie. Nie pytaj o fakty, jeśli nie są niezbędne, fakty to skróty historii, a czy Ty chcesz znać datę czy przyczynę i skutek też? Stwarzając warunki budujesz porozumienie,  budowanie zaś jest procesem, kiedyś jednak trzeba/warto go rozpocząć.   4.      Napój, światło, muzyka, może któryś z parametrów trzeba dostosować, zmienić, stworzyć ruch, poszerzyć perspektywę, otoczyć zainteresowaniem. Uwaga i uważność na drugą stronę, najcenniejsze, coraz częstsze, ważne. 5.      A może, aby móc słuchać trzeba coś wspólnie przeżyć. Komu ufam/wierzę? Czuję się bezpiecznie z kimś z wspólnej perspektywy, przeżytych razem doświadczeń. Nie każdemu pytającemu opowiem, jednemu odpowiem, drugiemu zadam to samo pytanie, kolejnego zignoruje uśmiechem. Możesz oczekiwać szczerych słów tam, gdzie szczere są twoje intencje, uważność i chęć poznania osoby, nie tylko zdarzeń.     Tekst: Jolanta Piekarska Trenerka, specjalistka ds. projektów unijnych.   E-Magazyn Endorfina, Tekst pochodzi ze współpracującego serwisu: http://www.dojrzewalnia.pl/endorfina