Art

Jaki jest biegaczu twój typ stopy?

29.05.2017
Jaki jest biegaczu twój typ stopy?

Stopa każdego biegacza w indywidualny sposób opada na podłoże podczas pokonywania wielu kilometrów na treningu, czy też zawodach. Zależy to od rodzaju stopy. Ważne zatem jest, żeby dobrać sobie obuwie, które zapewni odpowiedni komfort. W innym przypadku może skończyć się dolegliwościami, urazami, a w konsekwencji nawet kontuzją.

Stopa neutralna

Ten rodzaj charakteryzuje osoby, którym podczas biegu stopa nie przetacza się zbyt mocno, ani do wewnątrz, jak też na zewnątrz. Nie ma wielkiego nacisku w żadnym kierunku. Oczywiście w momencie zetknięcia się pięty z podłożem następuje delikatny przechył ku wewnętrznej części, jednak natychmiast siła przetacza się na zewnątrz. Ogólnie więc stopa zachowuje neutralność, nie obciążając żadnej ze stron.

Stopa supinująca

W tym przypadku stopa przechyla się na zewnątrz i nie przekręca się do wewnątrz. Dzieje się tak w momencie kontaktu pięty z podłożem i przejścia na palce. Takie zachowanie nazywamy supinacją. Spadanie stopy na podłoże nie jest amortyzowane. W wyniku tego technika biegu jest drastycznie zaburzona, co może doprowadzić do urazów. Najczęściej jest to podwichnięcie lub też skręcenie stopy w stawie skokowym.

Stopa pronująca

Pronacja, to przechylenie się stopy do wewnątrz w czasie biegu. Jest to naturalna reakcja i bardzo pożądana. Dzięki niej ma miejsce amortyzacja po uderzeniu pięty w podłoże, co pozwala na zmniejszenie skutków obciążeń. Jednak jeśli przechył do wewnątrz jest zbyt duży, wtedy istnieje ryzyko przeciążeń, które w konsekwencji doprowadzą do kontuzji. Nieprawidłowości powodują urazy w stawie kolanowym, jak i biodrowym. Pronacja może też doprowadzić do dolegliwości bólowych pojawiających się w okolicach kręgosłupa.    

Po stwierdzeniu nieprawidłowości należy dobrać buty, które zapewnią odpowiednią amortyzację. Warto też co pewien czas odwiedzać fizjoterapeutę, który doradzi nam odpowiednie ćwiczenia, aby przygotować stopę do czekających ją przeciążeń wynikających z biegania.

 

Jarosław Cieśla

 

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Art

Ospa wietrzna u dzieci

28.05.2017
Ospa wietrzna u dzieci

Ospa wietrzna nazywana jest inaczej wiatrówką. Jest to choroba zakaźna wieku dziecięcego. Czy i jak bardzo jest groźna, czy warto się na nią zaszczepić i jak ją rozpoznać jak leczyć o tym damy znać w naszym artykule.

Ospa  jest zaraźliwą i wirusową chorobą. Szacuje się, że zazwyczaj 9 na 10 osób, które miały kontakt z osobą zarażoną, również zachoruje. Najbardziej na zarażenie podatne są dzieci w wieku przedszkolnym.

Przyczyny

Ospą można się zarazić  głównie  drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub też jej rzeczami. Jej inna nazwa wietrzna wynika z tego, iż wirus VZV z łatwością się rozprzestrzenia.  Wirus VZV odpowiada także za zachorowanie na półpaśca.

Prawie 100 procent zakażeń dotyczy dzieci w przedziale wiekowym od 1 do 15 lat. W momencie zachorowania na ospę żłobki, przedszkola i szkoły stają się ogniskami zapalnymi choroby. Rzadziej na ospę chorują niemowlęta, dzieje się tak dzięki utrzymaniu odporności nabytej w okresie ciąży.

Przebieg

Przyczyną  dużej zaraźliwości na ospę jest fakt, iż osoba chora zaraża innych na 2- 3 dni przed wystąpieniem u niej objawów, a kończy w momencie odpadnięcia strupków. Czas jaki mija od zetknięcia się z wirusem do pojawienia się objawów to 10 do 21 dni. Kolejne 10-14 dni trwa okres, w którym dziecko ma objawy chorobowe.

Objawy

Gorączka jest pierwszym objawem dla ospy, zwykle niezbyt wysoka jednak w głównej mierze zależy to od organizmu, może się zdarzyć iż gorączka sięga 40 stopni.  Często dzieci mogą skarżyć się na ból głowy czy być ospałe, mieć ogólnie obniżone samopoczucie. Kolejnym etapem przebiegu choroby to tworzenie się charakterystycznych grudek z czasem zamieniają się one w pęcherzyki, wypełnione płynem surowiczym, aby później stać się strupkami i odpaść po dwóch tygodniach.

Wysypka, zazwyczaj pojawia się na plechach i brzuchu nie mniej jednak zdarza się też tak, że obejmuje całe ciało, w tym narządy płciowe, twarz.

Wysypka zwykle pojawia się w kilku fazach,  dlatego też na ciele  dziecka często znajdują się  pęcherzyki w różnej fazie rozwoju.  Za koniec choroby możemy uznać sytuację,  gdy nie powstają  nowe rzuty zmian skórnych, a wszystkie strupki odpadły.

Leczenie, łagodzenie objawów, pielęgnacja

Leczenie ospy,  głównie  polega na leczeniu objawowym i przynoszeniu ulgi choremu dziecku. Najważniejsze to podanie leku przeciwgorączkowego oraz  preparatów  łagodzących  swędzenie. Jest to bardzo  ważne, bo rozdrapywanie strupków  może doprowadzić do rozwoju zakażenia i powstawania blizn, wtedy konieczna będzie terapia antybiotykowa.

Zalecenia :

•  Podawajmy  leki przeciwgorączkowe (najlepiej na bazie paracetamolu).
•  Krostki smarujemy najlepiej :  roztworem gencjany lub eozyną, można zastosować specjalne kremy przeciwwirusowe, maści na bazie cynku czy też roztwory z miętą,
•  Gdy przebieg choroby jest intensywny udajmy się do lekarza po lek przeciwhistaminowy, aby dziecko mogło przespać noc,
•  Krótkie kąpiele  z nadmanganianem  potasu, woda powinna mieć kolor jasnoróżowy. Po kąpieli wycieramy ręcznikiem delikatnie dotykając skóry, po każdej kąpieli należy wymienić ręcznik na czysty.
•  Zmieniajmy ubrania i pościel częściej niż zwykle.
•  Uważamy aby dziecko miało krótko obcięte paznokcie i często myło ręce, warto też rozważyć założenie bawełnianych rękawiczek maluszkom, to uchroni je przed poranieniem skórki.
•  Jeżeli wykwity pojawią się w jamie ustnej stosujmy łagodną i lekką dietę, unikajmy kwaśnego.
•  Jeżeli wysypka pojawiła się na genitaliach ulgę przynoszą nasiadówki z rumianku.
•  Jak przy każdej chorobie ważne jest aby dziecko dużo piło.

Ważne:

Dziecko do 12. roku życia nie może przyjmować leków przeciwgorączkowych na bazie  kwasu acetylosalicylowego, czyli np. aspiryny.

Powikłania i zagrożenia

Zazwyczaj ospa nie jest groźną chorobą, nie mniej jednak istnieje kilka grup, dla których zachorowanie może być groźne :

•  noworodków i niemowląt, stosunkowo rzadko zdarza się aby na nią chorowały, bo mają naturalną odporność nabyta od mamy.
•  osób chorujących na choroby przewlekłe takie jak : nowotwory, cukrzyca, mukowiscydoza, aids
•  kobiet w ciąży, które nie chorowały na ospę. Należy wtedy niezwłocznie udać się do lekarza i zastosować leki, które łagodzą przebieg choroby. Jest ona zagrożeniem szczególnie w pierwszych 10 tygodniach ciąży.

Powikłania po ospie należą do rzadkości nie mniej jednak istnieje ryzyko np. :  zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie płuc, mięśnia sercowego, ropne zakażenia skóry a w wypadku przyszłych mam nawet wady rozwojowe u dziecka. Dlatego jeżeli planujesz ciążę a wcześniej nie chorowałaś na ospę poważnie rozważ zaszczepienie.

Odporność

Dziecko, które przeszło ospę wietrzną ponownie na nią nie zachoruje, istnieje ryzyko, że wirus uaktywni się po latach i wywoła półpasiec, który jest uciążliwą chorobą bo atakuje mięśnie.

Szczepienia

Istnieje możliwość zaczepienia przeciwko ospie dziecka, od  9 miesiąca. Jest to szczepienie płatne, dziecko może być szczepione  w pakiecie z innymi szczepienia lub też  osobno. Nie daje ono stuprocentowej gwarancji, że dziecko nie zachoruje nigdy, nie mniej jednak jeżeli się tak stanie przejdzie ono chorobę łagodniej.

 

przedszkoland.pl

 

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Art

Temperatura, a właściwości miodu

27.05.2017
Temperatura, a właściwości miodu

Miód to naturalny i bardzo zdrowy słodzik. Jest bardzo popularny i często stosowany. Ilość właściwości i składników odżywczych stawia go wysoko w porównaniu z innymi słodzikami. Czy jedak słodzenie nim to zawsze dobry pomysł? Jak go używać, żeby korzystać ze wszystkich właściwości?

 

Skład miodu

To głównie cukier (sacharoza i glukoza), a także woda, kwasy organiczne i olejki eteryczne, oraz enzymy. W 100 g znajduje się około 320 kalorii. Jedząc go dostarczamy sobie wiele składników mineralnych- fosfor, wapń, potas, żelazo, witaminy z grupy B. Jest zalecany dla osób z podwyższonym ciśnieniem i problemami z wątrobą. Miód ma właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne, co sprawia że jest jednym z naturalnych lekarstw.

 

Jaki miód wybrać?

Miód rzepakowy
Wpływa pozytywnie na pracę wątroby, układ krążenia, wspomaga leczenie stanów zapalnych dróg oddechowych.

Miód akacjowy
Reguluje pracę układu pokarmowego, a zwłaszcza żołądka.

Miód wrzosowy
Jest polecany w stanach zapalnych nerek i pęcherza moczowego.

Miód lipowy
Ma właściwości uspokajające. Jest stosowany w chorobach górnych drób oddechowych. Działa rozgrzewająco.

Miód spadziowy
Działa leczniczo przy chorobach układu krążenia. Łagodzi podrażnienia i infekcje górnych dróg oddechowych.

Miód gryczany
Uspokaja działa detoksykująco. Łagodzi kaszel i zapalenia górnych dróg oddechowych. 

 

Nie podgrzewaj miodu

Dodanie miodu do gorącego napoju sprawia, że tarci swoje właściwości. Skorzystasz jedynie z właściwości słodzących, a zabijesz zdrowotne. Szkoda dobrego miodu, stosować jedynie do słodzenia. Zadbaj o to, żeby nie dodawać go do napojów powyżej 40 stopni. Pij go z letnią wodą i dodatkiem cytryny każdego ranka w okresie wzmożonych zachorowań. Przechowuj go w ciemnym, chodnym miejscu w temperaturze 10-15 stopni. W wyższej temperaturze szybciej następuje rozpad enzymów aktywnych występujących w miodzie. Światło także przyspiesza tempo ich rozpadu.

Korzystaj z leczniczych właściwości miodu i przechowuj go w dogodnych warunkach.


 

Daria Występek

 

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Strefa lekarza Zaloguj się Zarejestruj się