Ajurwedyjska sztuka kulinarna, w odróżnieniu od kuchni indyjskiej, opiera się tylko na produktach bezmięsnych. W kuchni tej używa się świeżych składników, które gotowane lub smażone przez krótki czas w małej ilości, wysokiej jakości tłuszczu zachowują apetyczny kształt, kolor oraz składniki odżywcze. Ajurwedyjskie potrawy składają się z dużej ilości warzyw i owoców, mleka i jego przetworów, roślin wysokobiałkowych (różnego rodzaju fasole, grochy), orzechów, nasion oraz przypraw. „Mądre wykorzystywanie przypraw i ziół jest sercem kuchni indyjskiej”- Adiraja Dasa, „Kuchnia Kriszny". To wielka różnorodność przypraw, z których przyrządzana jest masala (mieszanka przypraw) dodawana do potraw ajurwedyjskich stanowi o ich oryginalności, bogatym, egzotycznym smaku i zapachu.

Oprócz walorów zapachowych, przyprawy wspomagają trawienie, niektóre z nich mają oddziaływanie lecznicze oraz w zależności od potrzeb rozgrzewają lub ochładzają organizm. Dzięki prostym zasadom dobierania przypraw i składników posiłku możemy oddziaływać na nasze ciało tak, aby harmonizować i wspomagać pracę organizmu oraz pobudzać do działania lub wyciszać umysł.

Wbrew powszechnemu przekonaniu potrawy kuchni ajurwedyjskiej nie muszą być ostre, ani mocno przyprawione. Ich ostrość zależy od ilości użytego chili, ich aromat od ilości przypraw. Chociaż dania kuchni indyjskiej są zawsze przyprawione, czasami do masali dodajemy jedno, bądź dwa zioła, czasami ponad dziesięć. Wiele zależy od indywidualnych upodobań.

Poniżej podajemy kilka przepisów kuchni ajurwedyjskiej. Dania te przyrządza się prosto i szybko (poza czasem moczenia, przygotowanie większości posiłków zajmuje od 20 do 40 min). Jedyną rzeczą, której trudno się nauczyć samodzielnie jest sztuka przygotowania dobrej masali (mieszanki przypraw). Tej umiejętności najlepiej uczyć się od osoby, która ten sekret poznała…Zainteresowane ajurwedyjską kuchnią osoby zapraszamy na organizowany przez nas kurs gotowania wg. Ajurwedy.

Tekst: Urszula Bednarz, fizjoterapeuta

http://gabinetsurya.eu/

Od kiedy możliwe jest porozumiewanie się z dzieckiem? Czy jest to wykonalne zanim zacznie mówić? Czym jest Sign2Baby? Sprawdźmy!   W poprzedniej części wyjaśniliśmy czym jest Sign2Baby. To system komunikacji manualnej ze słyszącym niemowlęciem, zanim jeszcze zacznie ono mówić. Używane są do tego znaki migowe, które wprowadza się stopniowo. Ważne by pojawiały się rutynowo przy określonych czynnościach i sytuacjach. Dziś rozwiniemy nieco temat i damy parę podpowiedzi praktycznych.   Od kiedy zaczynamy miganie? Miganie możemy zacząć już do noworodka, jednak słaba jeszcze koordynacja ruchowa nie pozwoli tak małemu dziecku na wykorzystanie znaków. Najlepszym okresem 6 - 9 miesiąc życia dziecka. Pierwszym etapem jest obserwacja znaków, z czasem dziecko je rozpoznaje, a nawet zaczyna ich wyczekiwać oraz domagać się w określonych sytuacjach. Nastepnie dziecko samo zaczyna migać. Badania wykazały, a także rodzice wielu dzieci mogli się sami przekonać, że już 8 miesięczna pociecha jest w stanie komunikaować się za pomocą języka migowego. Jak to wygląda w praktyce? Są w sprzedaży wydawnictwa uczące, jak rozpocząć miganie. Jednak szczególnie warte polecenia są kursy dla rodziców z dziećmi. Oprócz nauki jest to niezwykle miło spędzony czas razem. W oparciu o zasadę Sign2Baby może stworzyć własny system znaków. Najważniejsze, aby był cyklicznie i rutynowo powtarzany w określonych sytuacjach oraz wspomagany mową. Możemy używać wielu określeń jednego znaku, by wzbogacić słownik malucha. Ważna jest również wytrwałość. Często bywa, że rodzice poddają się nie widząc efektu, podczas gdy jeden dzień potrafi stanowić dla dziecka przełom, po którym następuje tzw. wysyp znaków. Od tego momentu zaczną pojawiać się lawinowo.   Korzyści... Pierwsza to wspomniana już wcześniej, oczywiście komunikacja. U dzieci migających zaobserwowano szybszą naukę mowy. Badania potwierdziły, że posługiwanie się językiem migowym stymuluje rozwój intelektualny. Dzieci używające do komunikacji z rodzicami znaków, w testach na inteligencję osiągały wyższe wyniki. Bobomigi mogą być również bardzo przydatne w rodzinach wielojęzycznych. Znaki świetnie mogą tworzyć pomosty między słowami. Ponadto możemy w ten sposób, przyczynić się, do przybliżenia świata Głuchych i przełamiania barier.   Warto wspomnieć, że dzieci nie zawsze komunikują to, co jest akurat ważne, a tym samym praktyczne dla dorosłych, cale to co je facynuje. Oznacza to, że niekoniecznie oznajmią o tym, że chcą siusiu, ale może zamigają znak “ciepło” znajdując wygrzną przez słońce przestrzeń na dywanie.   Autorka: Clementine Zielińska

Balneoterapia to forma terapii stosowana w wielu ośrodkach rehabilitacyjnych, jest bardzo lubiana przez pacjentów i warto bardziej ją rozpowszechniać. Jest często spotykanym zabiegiem w ośrodkach SPA i odrowy biologicznej, często jednak występuje pod nazwą egzotycznie brzmiących zabiegów.

Jest to forma rehabilitacji, w której głównym środowiskiem leczniczym jest woda. Do balneoterapii zalicza się kąpiele wodne i borowinowe, masaże strumieniem wody, bicze wodne, okłady oraz kuracje pitne wodą mineralną z wysokim stężeniem naturalnych pierwiastków oraz inhalacje. Niektóre z form tych zabiegów były wykorzystywane już w starożytności. W Polsce ta dziedzina rehabilitacji rozwinęła się dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku.

Woda jest bardzo korzystnym środowiskiem do rehabilitacji, chorzy czują się w niej pewniej, stawy są odciążone. Co ważne w wodzie serce nie jest narażone na duży wysiłek, ilość uderzeń na minutę często spada w czasie zabiegów, jest to bardzo ważne dla osób z chorobami serca związanymi głównie ze wzmożoną pracą tego narządu. Jest to forma rehabilitacji bez ograniczeń wiekowych. W czołówce schorzeń, którymi zajmuje się balneoterapia są choroby stawów, bóle stawów, mięśni oraz kości, a także choroby zwyrodnieniowe. Woda odciąża chore i bolesne struktury umożliwiając pracę w większym zakresie ruchu. Po krótkiej kąpieli często można zmniejszyć dawki przyjmowanych leków przeciwbólowych. Ćwiczenia w wodzie poprawiają ogólną wydolność organizmu, przyspieszają metabolizm i wspomagają eliminację toksyn z organizmu. W zależności od tego jakiej wody użyjemy do kąpieli możemy osiągnąć różne rezultaty terapeutyczne. Najczęściej wykorzystywane są zabiegi z użyciem solanek, wód siarczkowo- siarkowodorowych oraz wód kwasowęglowych.

Kolejną formą balneoterapii są natryski i bicze wodne, które z kolei stymulują pracę układu krążenia. Stymulują krążenie krwi i pomagają obniżyć nadmierne napięcie mięśniowe. Taki zabieg także działa przeciwbólowo.

Inhalacje są szczególnie polecane osobom borykającym się z przewlekłymi stanami zapalnymi błony śluzowej czy zapaleniem zatok. Łagodzą także objawy związane z chorobami układu oddechowego. Często są zalecane osobom palącym papierosy.

Balneoterapia jest bardzo szeroką dziedziną rehabilitacji i warto zapoznać się z nią bliżej. Może przynieść ulgę w wielu schorzeniach.

Autorka: Daria Rogowska