Dysplazja stawów biodrowych i noworodków
Dysplazja stawu biodrowego jest wadą wrodzą o nie do końca znanej etiologii, która polega na niedorozwoju panewki stawowej. Lekarz w trakcie badania ocenia głównie wygląd panewki, głowy kości udowej i ich wzajemnego położenia względem siebie, dla wykluczenia innych powikłań. Częstość występowania jest zależna od płci, rasy i szerokości geograficznej. Wada ta jest jedną z najczęstszych wad spotykanych w populacji europejskiej i częściej u niemowląt płci żeńskiej. Nie leczona dysplazja prowadzi do utykania dziecka i szybszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego w dorosłym życiu. Dlatego bardzo ważna jest wczesna diagnostyka i podjęcie leczenia.
Przyczyna dysplazji nie jest do końca poznana, może mieć podłoże genetyczne, ale także hormonalne czy mechaniczne. Najczęściej występuje u dzieci z dużą masą urodzeniową, dziecko nie ma wtedy wystarczająco dużo miejsca w brzuchu matki, a kończyny mogą układać się asymetrycznie.
Dysplazja stawu biodrowego charakteryzuje się jego niestabilnością. Duże znaczenie diagnostyczne ma dodatnie objawy przeskakiwania-Ortolaniego i wyważania- Barlowa. W jednostronnej dysplazji stwierdza się względne skrócenie kończyny. Objawami o mniejszej wartości diagnostycznej są: ograniczenie odwodzenia w stawie, zwiększona rotacja wewnętrzna kończyny w uszkodzonym stawie, zmniejszona ruchomość kończyny, tzw. objaw pompowania, widoczna asymetria fałdów tłuszczowych u noworodka: udowych, pachwinowych i pośladkowych. Dzieci uczące się chodzić mogą utykać lub chodzić na palcach.
Leczenie
O postępowaniu decyduje lekarz, w zależności od diagnozy może wybrać leczenie zachowawcze lub operacyjne. Leczenie zachowawcze polega na prawidłowym ustawieniu elementów stawu i utrzymanie go przez odpowiednio długi okres czasu. Zleca się tzw. szerokie pieluchowanie, tak aby nóżki była rozstawione szeroko. Można zastosować też specjalne ortezy np. poduszkę Frejki lub pajacyka Grucy, które umożliwiają prawidłowe ułożenie stawów biodrowych. Zalecane jest także częste układanie dziecka na brzuchu.
Dzieci u których wcześnie wykryta dysplazja wystarczy leczenie zachowawcze. W nauce chodzenia nie powinno stosować się zbędnych pomocy jak np. chodziki. Dziecko powinno stopniowo czworakować, a następnie samoistnie nauczyć się chodzić. Jest to bezpieczne dla stawów i nie należy przyspieszać tych procesów.
Autorka: Daria Występek
Komentarzy: 0