Art

Topinambur i pasternak

09.05.2014
Topinambur i pasternak

Kiedyś te dwa warzywa stanowiły podstawę w kuchni staropolskiej  i wraz z kaszami zapewniały pełnowartościowe posiłki. Po latach zapomnienia znowu wracają do łask i stają się coraz bardziej dostępne. O ile pasternak, który kojarzy się w pietruszką i  jest bardziej znany, o tyle nazwa topinambur brzmi trochę egzotycznie i nie kojarzy się z rodzimym warzywem.

Topinambur


Inaczej nazywany jest słonecznikiem bulwiastym, uprawiany był w Polsce już w osiemnastym wieku. Bardzo popularne warzywo, po jakimś czasie zostało wyparte przez ziemniaka. Topinambur ma lekko orzechowy, słodkawy smak, czasem porównywany do karczocha. Ma korzystny wpływ na nasze zdrowie. Można zastąpić nim ziemniaki, dodawać do sałatek, zup i wielu innych potraw.

Jest bogaty w potas, żelazo, witaminę C oraz B1. Posiada niski indeks glikemiczny, jest więc odpowiedni dla cukrzyków. Na jego bazie przygotowywane są liczne suplementy dla diabetyków.

Dzięki zawartości koloidalnej krzemionki poprawia kondycję skóry, włosów i paznokci. Warto rozejrzeć się i sięgnąć po topinambur przy kolejnych zakupach. Słonecznik bulwiasty jest łatwy i niewymagający, nie ma wielkich wymagań i jest odporny na skrajne warunki pogodowe. Można spróbować wyhodować go w domowym ogródku.

Pasternak


Pochodzi z rodziny roślin selerowatych. Wyglądem bardzo przypomina pietruszkę, jednak jest od niej większy i ma gładszą skórkę. Podobnie jak topinambur już w osiemnastym wieku był jednym z podstawowych warzyw na polskich stołach.

Jego korzeń ma dobry słodki smak i działa pozytywnie  na nasze zdrowie. Od kilku lat można spotkać go coraz częściej na bazarkach, jednak ciągle często jest mylony z pietruszką. Poza walorami smakowymi pasternak pomaga uregulować trawienie i pracę układu pokarmowego. Działa moczopędnie, a także pomaga z odtruwaniu organizmu.

Ma wysoką zawartość potasu i magnezu, fosforu, wapnia oraz witaminy E. Ma działanie odkwaszające. Na jego bazie można przygotować wiele różnych potraw- sałaki, surówki, zupy, pasty do chleba czy pasztety. Najczęściej spożywa się po obróbce termicznej, co wydobywa z niego aromatyczny zapach.

Ciekawie jest urozmaicać swój jadłospis i sięgać po rodzime produkty. Topinambur i pasternak to nie jedyne zapomniane warzywa, warto popytać rodziców czy dziadków czym się kiedyś zajadali.

 

Autorka: Daria Rogowska

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Art

Wdowi garb – jak leczyć i zapobiegać?

08.05.2014
Wdowi garb – jak leczyć i zapobiegać?

Wdowi garb jest dysfunkcją posturalną, z którą stosunkowo często spotykam się w moim gabinecie. Poniżej przedstawię podstawowe cechy charakterystyczne dla tego schorzenia, jak również omówię na przykładzie jednej z moich pacjentek terapię tego schorzenia. Za jej zgodą przedstawiam zdjęcie prezentujące jej sylwetkę podczas pierwszej wizyty w gabinecie, w nawykowym ustawieniu głowy, gdzie doskonale widać podstawowe cechy charakteryzujące wdowi garb. Kolejne zdjęcie pokazuje sylwetkę pacjentki po korekcie wykonanej przez fizjoterapeutkę. Trzecie zdjęcie zostało wykonane podczas 10-tej wizyty w gabinecie i obrazuje obecny profil kręgosłupa. Widać na nim zdecydowaną poprawę w postawie pacjentki.

 

Wdowi garb charakteryzuje się pogłębioną kifozą piersiową, protrakcją głowy oraz widocznym zgrubieniem tkanki na poziomie kręgów C6/C7. Na tym poziomie mogą pojawić się również zmiany skórne w postaci zmian naczyń powierzchownych tzw. pajączków. Schorzenie to pojawia się najczęściej u kobiet w wieku około menopazalnym (40- 55 lat), chociaż w mojej praktyce spotkałam także młodsze kobiety (ok. 30 lat), u których można było zauważyć postępujące pochylenie sylwetki oraz charakterystyczną dla tego schorzenia szyję żółwia (wysunięcie głowy do przodu).

Przyczyną podobnej dysfunkcji posturalnej może być genetyczna skłonność do określonej budowy kręgosłupa w odcinku szyjnym lub postępujący zespół skrzyżowania górnego oraz osteoporoza. Innym często spotykanym zespołem współistniejącym wraz z wdowim garbem jest tzw. zespół T4.

Poniżej skupię się na zdefiniowaniu zespołu skrzyżowania górnego, który jest jedną z najbardziej powszechnych, ogólnoustrojowych reakcji na stres (Janda 1996) i może być bezpośrednią przyczyną powstawania wdowiego garbu. Taki wzorzec posturalny może powstać jako odpowiedź psychofizyczna na często odczuwane emocje (uczucie lęku, wstydu, żalu) bądź cechy osobowości takie jak: skłonność do wycofywania się i wstydliwość oraz kompleksy (np. zbyt obfity biust, jeśli jest on powodem wstydliwości u nastolatki), które determinują przyjmowanie określonej postawy. Długotrwała siedząca praca przy komputerze nasila objawy. Powyższy zespół charakteryzuje się wysunięciem głowy do przodu, zgarbieniem, zaokrąglonymi plecami i zamykaniem klatki piersiowej poprzez wysuwanie ramion do przodu. Takie ustawienie głowy oraz barków powoduje skrócenie prostowników szyi i pogłębienie lordozy szyjnej z równoczesną nadmierną kompresją kręgów w tym odcinku kręgosłupa. Jednocześnie następuje pogłębienie kifozy piersiowej. Wszystkie te cechy ograniczają ruchomość klatki piersiowej oraz utrudniają oddychanie skutkując często współwystępowaniem hiperwentylacji.

Takie zaburzenie posturalne może przez jakiś czas przebiegać bezobjawowo, nie powodując żadnych dolegliwości bólowych poza defektem estetycznym, czyli postępującym garbieniem się oraz wysuwaniem się głowy do przodu. Problemy bólowe mogą pojawić się dopiero po kilku latach. Będzie im sprzyjać siedząca, wielogodzinna praca, przewlekły stres i ciężka fizyczna praca. Powyższe schorzenie może się również wiązać z ograniczeniem rotacji oraz zgięcia bocznego w odcinku szyjnym na skutek przykurczu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego (m. sternocleidomastoideus) występującego zazwyczaj obustronnie. Inne skrócone, chronicznie napięte mięśnie to: m. pochyłe (m. scalenus), m. dźwigacz łopatki (levator scapulae), prostownik grzbietu części szyjnej oraz mięsień piersiowy większy i mniejszy (m. pectoralis major et minor). Mięśnie osłabione to głębokie zginacze odcinka szyjnego oraz m. mięsień czworoboczny – akton górny(m. trapezius), zębaty przedni (m. serratus anterior) i równoległoboczny (m. rhomboideus) oraz dolna część mięśnia czworobocznego. Każdy z powyższych mięśni może generować punkty spustowe będące przyczyną bólów w okolicy karku, barków oraz bólów głowy. Powyższemu ustawieniu głowy może towarzyszyć wiele niepokojących symptomów takich jak: ból i sztywność w okolicy szyi, ból promieniujący do łopatki, nadmierne napięcie i sztywność odczuwane w okolicy potylicy oraz stawu skroniowo- żuchwowego, ból głowy lub powtarzające się migreny, hiperwentylacja, parestezje w okolicach głowy lub palców rąk (zaburzenia na poziomie górnego splotu szyjnego (parestezje w okolicy palca wskazującego i środkowego) lub dolnego splotu barkowego (palec serdeczny i palec piąty). Napięcie mięśni mostkowo- obojczykowo – sutkowych (zarówno u kobiet jak i mężczyzn) może przenosić się na staw skroniowo-żuchwowy i powodować na przykład kompulsywne zgrzytanie zębami (bruksizm) podczas snu lub inne dysfunkcje tego stawu.

Podstawowym problemem moich pacjentek z wdowim garbem, poza dolegliwościami bólowymi, jest defekt estetyczny. Nieleczona tendencja do zgarbienia może doprowadzić do zaawansowanej deformacji kręgosłupa, której nie można ukryć za pomocą golfu lub długich włosów. Jej skutkiem mogą być zmiany chorobowe dysków oraz deformacja i choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, co spowoduje jeszcze większe zmiany posturalne i co za tym często idzie, psychologiczne.

Wczesna konsultacja u fizjoterapeuty i podjęcie terapii posturalnej może przynieść oczekiwane efekty w postaci znacznego zmniejszenia patologii, lepszego samopoczucia oraz wyglądu. Im dłużej trwa patologia, tym leczenie wymaga więcej cierpliwości i samozaparcia a na efekty trzeba dłużej czekać. Jednakże nie należy rezygnować z terapii nawet w przypadku dużych zmian, bowiem prawie w każdym przypadku, również przy zmianach zwyrodnieniowych, można pracować nad tkankami miękkimi za pomocą masaży leczniczych, mobilizacji oraz kinesiotaping. Decydującą rolę w procesie korekty postawy odgrywa zmiana nawyków ruchowych, którą uzyskujemy stosując się do zaleceń terapeuty oraz regularne, dokładnie wykonywane ćwiczenia, czyli czynne zaangażowanie pacjenta. Dzięki współpracy z fizjoterapeutą można uzyskać dużą poprawę postawy oraz znaczącą ulgę w bólu.

Tekst: Urszula Bednarz, fizjoterapeuta

http://gabinetsurya.eu/

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 2

Tattooed Pornstars

17.03.2024

Tattooed Pornstars Tools To Improve Your
Daily Life Tattooed Pornstars

Tattooed Pornstars

17.03.2024

Tattooed Pornstars Tools To Improve Your Daily Life
Tattooed Pornstars

Art

AYURVEDA

07.05.2014
AYURVEDA

Ayurveda to system medyczny, obejmujący człowieka holistycznie, to znaczy dbający jednocześnie o jego ciało, umysł oraz duszę. Jednak przede wszystkim -  jest to filozofia życia. Wywodzi się z Indii i jest jednym z najstarszych systemów medycznych na Świecie - liczy sobie ponad 5 tysięcy lat.

Słowo Ajurweda składa się z dwóch słów, ze słowa „ayus” (ayushya – życie lub siła życiowa) i słowa „veda” (veda- wiedza lub nauka).

Nazwa oznacza dosłownie „wiedza o życiu” – ayus – życie lub siła życiowa oraz veda – wiedza lub nauka. Zasady ajurwedy zostały zapisane w wedach – Świętych Księgach Hinduizmu.  Jako koncepcja Zdrowia i Terapii została uznana przez WHO w 1979 roku.

Pierwszy raz zetknęłam się z ajurwedą dzięki Dorocie (Love you!:) która łamaną polszczyzną próbowala mi wytłumaczyć czym są doshe i po tamtym spotkaniu zaintrygowana zaczęłam wertować książki i dostępne informacje z czego wyłonił się obraz nauki zwięzłej oraz obejmującej szeroki zakres powiązań pomiędzy ciałem a duszą. Zaskakującym dla mnie faktem był ogrom praktycznych rad dotyczących zdrowia. Nie było to zwykłe pitu pitu bazujące na ogólnikach. Spotkałam się z bardzo dokładnymi przepisami (kuchnia ajurwedyjska) mającymi na celu zrównoważenie dosh czy zaleceniami dotyczącymi pielęgnacji ciała.

Wiele z tych rzeczy wypróbowałam na sobie, mimo, iż z racji weganizmu nie mogę stosować się do wszystkich jej zaleceń jak np. stosowanie masła ghee czy mleka, które w kuchni wjurwedyjskiej a także po prostu indyjskiej jest bardzo często wykorzystywane. Niemniej jednak uznałam, że ajurweda jest warta poświęcenia jej uwagi. Odniosłam wiele pozytywnych rezultatów ‘badając’ na sobie jej wpływ i za to mogę ręczyć.

Jeżeli szukasz harmonii i równowagi, chcesz aby za dobrym samopoczuciem stało również zdrowe ciało i umysł  - polecam ajurwedę.

Oczywiście nie wszystkie zabiegi można wykonać samemu w domu, ale jest też szereg takich z którymi sobie śmiało poradzimy.

Ale najpierw rozłóżmy temat na czynniki pierwsze.

3 podstawowe założenia:

  • Elementy z których składa się ziemia i wszystko co się na niej znajduje to - mahabhutas
  • Reprezentacja elementów w ciele to - doshas
  • Podstawowe właściwości każdej materii na Ziemi to - gunas

Wszystkich elementów (mahabhutas) jest pięć.

- woda

- ogień

- powietrze

- ziemia

- eter

Wszystko co znajduje się na ziemi mozna podzielić wg cech charakterystycznych na te ‘kategorie’

Jeżeli przypisujemy coś do elementu ognia bierzemy pod uwage jego cechy takie jak ‘łatwopalność’,gorąco, właściwości rozgrzewające  itd. Wlaściwości pięciu elementów rozpoznawane są przez zmysły - smak, zapach,dotyk

Wg tej metody określone są nie tylko składniki pożywienia, ale również cykle takie jak dni, pory roku czy też życie jako takie – na każdy okres przypada inny element i jego właściwości.

Cyt. ze strony www.ajurweda.pl :

„(...)ludzkie życie podzielone jest na okres dzieciństwa, czas kiedy następuje wzrost w sensie fizycznym (woda i ziemia) i dorosłość, która jest aktywna i zmienna (ogień) oraz wiek dojrzały, kiedy spada nasza aktywność ruchowa i ciało zaczyna słabnąć (przestrzeń i powietrze). Pogoda może być zimna i deszczowa (woda, ziemia), gorąca i sucha (ogień, powietrze) lub wietrzna i chłodna (powietrze, przestrzeń) (...)

(...)Wszystkie elementy (mahabhutas) posiadają charakterystyczne cechy i przypisane sobie właściwości, które mają wpływ na ciało i umysł. Wszystkie przedmioty i substancje składają się z pięciu elementów, ale posiadają jeden element dominujący, który pozwala na ich klasyfikację. ”

Tridosha

5 elementów (panca mahabhutas) łączy się ze sobą tworząc trzy doshe, czyli 3 konstytucje lub inaczej 3 energie życiowe. Te połączenie tworzą osobisty zestaw cech każdego czlowieka zawierający w sobie zarówno jego cechy fizyczne jak i psychiczne.

Istnieją 3 czyste typy konstytucyjne:

Vata – dominujące elementy eter (akasa) i powietrze (vayu)

Pitta – dominującym elementem jest ogień (agni)

Kapha – dominującym elementem jest woda (jala) i ziemia (prthvi)

Te trzy energie można rozpoznać po określonych cechach związanych z cechami zewnątrznymi, charakterem, temperamentem (o tym później). U każdego człowieka  występują te trzy energie w różnych proporcjach.

Wszystkie nauki ajurwedyjskie mają na celu utrzymanie  poszczególnych elementów w równowadze

Poniżej zamieszczam link do testu, który pomoże Wam odnaleźć swój typ konstytucyjny

http://www.ajurweda.pl/test-na-dosze,pi17/#tresc

Autorka: Zu Shamanka, Tekst pochodzi z zaprzyjaźnionego serwisu http://sojosveganos.blogspot.com/

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Strefa lekarza Zaloguj się Zarejestruj się