Ortopedia to prężnie rozwijająca się dziedzina medycyny, oferująca coraz bardziej innowacyjne rozwiązania leczenia schorzeń ortopedycznych. W poniższym artykule przybliżamy kilka słów na temat nowoczesnej terapii osoczem bogatopłytkowym oraz fibryną bogatopłytkową w ortopedii. 

Osocze bogatopłytkowe i fibryna bogatopłytkowa - czym są? 

Osocze bogatopłytkowe (PRP), jak sama nazwa wskazuje, to niezwykle cenny składnik, który wykorzystywany jest w różnych dziedzinach medycyny - m.in. estetyce, ale również omawianej ortopedii. Osocze bogatopłytkowe pozyskiwane jest z ludzkiej krwi i zawiera w sobie zwiększoną ilość drogocennych płytek krwi, które wpływają pozytywnie na przyspieszenie procesów regeneracji stawów. To właśnie pomoc w gojeniu i przyspieszenie regeneracji sprawia, że osocze wykorzystywane jest w leczeniu schorzeń ortopedycznych.

Fibryna bogatopłytkowa (I-PRF) zaś to wzbogacone o płytki krwi i komórki macierzyste osocze krwi, które zawiera w sobie czynniki wzrostu, stymulując podziały komórkowe, co bezpośrednio wpływa na regenerację stawów i przyspieszenie powrotu pacjenta do pełnej sprawności po przebytych urazach i wypadkach.

Ogromną zaletą, zarówno osocza bogatopłytkowego, jak i fibryny jest fakt, iż obydwie substancje pozyskiwane są z krwi pacjenta, powodując tym samym 100% kompatybilność. Dzięki temu zabiegi z użyciem powyższych substancji w ortopedii są zupełnie bezpieczne i niezwykle skuteczne. 

Ortopedia regeneracyjna - zastosowania PRP i I-PRF

Ortopedia regeneracyjna to nowoczesna metoda medycyny, która pomaga, poprzez stymulację naturalnych procesów regeneracyjnych zachodzących w ludzkim organizmie, powrócić pacjentom do sprawności i uzyskania komfortu podczas wysiłku fizycznego.

Osocze bogatopłytkowe oraz fibrynę bogatopłytkową wykorzystujemy w leczeniu schorzeń ortopedycznych, takich jak:

• zerwane więzadła
• bóle stawowo-krzyżowe
• zapalenia ścięgien
• skręcenia kostek
• kontuzje mięśni
• wczesne zmiany zwyrodnieniowe stawów
• uszkodzenia chrząstek i stawów

Dodatkowym atutem kuracji z użyciem PRP oraz I-PRF jest również regeneracja stawów, która w przypadku osób aktywnych fizycznie i sportowców jest niezwykle istotna. 

Skuteczna innowacja w leczeniu schorzeń ortopedycznych 

Wykorzystanie osocza bogatopłytkowego oraz fibryny bogatopłytkowej w ortopedii jest niezwykle szerokie i charakteryzuje się wysoką skutecznością. Osocze bogatopłytkowe oraz fibryna bogatopłytkowa wprowadzane zostają przez lekarza specjalistę w obszar zabiegowy metodą iniekcji, po uprzednim znieczuleniu. 

Nowoczesne zabiegi ortopedii regeneracyjnej, przeprowadzone pod czujnym okiem wykwalifikowanych specjalistów, dostępne są w

interdyscyplinarnym centrum medycznym SportsMedic

Irydologia (z łac. irys - tęczówka) - nauka o tęczówce, jej kształcie, zmianach oraz barwie. Wygląd tęczówki od tysięcy lat fascynował ludzi, a rysunki oczu były znajdywane na ścianach w jaskiniach już w starożytności.

W starożytnych Chinach i Indii irydologia była szeroko stosowana przy kupnie bydła, by ocenić zdrowie i zdolność zwierzęcia do pracy. W starożytnym Egipcie irydologią interesował się i praktykował Hipokrates.

Ojcem współczesnej irydologii jest jednak węgierski lekarz Ignác Péczely (1826 - 1911). Legenda głosi, że jako młody chłopak będąc przy gnieździe sowy był świadkiem złamania łapki pisklęcia, korelującym z powstaniem w tym samym momencie kreski na tęczówce sówki. Był zafascynowany tym zjawiskiem, a zainteresowanie wyglądem i zmianami tęczówki zabrał ze sobą w wiek dorosły, a kiedy został lekarzem praktykował irydologię przez całe życie zawodowe. Właśnie Ignác Péczely opracował pierwsze współczesne mapy irydologiczne, które przetrwały do dziś i były podstawą do opracowania nowoczesnych map.

Więc czym tak naprawdę jest irydologia w świetle nowoczesnych metod diagnozowania? W świetle niezwykłych możliwości nowoczesnej medycyny? Dlaczego irydodiagnostyka przetrwała? I jestem tego absolutnie pewna - przetrwa następne stulecia?

Irydodiagnostyka jest fascynującą podróżą wgłąb naszego organizmu, naszych uwarunkowań oraz predyspozycji do chorób. W rękach doświadczonego, wykształconego irydologa irydodiagnostyka może być fenomenalnym narzędziem określenia stanu zdrowia, ilości toksyn, przyszłych zagrożeń i całego szeregu innych bardzo ważnych aspektów zdrowia. Irydodiagnostyka może być ratunkiem i odpowiedzią na trudne pytania.

Jest ona niezastąpiona w określeniu naszych uwarunkowań genetycznych do zachorowań. Każdy z nas rodzi się z określonymi cechami genetycznymi, kolorem skóry i grupą krwi. Każdy z nas ma tylko i wyłacznie swój wzór tęczówki, który jest indywidualny i niepowtarzalny.

Przeciwnicy irydologii mogą mieć słuszne uwagi – a co z chorobami? Jeśli tęczówka, dokładnie wzór tęczówki, jest wrodzoną cechą, to jak z odczytywaniem chorób?

Otóż 75-80 % obrazu tęczówki to niezmieniający się obraz ukształtowany po 4 roku życia. Reszta jest "narzędziem" w rękach irydologów. W tych 80 % kryją się nasze uwarunkowania, pozostałe zmiany pojawiają się w ciągu naszego życia, po przebytych chorobach, urazach, operacjach, zapaleniach, nałogach itd.

Można to porównać z mapą geograficzną. Ona raczej się nie zmienia – rzeki, góry, wzniesienia. Od setek lat mapy się nie zmieniają. Mogą tam powstać miasta, osiedla lub drogi, ale całokształt pozostaje.

Tak samo jest z irydologią. Rodzimy się z określonym kształtem "terenu". Reszta pojawia się w ciągu naszego życia. Im więcej "budujemy" na czystym terenie, tym więcej zmian dodatkowych pojawia się na tęczówce.

Irydologia jest nauką bardzo trudną. Wymaga ogromnej wiedzy, przede wszystkim wiedzy medycznej, wiedzy o fizjologii ludzkiego ciała.

Ta metoda diagnostyki jest metodą nieinwazyjną, natychmiastową, nie wymaga drogiego sprzętu.

Analiza jest oparta na oglądaniu tęczówki przez specjalistę. Kiedyś wykorzystywane były lampy szczelinowe, jak w gabinetach okulistycznych. Teraz używamy najczęściej aparatów fotograficznych.

Podstawą do analizy tęczówki są mapy irydologiczne.

Mapy irydologiczne to strefy tęczówki ze znajdującymi się na nich określonymi projekcjami narządów.

Każdy widział refleksologiczne mapy stóp z narysowanymi narządami. Tęczówka ma bardzo podobny podział.

W irydologii opisano już ponad 10 000 znaków, a niektóre książki irydologiczne wyglądają jak podręczniki z matematyki, pełne wykresów i tablic.

Irydologiczna analiza zdrowia jest śwetną metodą profilaktyki chorób i przyszłych zagrożeń.

Należy jednak pamiętać, że analiza tęczówki jest metodą wspomagającą. Nie powinna ona decydować ostatecznie o ważnych postanowieniach w sprawie naszego zdrowia.

Jest to holistyczna metoda analizy naszego stanu fizycznego i psychicznego.

Irydodiagnostyka nie jest metodą wykrywającą raka! O tym trzeba wiedzieć.

Czego może oczekiwać pacjent w gabinecie u irydologa?

• Określenie predyspozycji i uwarunkowań genetycznych (n.p zmian mastopatycznych lub chorób układu pokarmowego);
• Znajdowanie aktualnych stanów zapalnych;
• Podsumowanie stanu organizmu w kierunku ilości toksyn (ważne w przypadku wykonywania pracy w toksycznych warunkach);
• Określenia stanu psychicznego;
• Określenia stanu systemu odpornościowego.

Im większe doświadczenie irydologa i szersza wiedza medyczna specjalisty, tym dokładniejsza analiza zdrowia pacjenta.

Nie wolno irydodiagnostyce przepisywać możliwości których ta metoda nie posiada. Irydolodzy są bezsilni w analizie chorób krwi i nie tylko, a sama dziedzina wymaga dużej pokory, ogromnej wiedzy i niezwykłej cierpliwości.

Ta dziedzina nie musi konkurować z innymi metodami określającymi stan naszego zdrowia, zarówno akademickimi, jak i alternatywnymi, ponieważ chodzi o zdrowie, najważniejszy aspekt dla każdego. Irydodiagnostyka może być dobrym uzupełniającym aspektem całokształtu dbania o nas i naszych bliskich.

Lek. Med. Aliona Morka – Szmukała

Medycyna estetyczna jest to gałąź medycyny, której działania podlegają często szerokiej i niestety uzasadnionej krytyce. Nadkorekcja – bo o tym mowa – jest niepożądanym efektem – polega na nadaniu twarzy nienaturalnych rysów najczęściej poprzez podskórne podanie zbyt dużej ilości preparatów medycznych, takich jak usieciowany kwas hialuronowy lub toksyna botulinowa. Nie bez znaczenia jest również technika i miejscepodania, które decydują o finalnym efekcie.

Tytułem wstępu

Jeśli Pacjentka lub Pacjent korzysta z zabiegów medycyny estetycznej po raz pierwszy – lekarz powinien przeprowadzić szczegółową rozmowę, w której pozna oczekiwania co do efektów estetycznych od przyszłych zabiegów, oceni typ skóry oraz jej potrzeby, zdiagnozuje problem i zaproponuje optymalny schemat leczenia i przeprowadzenia kolejnych zabiegów.

Kwas hialuronowy to magiczna substancja chemiczna, której jedna cząsteczka może wiązać aż 250 cząsteczek wody. Dlatego używany jest nie tylko jako wypełniacz do eliminacji zmarszczek, ubytków tkanki podskórnej, poprawy konturu twarzy lub kształtu ust, ale również do nawilżenia skóry, poprawy jej kondycji i stymulacji produkcji własnego, nowego kolagenu. Podanie zbyt dużej ilości kwasu, który po zabiegu zwiąże dodatkową, ogromną ilość cząsteczek wody może doprowadzić do nadkorekcji – uzyskania nienaturalnego efektu, najczęściej niepożądanego przez Pacjentki i Pacjentów.

Na co warto zwrócić uwagę

Podawanie kwasu hialuronowego wymaga od lekarza doskonałej wiedzy medycznej, wyobraźni i zmysłu artystycznego, znajomosci praw fizyki oraz świetnych zdolności manualnych. Lekarz dentysta to lekarz zabiegowy, czyli taki, który całą swoją pracę opiera na manualnych, precyzyjnych i wymagających estetyki działaniach w obrębie bardzo małego pola zabiegowego. Strzykawka i igła to nieodzowny element jego pracy. Jest to również nieodzowny element zabiegów z medycyny estetycznej i stanowi główne jej narzędzie.

Należy pamiętać również o tym, że osoby nieposiadające wykształcenia medycznego (niebędące lekarzami) nie mogą w świetle prawa wykonywać zabiegów z zakresu medycyny estetycznej naruszających ciągłość tkanek – a wiec wszelkich zabiegów z użyciem igły (botoks, wypełniacze, mezoterapia). Rosnąca ilość powikłań po zabiegach wykonanych przez nieuprawnione do tego osoby świadczy o brawurze i ignorancji, ale przede wszystkim o niewiedzy oraz nieznajomości anatomii.

Weekendowe szkolenie czy dedykowane studia

Medycyna estetyczna to bardzo szerokie i wieloaspektowe zagadnienie. Jego dogłębne poznanie wymaga uzyskania tytułu lekarza oraz skończenia licznych szkoleń lub wielomiesięcznych studiów podyplomowych z jej zakresu. Takie studia można odbyć w prywatnych szkołach na terenie kraju lub w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym po przejściu przez proces rekrutacyjny i rozmowę kwalifikacyjną. Przed wyborem miejsca wykonywania przyszłych zabiegów warto zweryfikować uzyskane przez daną osobę uprawnienia.

Jakość preparatów

Jednym z elementów decydującym o efektach uzyskiwanych w medycynie estetycznej jest jakość używanych preparatów, sposób ich przygotowania i przechowywania. Nie każdy kwas hialuronowy jest odpowiedni do danej okolicy twarzy lub danego wielu. Botoks natomiast to roztwór przygotowywany bezpośrednio przez lekarza. Nie należy ulegać wyjątkowo niskim cenom tego zabiegu. Często atrakcyjna cena idzie w parze z większym – nieprawidłowym rozcieńczeniem substancji. Efekty uzyskane z użyciem rozcieńczonego botoksu mogą być zadowalające przez pewien okres po zabiegu, niestety utrzymują się znacznie krócej.

Medycyna estetyczna to prężnie rozwijająca się gałąź medycyny, za której pomocą można uzyskać spektakularne efekty odmłodzenia, poprawy jakości i gęstości skóry. Decyzję co do wyboru gabinetu należy jednak podjąć bardzo świadomie, biorąc pod uwagę ryzyko, jakie może kryć się za wyjątkowo atrakcyjnymi cenami – słabe preparaty lub brak odpowiedniego wykształcenia osoby wykonującej zabieg.

lek. dent. Renata Dąbrowska-Leśniak