Jak i za co nie karać dzieci?
Dzieci są ciekawe świata. Często też chcą wykonywać i robić to samo co ich rodzice. Nie mają jednak pełnej wiedzy i doświadczenia dorosłych. Należy pamiętać, że wszystkiego dopiero się uczą. Nie rozumieją ograniczeń, nie wiedzą na co mogą sobie pozwolić, co jest właściwe, a co niedozwolone lub szkodliwe dla nich i innych osób. Często eksperymentują za co spotyka ich czasami kara i nagana ze strony dorosłych. Bardzo to przeżywają. Takie sytuacje mogą odbić się bardzo głęboko na ich psychice, co będzie skutkowało różnymi negatywnymi konsekwencjami w dalszym ich życiu.
Bądź konsekwentny
Należy przekazać dziecku w sposób jasny i zdecydowany, że pewne zachowania nigdy nie będą tolerowane. Jeśli pozwalamy, by nasza pociecha mówiła w pogardliwy sposób o innych, okazywała agresję w stosunku np. do zwierząt, lub zaśmiewamy się gdy np. kogoś szturchnie lub się zezłości, to kiedy kolejnym razem zachowa się tak w stosunku do nas i wymierzamy mu karę, może to odebrać jako dziwne i niesprawiedliwe zachowanie.
Przykład idzie z góry
Czasami uczymy dziecka pewnych zachowań, a następnie sami się do tego nie stosujemy. Jeśli dziecko zauważy, że dorosły nie dziękuje za jakąś przysługę, nie przeprasza za przewinienia lub nie prosi tylko żąda od niego czegoś, to później nie dziwmy się, że samo tego nie robi. Jeśli chcemy go za takie zachowanie ukarać, to na karę tak naprawdę zasługujemy właśnie my - dorośli.
Jak się nie przewrócisz, to się nie nauczysz
Dziecko często chce nam pomóc przy wykonywaniu jakiejś czynności. Nie karzmy go gdy coś mu się nie uda, połamie jakiś przedmiot lub też wykona jakieś działanie niezbyt dokładnie. Lepiej jest, gdy samo spostrzeże swoje niedociągnięcia. Jeśli będziemy za każdym razem zwracali mu uwagę i do tego nerwowo wyrażając swoje niezadowolenie, to może pomyśleć, że niczego nie potrafi i nie warto się w nic angażować.
Absolutnie zabronione
Są takie kary, których nigdy nie powinniśmy stosować. Należą do nich: szarpanie dziecka, bicie, wyzywanie, wyśmiewanie, zawstydzanie, poniżanie (zwłaszcza w obecności innych osób), używanie wulgaryzmów w stosunku do niego, agresja. Kara powinna uczyć, ale w taki sposób, by dziecko samo wyciągało wnioski, a nie czuło się przegrane. Rodzic ma wzbudzać szacunek, a nie strach i przerażenie.
Jarosław Cieśla
Komentarzy: 0