Twoja pociecha dotąd spokojna i radosna budzi się z przeraźliwym płaczem w nocy? Jest rozdrażniona, płaczliwa? Najprawdopodobniej przechodzi kolejny etap w swoim życiu – uczy się radzić sobie z lękiem.

W ciągu pierwszego roku życia dzieci przechodzą tak zwane skoki rozwojowe. Ich zapowiedzią jest zmiana zachowania, płaczliwość, drażliwość. Maluchy nie rozumieją, co się z nimi dzieje. Taka niepewność budzi uzasadniony lęk przed nowym, nieznanym, niepewnym. Te zmiany dotyczą również starszych dzieci. Bywa, że dwulatki, które przesypiały 8-10 godzin w ciągu nocy, budzą się po kilka razy z płaczem. Te odpieluchowane zaczynają moczyć bieliznę, mimo, że od miesięcy nie korzystają z instytucji, jaką jest pielucha. Są płaczliwe, szybko się denerwują. Przyczyn może być bardzo wiele. Wyrzynające się zęby trzonowe, które często przyprawiają o ból głowy nie tylko rodziców, ale w szczególności dzieci. Przyczyną może być również niezdiagnozowana alergia, owsiki. Niestety w większości przypadków powodem takich zachowań jest strach. Przerażone dzieci budzą się w nocy, bo słyszą chrapanie jednego z domowników. Odgłos wiertarki za ścianą brzmi dla takiego szkraba, jak warczenie, dlatego nie dziwmy się, że któregoś dnia przybiegnie wołając „Potwór!”. Pierwsze wizyty w przedszkolu, pierwsze rozstania z mamą, z którą do tej pory dziecina spędzała prawie 24 godziny  7 dni w tygodniu. Wizyta u stomatologa lub pierwsze świadome pobranie krwi. Wszystkie przytoczone przykłady to tylko kropla w morzu sytuacji, które mogą być dla dziecka powodem strachu. Ważne, byśmy jako rodzice nie lekceważyli takich zachowań. Jeśli wydaje ci się, że reakcje twojego dziecka są przejaskrawione, zawsze możesz porozmawiać o tym z pediatrą.

Uczucie lęku towarzyszy nam od pierwszych miesięcy życia. Rodzic, który obserwuje swoje dziecko i dużo z nim przebywa, zazwyczaj szybko orientuje się, jaka jest przyczyna strachu. W większości przypadków nie pozostaje nam nic innego, jak przytulać, tłumaczyć, zapewnić poczucie bezpieczeństwa i czekać. Dzieci z małych lęków wyrastają do wieku szkolnego.

Autor: Matvijewna Grządkowska

Cera naczynkowa najwięcej problemów sprawia właśnie zimą. Przez nagłe zmiany temperatur rumień na twarzy się nasila i naczynka stają się bardziej widoczne.

Jak dbać o skórę?

Ważne, żeby nie dopuszczać do wysuszania skóry, wybierając kosmetyki najlepiej wybierać te z prostym i krótkim składem. Niektóre składniki mogą być szczególnie drażniące i zawłaszcza zimą należy ich unikać:

• Alkohol: Alkohol, Alkohol etylowy, Alkohol denat, Isopropyl alkohol,


• Detergents: SLS, SLES, ALS, ALS


• Formaldehyd, kwas mrówkowy


• Sól (Sodium Chloride)


• Wodorotlenek sodu (Sodium Hydroxide)


• Zioła fotouczulające (dziurawiec) czy przeciwłojotokowe (bratek, pokrzywa)


• Sok z aloesu (ma kwaśne pH, dlatego może podrażniać)


• Mocznik.

Witamina C działa wzmacniająco na naczynia więc warto szukać jej w składzie kosmetyków. Jest bazą wielu serum do twarzy.

Nie bez znaczenie jest też dieta i odpowiedni poziom nawodnienia organizmu. Skóra będzie lepiej wyglądać i szybciej się regenerować kiedy zapewnimy sobie 2 litry płynów w ciągu dnia. Może być to woda, herbaty ziołowe, ale też dobrze uwodnione owoce, jak np. cytrusy. Osoby z tendencją do rozszerzających naczynek powinny unikać gorących napojów i potraw. Nie są także wskazane mocno rozgrzewające przyprawy, jak cynamon, imbir czy kurkuma, można stosować je z umiarem.

Pierwsze widoczne naczynka mogą pojawić się już u nastolatek, zawłaszcza u osób dużo przebywających na słońcu. Z czasem problem może się nasilić, ważne żeby szybko zareagować i nie doprowadzić do trwałych, nieodwracalnych zmian. Bardzo ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna, kiedy dłużej przebywasz na zewnątrz, nawet zima używaj kremu z wysokim filtrem przeciwsłonecznym Promieniowanie może pogorszyć stan skóry. Zima to zdecydowanie najgorszy czas dla posiadaczek takiej skóry, odpowiednia pielęgnacja może znacznie poprawić stan skóry.

Darai Występek

Bóle brzucha to duży problem i dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu. Najważniejsze jest znalezienie przyczyny bólu, aby skutecznie móc temu zapobiec. Nie jest to jednak łatwe, bo powodów może być wiele. Ból brzucha jest powodowany przez rozmaite schorzenia, jedynym z coraz częściej spotykanych jest zespół jelita drażliwego. Na to schorzenia cierpi coraz więcej kobiet. Skąd bierze się ból? Zespół jelita drażliwego to przewlekłe schorzenie, które obejmuje jelito cienkie i grube. Poza bólem daje też inne objawy, między innymi zaburzenia przemiany materii czy problemy z wypróżnianiem. Przyczyny tych nieprawidłowości nie są do końca poznane, przy diagnozie brane są pod uwagę między innymi takie czynniki jak funkcje motoryczne jelit, nadwrażliwość narządów wewnętrznych, częstość występowanie biegunek. To bardzo często spotykane schorzenie, które może mieć także podłoże psychiczne. Częściej diagnozowane są osoby cierpiące na depresję, jednak nie ma badań które wskazują taką zależność. Prawdopodobne jest też dziedziczenie tej dolegliwości po innych członkach rodziny. Jak radzić sobie w chorobą? Do tej pory całkowite wyleczenie nie jest możliwe, jednak są sposoby na zminimalizowanie dolegliwości. Objawy będą mniej uciążliwe i codzienne funkcjonowanie nie będzie utrudnione kiedy wyprowadzone zostaną zmiany do diety. Wymagana jest eliminacja potraw tłustych, smażonych i ciężkostrawnych. Niekorzystny jest także nabiał, który nie jest wskazany dla osób dorosłych, a także niektóre owoce i warzywa, głównie rośliny kapustne, jabłka i gruszki. Oczywiście należy obserwować swój organizm i wyłapywać niepokojące reakcje po posiłkach. Konieczna jest eliminacja produktów szkodliwych, a u każdego reakcje mogą być inne. Dieta to najważniejsza zmiana jaką należy zrobić. W początkowych okresie choroby może okazać się wystarczająca, często w połączeniu z aktywnością fizyczną i ziołami nie potrzeba dodatkowych leków. Kiedy jednak ból jest bardzo silny należy zwrócić się do lekarza, może ona zalecić leki rozkurczowe i zalecić dalsze badania. Kiedy farmakoterapia nie działa zaleca się psychoterapię, głównie metodą poznawczo- behawioralną, a także hipnozę czy różne techniki relaksacyjne. Często pomocna może okazać się praktyka jogi, która wpływa ciało, ale też na sferę duchową. Przede wszystkim należy obserwować swoje ciało i jego reakcje. Zapobieganie skutkom jest najlepszą terapią, kiedy wyeliminuje się czynniki szkodliwe choroba będzie znacznie mniej uciążliwa.   Daria Występek