W niskiej temperaturze naczynia krwionośne kurczą się, co powoduje spowolnienie krążenia. Najdotkliwiej można odczuć to w końcówkach palców dłoni i stóp, na uszach i nosie. Dystalne części ciała nie są chronione warstwą tłuszczu i są zaopatrywane przez bardzo drobne tętniczki. Przy niskich temperaturach wiele osób obserwuje zblednięcie, a nawet zaburzenia czucia. Z czasem zachodzi sinienie i drętwienie, a kiedy temperatura wzrośnie krążenie powoli wraca pojawia się pieczenie, a nawet ból. Dzieje się tak głównie jesienią i zimą, w czasie mrozów, ale może zdarzyć się też kiedy na zewnątrz jest cieplej, ta dokuczliwa przypadłość najczęściej dotyczy palców dłoni, jest to objaw Raynauda. Najczęściej takie dolegliwości dotyczą kobiet z niskim ciśnieniem krwi, mogą też wpływać na to zaburzenia hormonalne skutkujące odruchowym skurczem naczyń krwionośnych. Niestety nie ma dobrej diagnostyki, ani profilaktyki tej choroby. Jeśli pojawią się takie objawy warto szukać fachowej pomocy. Nieleczone niedokrwienia mogą doprowadzić to trwałych uszkodzeń, nawet martwicy lub owrzodzeń skóry. Skłonności do sinienia palców moją osoby wykonujące pewne zawody, głównie takie w których dłonie podlegają częstym wibracjom i wstrząsom, a także dużo piszące na klawiaturze i grające na pianinie. Sinienie nasila się z niższych temperaturach. Jak można sobie pomóc? Na początku trzeba przyjrzeć się przyjmowanym lekom,  które mogą nasilać objawy, np. tabletki antykoncepcyjne, beta-blokery. Dodatkowo pomóc może codzienna gimnastyka dłoni. Warto wykonać badanie pozwalające ocenić mikrokrążenia czyli kapilaroskopię. Polega ono na obejrzeniu naczyń włosowatych, najczęściej u nasady paznokci, pod specjalnym mikroskopem. Wynik znany jest natychmiast po wykonaniu badania. Potwierdzenia problemów z krążeniem jest wstępem do kolejnych badań pozwalających stwierdzić pierwotną przyczyną sinienia rąk. Przy prawidłowym leczeniu objaw Raynauda może ustąpić. Jeśli nie uda się znaleźć przyczyny należy unikać ekspozycji na chłód, a także odstawienie używek. Czasem konieczna jest psychoterapia, by ułatwić radzenie sobie ze stresem, który powoduje zwężenie naczyń krwionośnych. W wyjątkowo rzadkich przypadkach, gdy zaburzeń krążenia w palcach nie da się powstrzymać i grozi to martwicą, zaleca się zabieg sympatektimii- to proces blokujący przewodnictwo w drogach nerwowych odpowiedzialnych za nieuzasadnione skurcze naczyń. Autorka: Daria Występek    

Jazda na łyżwach to jeden z najpopularniejszych sportów zimowych. Nie jest kosztowny i nie wymaga wyjazdów w góry jak inne sporty zimowe. Można wybrać jest na osiedlową ślizgawkę, albo zakryte lodowisko. Nie jest potrzebny też drogi sprzęt, łyżwy można wypożyczyć. To dobry sposób na zabawę dla dzieci, a przy okazji na poprawę formy. Jazda na łyżwach wzmacnia szczególnie mięśnie nóg i pośladków, ale angażuje także górne partie ciała, ręce, grzbiet i brzuch. Od techniki oraz intensywności wysiłku zależy jak dużo kalorii uda nam się spalić. Średnio godzina jazdy pozwala na spalenie 300-800 kalorii. Korzyści wynikających z uprawiania tego sportu jest wiele, poprawia sprawność i koordynację ruchów, wzmacnia układ krążenia i podnosi wydolność organizmu. Jest bezpieczniejsze dla stawów niż bieganie, ponieważ nie wymaga ciągłego uderzania nogami w podłoże. Technika jazdy nie jest trudna do opanowania. Do utrzymania prawidłowej postawy w czasie jazdy konieczne jest zaangażowanie do pracy całego ciała. Nogi napędzają ruch, jednak odpowiednie ruchy rąk i obręczy barkowej gwarantują utrzymanie prawidłowej postawy. Taki trening jest też bardziej efektywny, dlatego warto zwrócić na to uwagę idąc na lodowisko. Sport wymaga też równowagi i koordynacji ruchów, które można wypracować. Pierwsze kroki na lodowisku zwykle są niepewne, jednak po kilku treningach można poczuć się pewnie na lodzie. Naukę należy zacząć od powolnej jazdy i patrzenia przed siebie, obserwacja otoczenia jest bardzo ważne jeśli nie jesteśmy sami na lodowisku. Warto poprosić o pomoc kogoś kto czuje się pewnie na lodzie, podpatrując dobrze jeżdżące osoby można szybciej opanować technikę. Oprócz patrzenia przed siebie ważna jest kontrola ramion, nie mogą być spięte i uniesione do góry. Ręce powinny pracować swobodnie naprzemiennie z nogami. Sylwetka powinna być wyprostowana, a nogi lekko ugięte w kolanach. Trzymając się tych zasad łatwiej uniknąć upadków, jeśli jednak się zdarzą należy pamiętać aby chronić głowę przed urazem. Jazda na łyżwach to dobry sposób na aktywny tryb życia w mieście dla całej rodziny. Pozwala zachować ogólną sprawność fizyczną i modeluje sylwetkę. Przy odrobinie silnej woli i treningach kilka razy w tygodniu na lodowisku można spędzić czas naprawdę miło, aktywnie i z korzyścią dla zdrowia. Warto spróbować tej aktywności i chociaż w weekendy zaglądnąć na lodowisko. Autorka: Daria Występek

Po opublikowaniu poprzedniej, drugiej części, zapraszam tym razem do zapoznania się ze wskazówkami dotyczącymi wykonywania asan odwróconych przez kobiety w ciąży. Jest to grupa asan, której wykonywanie w czasie ciąży wiąże się z pewnym ryzykiem, jeśli praktyka jogi rozpoczęła się po zajściu w ciąże i mięśnie posturalne nie są w wystarczającym stopniu rozwinięte. Niemniej jednak adeptki jogi, które ćwiczyły przed poczęciem mogą doświadczyć właściwości leczniczych tej grupy asan również w czasie ciąży.

Uwaga: Gita Iyengar zaleca wykonywanie asan odwróconych kobietom, które rozpoczęły praktykę jogi po zajściu w ciążę z pomocą trenera lub przy ścianie. Odmienne zdanie ma Maciej Wielobób, który praktykę asan odwróconych początkującym w ciąży zdecydowanie odradza. Osobiście przychylam się do zdania M. Wieloboba, ponieważ prawidłowo wykonane asany odwrócone wymagają dużej siły i wytrzymałości mięśni k.k.g., barków, jak również mięśni posturalnych, której osoby początkujące, w naszym kręgu kulturowym, zazwyczaj nie posiadają. Może to stwarzać ryzyko nadmiernej kompresji odcinka szyjnego kręgosłupa, jak również utratę równowagi i zagrożenie dla zdrowia

Asany odwrócone to szczególna grupa asan, której lecznicze właściwości podkreślane są przez wielu nauczycieli. Uważa się, że pozycje z tej grupy zwiększają dopływ krwi do mózgu, jego dotlenienie a jednocześnie ułatwiają usuwanie produktów przemiany materii z tego obszaru. Ponadto działają odżywiająco na organy wewnętrzne, jako że przeciwstawiają się ich obwisaniu. Z powodu wzmożonego obiegu krwi wzrasta poziom hemoglobiny we krwi. Z powyższych powodów asany te są szczególnie zalecane w okresie ciąży, kiedy to wzrasta zapotrzebowanie na składniki odżywcze i tlen w organizmie przyszłej matki.

Salamba – sirsasana

Salamba znaczy z podparciem, sirsa – głowa. Jest to pozycja stania na głowie, jedna z najważniejszych asan. Starożytne księgi nazywają tę pozycje królem wśród wszystkich asan.

Technika wykonania:

1. Pozycja wyjściowa: klęk podparty.

2. Połóż koc na podłodze. Umieść przedramiona pośrodku koca, odległość pomiędzy łokciami nie może być większa niż szerokość barków. Złącz dłonie i spleć palce. Umieść zewnętrzne krawędzie dłoni na kocu. Palce powinny być szczelnie połączone.

3. Połóż czubek głowy na kocu i połóż splecione dłonie z tyłu głowy, następnie wyprostuj nogi w stawach kolanowych i przysuń stopy bliżej głowy.

4. Wykonaj wydech i weź łagodny zamach po czym oderwij nogi od podłogi, trzymając wciąż ugięte nogi w kolanach. Następnie wyprostuj nogi i stój na głowie, utrzymując ciało prostopadle do podłogi. Pozostań w pozycji od 1 do 5 min.

Wskazówki dla kobiet w ciąży: Nie wykonuj sirsasany jeśli podczas ćwiczenia odczuwasz ciężkość w klatce piersiowej i w okolicach serca lub serce szybko ci bije. Z asany tej powinny zrezygnować kobiety mające tendencje lub cierpiące na nadciśnienie.

Efekty: Regularne ćwiczenie sirsasany powoduje regenerację i lepsze dotlenienie organizmu, zwiększa moc intelektualną i jasność myślenia. Zwiększa dopływ krwi do przysadki mózgowej i szyszynki. Pomaga osobom cierpiącym na bezsenność, osłabienie pamięci i spadek witalności, które odzyskują energię i chęć do działania.

Ćwiczenie rozgrzewa ciało, wzmacnia pracę płuc i układ odpornościowy organizmu zapobiegając częstym przeziębieniom. Podczas ćwiczenia wzrasta zawartość hemoglobiny we krwi. Pomaga również osobom cierpiącym na zaparcia. Asana rozwija ciało i dyscyplinuje umysł, człowiek staje się zrównoważony, odporny na cierpienie i przyjemności. Ponadto asana ta, wraz z jej wariantami (parśva-sirsasana, parivrttaikapada-sirsasana – wskazane tylko dla osób zaawansowanych) pomaga w przypadku ostrych wymiotów, zamglonego widzenia, nadmiernych białych upławów, obrzmień, żylaków i skurczy mięśni.

Salamba - sarvangasana

Technika wykonania:

1. Pozycja wyjściowa: leżenie tyłem. Kończyny górne leżą wzdłuż tułowia, dłońmi zwrócone do podłogi.

2. Wykonaj wydech i zegnij nogi w kolanach po czym przysuń do klatki

piersiowej. Zrób kilka oddechów.

3. Na wydechu podnieś biodra z podłogi i zginając łokcie umieść dłonie na biodrach. Z kolejnym wydechem podnieś ciało do góry tak, aby klatka piersiowa dotknęła brody, a następnie wyprostuj nogi i palce nóg skieruj ku górze.

4. Pozostań w pozycji przez 5 min i wróć do pozycji wyjściowej.

Wskazówki dla kobiet w ciąży: Pod barki podłóż złożony koc o grubości 5-8 cm.

Poproś o pomoc asystenta jeśli masz trudności z podniesieniem tułowia. Nie łącz nóg,

trzymaj je w odległości 12-15 cm.

Efekty: Sarvangasanę uważa się za panaceum na większość powszechnych dolegliwości. Wpływa pozytywnie na działanie tarczycy i przytarczyc. G. Iyengar poleca ćwiczyć tę asanę przed zajściem w ciążę aby zapobiec poronieniu z powodu niedoczynności tarczycy. W tej pozycji ułatwione jest krążenie krwi utlenionej w okolicy szyi i klatki piersiowej. Przy regularnym ćwiczeniu leczy astmę, palpitacje serca, zapalenie oskrzeli, choroby gardła, bóle głowy, wpływa wzmacniająco na układ immunologiczny zmniejszając skłonność do przeziębień. Ponadto działa uspokajająco na układ nerwowy dzięki temu pomaga ludziom cierpiącym na nadciśnienie, drażliwość, brak opanowania, załamanie nerwowe i bezsenność. Zmiana kierunku działania grawitacji wzmaga perystaltykę jelit i przyczynia się do usunięcia zaparć. Poleca się ją przy hemoroidach, zaburzeniach układu moczowego, przodo - i tyłozgięciu trzonu macicy, zaburzeniach miesiączkowania i przepuklinie. Pomaga leczyć osłabienie, padaczkę i niedokrwistość. Według B.K.S. Iyengara regularne ćwiczenie tej asany dwa razy dziennie przywraca zdrowie i szczęście po długiej chorobie.

Halasana

Technika wykonania:

1. Wykonaj salamba-sarvagasanę.

2. Przenieś proste w kolanach nogi za głowę i oprzyj o podłogę.

3. Zdejmij ręce z bioder, wyprostuj i przenieś za siebie, dłonie skierowane do góry.

4. Wyciągaj tułów w kierunku sufitu, wciśnij mocno palce rąk w podłogę aby unieść tułów i biodra. Pozostań w pozycji od 3 do 5 min.

5. Przesuń pośladki do tyłu, zegnij nogi i wyjdź z pozycji.

Wskazówki dla kobiet w ciąży: Pod barki podłóż złożony koc o grubości 5-8 cm.

Nogi po przeniesieniu za głowę niech opierają się o krzesło lub stołek, nie kładź nóg

na podłodze. Osoby zaawansowane mogą też ćwiczyć warianty tej asany parsva-halasanę i ekapada-

sarvangasanę.

Tekst: Urszula Bednarz, fizjoterapeuta

http://gabinetsurya.eu/