Bycie aktywnym powoduje, że człowiek staje się bardziej pobudzonym do życia. Poprawia się metabolizm oraz krążenie, co wpływa na szybszą regenerację całego ciała. Krew wydajniej rozprowadza tlen do wszystkich tkanek w organizmie i dzięki temu mamy lepszą wydolność, ale także praca mózgu jest efektywniejsza. Poza tym przybywa nam energii. Z tych wszystkich powodów warto codziennie znaleźć chociaż kilkanaście minut na gimnastykę.

Pobudka

Po przespanej nocy ciało nie funkcjonuje jeszcze na pełnych obrotach. Dlatego najpierw warto usiąść na łóżku i przez ok. 5 minut trwać tak robiąc głębokie wdechy i wydechy powietrza. Dopiero po tym czasie można wstać. Rano potrzebujemy energii do działania. Dobrze jest najpierw wykonać skłony, skrętoskłony tułowia, wymachy rąk i przysiady. Pomaszerujmy w miejscu, a nawet potruchtajmy. Jak będziemy już rozgrzani można teraz wykonać kilka ćwiczeń siłowych, czyli pompki, podciąganie na drążku jeśli taki posiadamy, wyciskanie hantli, a także planki. Później przyda nam się rozciąganie mięśni całego ciała. Warto na zakończenie wyciszyć się jeszcze np. w pozycji lotosu lub korzystając z ćwiczeń relaksujących jogi. Całość całej gimnastyki powinna trwać od 15 do 30 minut.

Wciągu dnia

Każda praca jaką wykonujemy wpływa na nasze samopoczucie. Ślęczenie wiele godzin przy biurku, czy powtarzanie jakiejś czynności może spowodować usztywnianie mięśni i wywoływanie dolegliwości. Dlatego należy co pewien czas zrobić sobie przerwę na ,,rozprostowanie kości" wykonując krótkie ćwiczenia. Może to  być kilka półprzysiadów, skłony, skrętoskłony, ale także rozciąganie tych najbardziej usztywnionych partii ciała. W tym czasie wykonujmy głębokie wydechy, aby ćwiczenia były intensywniejsze i pozwoliły się odprężyć. Cała gimnastyka może trwać od jednej do trzech minut. Powtarzajmy te ćwiczenia co godzinę, a jeśli nie jest to możliwe, to przynajmniej co dwie.

Codzienna gimnastyka pomoże nam we właściwy sposób przygotować ciało do czekających je zadań, ale także doda energii i wpłynie pozytywnie na nasza psychikę. Wystarczy tylko kilka minut, aby czuć się komfortowo.

Jarosław Cieśla

Są takie rośliny, które warto posadzić w domowej doniczce. Jedną z nich jest żyworódka pierzasta. W naturalnym środowisku występuje w Ameryce Środkowej, ale także można ją spotkać na terenach Azji oraz w Australii. Należy do roślin gruboszowatych.

Żyworódka ma szerokie zastosowania lecznicze, przede wszystkim dzięki dużej zawartości witaminy C. W jej skład wchodzą również takie minerały jak: żelazo, wapń, miedź, potas, selen, krzem, glin, cynk, bor oraz mangan. Z żyworódki można robić okłady na obolałe miejsca, żuć fragmenty liści i dodawać do pokarmów oraz robić z niej sok do picia lub smarowania.

Roślina ta doskonale sprawdza się jako środek do poprawy odporności organizmu. Skutecznie zmniejsza ryzyko przeziębień i podatność na infekcje. Pomaga w przypadku kataru, kaszlu, ale też można ją podawać przy takich chorobach jak grypa, angina, oraz zapalenie płuc i oskrzeli. Zalecana jest również osobom zmagającym się z astmą.  

Można ją stosować na oczyszczenie skóry. Sprawdza się przy trądziku oraz działa antyalergicznie. Sok z żyworódki pomaga w gojeniu ran, ale także ukąszeń owadów. Roślina ta wykazuje działanie przeciwzapalne. Można z niej robić okłady na obrzęki, siniaki i opuchlizny. Doskonale radzi sobie z bakteriami gronkowca oraz paciorkowca. Działa antygrzybicznie.

Żucie lub masowanie liściem żyworódki sprawdza się także przy problemach z bólem zębów i krwawieniem dziąseł. Natomiast sok tej rośliny warto stosować przy nieprzyjemnym zapachu z ust, zapaleniu spojówek, a także na reumatyzm i bólach kręgosłupa oraz głowy. Przydaje się także przy problemach ze zgagą oraz wrzodami żołądka. Żyworódka pomaga w obniżaniu poziomu cukru w organizmie, co sprawia, że poleca się ją dla osób z cukrzycą.

Chcąc zrobić sok z żyworódki należy umyć liście, a następnie je zmiksować. Wyciśnięty w ten sposób sok można od razu używać. Zaleca się stosowanie 3 razy dziennie po 20 kropli. Czasami dla trwałości dodaje się do niego spirytus, który stanowi 1/3 część całej mikstury i wtedy należy zwiększyć dawkę do 30 kropli. 

Jarosław Cieśla

Młody człowiek potrzebuje aprobaty i akceptacji, aby czuć że postępuje właściwie.  Wychowanie tylko poprzez nakazy i zakazy może sprawić, że zamknie się w sobie i nie będzie miał zaufania do dorosłego. Poza tym brak pochwał wywoła w nim poczucie winy i zawsze będzie myślał, że postępuje niewłaściwe. W pewnym momencie może już nawet przestać się starać.

Błędy to nie porażka

Dobre słowo zawsze dodaje skrzydeł. Powoduje, że dziecko chce podejmować działania i  rozwiązywać problemy. Drobne niepowodzenia go nie załamują, bo błędy traktuje jako naukę, a nie porażkę. Warto sobie zdać sprawę z tego, że właśnie potknięcia dają dziecku możliwość doskonalenia. Najlepiej gdyby to ono samo zrozumiało swój błąd i znalazło rozwiązanie problemu. Motywowanie w tym wypadku polega na tym, aby powiedzieć dziecku, że na pewno da radę samo znaleźć wyjście z danej sytuacji.      

Brak pochwał

Często dorośli unikają chwalenia dziecka, gdyż uważają, że nie ma za co. Według nich, gdy  młody człowiek jest grzeczny, sprząta po sobie, pomaga w obowiązkach domowych, otrzymuje dobre stopnie w szkole, to takie zachowanie traktowane jest jak norma. Natomiast, gdy dziecko postąpi, zdaniem dorosłych w sposób niewłaściwy, to jest karcone. Czyli wychodzi na to, że za dobre sprawowanie nie ma pochwały, a za odwrotne jest kara. Dziecko może dojść do wniosku, że nie warto się starać, bo cokolwiek zrobi, to i tak rodzic tego nie dostrzeże.

Pochwała nie tylko werbalna

Często tak bywa, że dorosły chwali dziecko, ale nieadekwatnie postępuje tzn. swoją mimiką twarzy nie okazuje zainteresowania. Pochwała staje się rutynowa, bez wartości emocjonalnej. Dziecko co innego słyszy, a zupełnie co innego widzi. Jest zdezorientowane, bo nie wie co ma o tym myśleć. Dorosłym wydaje się, że samo wyrażenie pochwały jest już wystarczające. Jednak czasami wystarczy uśmiech. Jeśli dziecko na twarzy dorosłego wyczytuje aprobatę dla swoich czynów, to jest to tożsame z pochwałą. Coś, co jest niewypowiedziane ma często większą wartość emocjonalną od setek słów.

Jarosław Cieśla