Dotknęła Was tragedia. Straciliście dziecko. To przykre i boli do żywego. Może nawet Go nie widzieliście, a było dla Was całym światem. Wypełniało pustkę, której wcześniej nie było. I nie ważne czy to był siódmy tydzień czy siódmy miesiąc. Macie prawo do przeżywania żałoby na swój sposób.

Pewnie czujecie się w tym wszystkim osamotnieni. Mówi się, że dla rodzica nie ma nic gorszego, niż śmierć własnego dziecka. Niestety w rzeczywistości wielu zmaga się z taką stratą. Jedni nie mówią o tym w ogóle, inni rozmawiają o tym ciągle i z każdym. Byleby wyrzucić z siebie ten przeogromny smutek, który gniecie od środka. Jeśli nie masz ochoty korzystać z miesięcznego zwolnienia lekarskiego po wyjściu ze szpitala, nikt nie może Ci tego zabronić. Dla wielu rzucenie się w wir pracy jest najlepszym lekarstwem. Jeśli jedynym, co przyniesie Ci ulgę, to zamknięcie się w swoim domu przed otaczającym Cię światem, masz do tego prawo. Ważne, by człowiek nie został z tym wszystkim sam. By miał świadomość obecności bliskich. Wiele osób przez pierwsze dni, tygodnie, czasem nawet miesiące nie chce o tym mówić. Potrzeba rozmowy przychodzi z czasem. Ważne, by mieć świadomość, że ten ktoś wysłucha, kiedy uznamy, że przyszedł odpowiedni moment. Wtedy najlepszą rzeczą, jaką możemy zrobić, to po prostu być. Nawet w milczeniu, ale być.

Istotnym jest, by podejmować próby zmierzenia się z problemem. Przepracowania go sam na sam ze sobą. Potem, kiedy emocje nieco opadną, przychodzi moment konfrontacji swoich odczuć i przemyśleń z bliską osobą. Dopiero wtedy poczujecie ulgę i zaczniecie powolny proces zgody na obecność straty w Waszym życiu. Śmierć bliskiej osoby to ogromne wyzwanie. Jednych umacnia i więź między nimi staje się nierozerwalna. U innych jest powodem ciągłego żalu, co w konsekwencji prowadzi do rozstania.

Pamiętacie! Śmierć Waszego dziecka to nie jest Wasza wina. Bo chcieliście dla tego maleństwa jak najlepiej. I właśnie dlatego jesteście rodzicami. Nie bójcie nazywać się Mamą i Tatą. Bo zrobiliście dla Waszego dziecka wszystko, co tylko możliwe, by je chronić. Pamiętajcie o nim, lecz nie rozpamiętujcie.

Autorka: Matvijewna Grządkowska

Alergia jest obecnie zjawiskiem bardzo powszechnym. Problem częstych infekcji górnych dróg oddechowych pojawia się na ogół po ukończeniu pierwszego roku życia dziecka. Jest to najczęściej okres wiosenno-letni, kiedy maluch styka się z pyłkami drugi raz w swoim życiu. Dzieje się tak, ponieważ organizm przy pierwszym kontakcie zapoznaje się z substancją. Przy kolejnej ekspozycji  na ten sam czynnik uruchamiane są odpowiednie procesy. Problem w tym, że ludzkie organizmy coraz więcej czynników traktują, jako zagrożenie, angażując organizm do walki. Patrząc na ten proces z boku, nie powinniśmy się dziwić. Żywność przesiąknięta jest chemią i antybiotykami, powietrze jest bardzo zanieczyszczone, a ludzie coraz mniej odporni. Za brak odporności odpowiada ogromna ilość cukru w pożywieniu, skromne porcje warzyw i owoców w codziennej diecie oraz terapie antybiotykowe zabijające w nas złe i dobre mikroorganizmy. Jesteśmy zmuszeni do walki o budowanie odporności swoich dzieci. Kluczową sprawą jest podawanie maluchom witaminy D. Problem pojawia się w momencie, kiedy stoimy przed wyborem odpowiedniego preparatu. Warto przestudiować składy, by dokonać świadomego wyboru. Zdarza się, że dzieci źle reagują na oliwę z oliwek, olej słonecznikowy lub rzepakowy, które są elementem składowym tych preparatów. Alergie pokarmowe i krzyżowe ograniczają nieco możliwość podawania wszystkich warzyw i owoców. Już wiadomo, że w trakcie pylenia np. brzozy większość osób reaguje alergicznie przy kontakcie z rękawiczkami lateksowymi, a także po zjedzeniu owoców pestkowych, marchewki, selera, itp. Nasilenie kataru zwykle następuje w okresach, kiedy kilka drzew pyli w tym samym czasie. Do takich możemy zaliczyć brzozę, buk, olchę, jesion, dąb i wiele innych. Osoby uczulone na pyłki odczuwają ulgę w wietrzne lub deszczowe dni, kiedy powietrze nieco oczyszcza się z alergenów. Alergolodzy zalecają spacerować w godzinach porannych lub późno popołudniowych. Po powrocie do domu warto wziąć prysznic i umyć głowę, by pozbyć się z powierzchni ciała substancji drażniących. Dla wielu zbawienny wpływ na samopoczucie ma pobyt nad morzem. Niczym  nieograniczona przestrzeń, wszechobecny wiatr i jod pozwalają odetchnąć pełną piersią. Z alergią da się żyć. Każdy z uczulonych musi znaleźć swój sposób na radzenie sobie z alergenami. Są szczęściarze, którzy natychmiast znajdują rozwiązanie swych problemów. Inni szukają o wiele dłużej. Największą zagwozdkę mają rodzice maluchów, którym czasem wydaje się, że dzieci uczulone są na wszystko. Głowa do góry. Na ogół okazuje się, że te obawy były zbędne. Tylko czas i przemyślane działanie może pomóc w walce z alergią. Warto wspomagać organizm w budowaniu odporności, by w przyszłości potrafił tę walkę wygrywać.  

Autorka: Matvijewna Grządkowska