Są takie rośliny, które warto posadzić w domowej doniczce. Jedną z nich jest żyworódka pierzasta. W naturalnym środowisku występuje w Ameryce Środkowej, ale także można ją spotkać na terenach Azji oraz w Australii. Należy do roślin gruboszowatych.

Żyworódka ma szerokie zastosowania lecznicze, przede wszystkim dzięki dużej zawartości witaminy C. W jej skład wchodzą również takie minerały jak: żelazo, wapń, miedź, potas, selen, krzem, glin, cynk, bor oraz mangan. Z żyworódki można robić okłady na obolałe miejsca, żuć fragmenty liści i dodawać do pokarmów oraz robić z niej sok do picia lub smarowania.

Roślina ta doskonale sprawdza się jako środek do poprawy odporności organizmu. Skutecznie zmniejsza ryzyko przeziębień i podatność na infekcje. Pomaga w przypadku kataru, kaszlu, ale też można ją podawać przy takich chorobach jak grypa, angina, oraz zapalenie płuc i oskrzeli. Zalecana jest również osobom zmagającym się z astmą.  

Można ją stosować na oczyszczenie skóry. Sprawdza się przy trądziku oraz działa antyalergicznie. Sok z żyworódki pomaga w gojeniu ran, ale także ukąszeń owadów. Roślina ta wykazuje działanie przeciwzapalne. Można z niej robić okłady na obrzęki, siniaki i opuchlizny. Doskonale radzi sobie z bakteriami gronkowca oraz paciorkowca. Działa antygrzybicznie.

Żucie lub masowanie liściem żyworódki sprawdza się także przy problemach z bólem zębów i krwawieniem dziąseł. Natomiast sok tej rośliny warto stosować przy nieprzyjemnym zapachu z ust, zapaleniu spojówek, a także na reumatyzm i bólach kręgosłupa oraz głowy. Przydaje się także przy problemach ze zgagą oraz wrzodami żołądka. Żyworódka pomaga w obniżaniu poziomu cukru w organizmie, co sprawia, że poleca się ją dla osób z cukrzycą.

Chcąc zrobić sok z żyworódki należy umyć liście, a następnie je zmiksować. Wyciśnięty w ten sposób sok można od razu używać. Zaleca się stosowanie 3 razy dziennie po 20 kropli. Czasami dla trwałości dodaje się do niego spirytus, który stanowi 1/3 część całej mikstury i wtedy należy zwiększyć dawkę do 30 kropli. 

Jarosław Cieśla

Młody człowiek potrzebuje aprobaty i akceptacji, aby czuć że postępuje właściwie.  Wychowanie tylko poprzez nakazy i zakazy może sprawić, że zamknie się w sobie i nie będzie miał zaufania do dorosłego. Poza tym brak pochwał wywoła w nim poczucie winy i zawsze będzie myślał, że postępuje niewłaściwe. W pewnym momencie może już nawet przestać się starać.

Błędy to nie porażka

Dobre słowo zawsze dodaje skrzydeł. Powoduje, że dziecko chce podejmować działania i  rozwiązywać problemy. Drobne niepowodzenia go nie załamują, bo błędy traktuje jako naukę, a nie porażkę. Warto sobie zdać sprawę z tego, że właśnie potknięcia dają dziecku możliwość doskonalenia. Najlepiej gdyby to ono samo zrozumiało swój błąd i znalazło rozwiązanie problemu. Motywowanie w tym wypadku polega na tym, aby powiedzieć dziecku, że na pewno da radę samo znaleźć wyjście z danej sytuacji.      

Brak pochwał

Często dorośli unikają chwalenia dziecka, gdyż uważają, że nie ma za co. Według nich, gdy  młody człowiek jest grzeczny, sprząta po sobie, pomaga w obowiązkach domowych, otrzymuje dobre stopnie w szkole, to takie zachowanie traktowane jest jak norma. Natomiast, gdy dziecko postąpi, zdaniem dorosłych w sposób niewłaściwy, to jest karcone. Czyli wychodzi na to, że za dobre sprawowanie nie ma pochwały, a za odwrotne jest kara. Dziecko może dojść do wniosku, że nie warto się starać, bo cokolwiek zrobi, to i tak rodzic tego nie dostrzeże.

Pochwała nie tylko werbalna

Często tak bywa, że dorosły chwali dziecko, ale nieadekwatnie postępuje tzn. swoją mimiką twarzy nie okazuje zainteresowania. Pochwała staje się rutynowa, bez wartości emocjonalnej. Dziecko co innego słyszy, a zupełnie co innego widzi. Jest zdezorientowane, bo nie wie co ma o tym myśleć. Dorosłym wydaje się, że samo wyrażenie pochwały jest już wystarczające. Jednak czasami wystarczy uśmiech. Jeśli dziecko na twarzy dorosłego wyczytuje aprobatę dla swoich czynów, to jest to tożsame z pochwałą. Coś, co jest niewypowiedziane ma często większą wartość emocjonalną od setek słów.

Jarosław Cieśla

Wiele osób bardzo chciałoby mieć własny ogród, ale niestety nie posiada działki, na której mogłoby realizować swoje marzenia. To nie jest jednak problemem. Wystarczy balkon albo parapet okienny oraz oczywiście chęci, a już po pewnym czasie można cieszyć się z wyhodowanych warzyw i ziół.

Każda gospodyni domowa chciałaby mieć zawsze pod ręką świeże warzywa i zioła, które wzbogacą przyrządzone przez nią potrawy smakiem i aromatem. Niestety zimową porą jest to trudne, a czasami niemożliwe. Jednak nie należy się przejmować, tylko założyć doniczkowy ogród pełen różnych roślin.

Najpierw trzeba postarać się o taką ziemię, która nie będzie powodowała zbierania się wody przy korzeniach. Powinna być również żyzna. Wysiew można przeprowadzić w podłużnych pojemnikach. Dopiero później można będzie przesadzić rośliny do doniczek.

Do wysiewu można użyć nasion od rolnika lub też kupionych w sklepie ogrodniczym. Później, kiedy wykiełkują, należy je porozsadzać do innych pojemników lub doniczek. Oczywiście można kupić również z gospodarstwa rolnego gotowe rozsady.

Teraz trzeba zadbać o to, aby nasz ogród mógł wydawać jak najlepsze plony. Warto więc postawić doniczki na parapecie okna w miejscu, gdzie nasłonecznienie jest najbardziej efektywne. Dzięki temu roślinom zostanie dostarczona odpowiednia ilość energii słonecznej potrzebna do fotosyntezy i rozwoju. Należy także pamiętać o ich podlewaniu. Nie mogą mieć sucho, a o to w ogrzewanym mieszkaniu nie trudno, zwłaszcza gdy nasze doniczki znajdują się w pobliżu kaloryferów. Podlewać rośliny należy regularnie, ale tak, żeby nie przesadzić, gdyż w przeciwnym wypadku korzenie zgniją. Jeśli w mieszkaniu znajdują się zwierzęta, a w szczególności koty, to trzeba uważać, by nie podgryzały roślin lub nie kopały w ziemi.

W domowym ogródku można uprawiać takie warzywa jak szczypior, koperek, cebulę dymkę oraz pietruszkę. Jednak największe pole do popisu będziemy mieli z ziołami. Najlepiej przyjmą się w doniczkach mięta, kolendra, rozmaryn, rzeżucha, ale również warto spróbować wyhodować tymianek, szałwię oraz bazylię.

Jarosław Cieśla