Pod tą nazwą kryje się żywica naturalna pozyskiwana z roślin. Początkowo była wykorzystywana w medycynie ludowej, obecnie chętnie dodawana jest do kosmetyków i leków. Pozyskiwanie żywicy jest bardzo proste, polega na nacinaniu gałęzi i kory roślin, które ją zawierają. Wykorzystywano ją do leczenia wielu chorób, głównie bólu głowy, anemii, osłabienia, grypy. Wierzono, że palenie żywicy odstrasza złe duchy, odpędza zło i wszystko co negatywne. Obecnie żywica jest mniej doceniana.

Działanie kosmetyczne

Badania dowodzą dobroczynne działanie żywicy na skórę. Stwierdzono, ze ma działanie przeciwzmarszczkowe i pielęgnacyjne. Najczęściej żywica syntetyzowana jest w postaci oleju, który może być nakładany bezpośrednio na skórę. Jest on składnikiem wielu kremów i serum do twarzy, ale także kosmetyków do pielęgnacji całego ciała. Zabezpiecza skórę przed utratą wody, dzięki czemu skóra na dłużej pozostaje jędrna i odżywiona. Zaleca się stosowanie oleju na skórę z rozstępami i widocznymi bliznami. W przypadku świeżych zmian, szybko można obserwować regenerację skóry, a blizny mogą nawet całkowicie się zaleczyć. Łagodzi negatywne skutki promieniowania UV, poprawia odcień skóry i koi podrażnienia. To świetny kosmetyk naturalny, który powinien na stałe zagościć i zwolenniczek olejowej pielęgnacji.

Żywica jako lek

Od wieków była sortowana w leczeniu ran i stanów zapalnych. Ma działanie przeciwzakrzepowe, łagodzi objawy egzemy i wiele innych schorzeń dermatologicznych. Przyspiesza gojenie ran i minimalizuje wystąpienie blizn. Łagodzi swędzenie i stan zapalny po ukąszeniu owadów, a także opryszczkę i hemoroidy. To skuteczny lek na stany zapalne w jamie ustnej. Stosuje się ja także wewnętrznie jako lekarstwo, dzięki niej można wyleczy wrzody żołądka, kaszel, pokrzywkę, reumatyzm. Naturalne metody często mogą być dobrym wspomaganiem leczenia, ale też pierwsza pomocą. Można konsultować z lekarzem stosowanie naturalnych terapii, które maja bardzo dobry wpływ na organizm i nie obciążają go nadmiernie.   Daria Występek

Wszelkie trudności z wymową powinny być jak najszybciej skonsultowane ze specjalistą. Im wcześniej dziecku zostanie postawiona diagnoza tym lepiej. Dzięki szybko podjętym działaniom dziecko szybciej zacznie prawidłowo mówić, co wpłynie także pozytywnie na jego komunikację z rówieśnikami. Kiedy dziecko zaczyna mówić i mamy wątpliwości czy wszystko jest w porządku, warto udać się na konsultację. Lepiej zrobić to kiedy dziecko na 2-3 latka, kiedy ma 6 lat na skorygowanie wad wymowy potrzeba już znacznie więcej czasu. Rodzic jest pierwszym obserwatorem dziecka. Sygnałem ostrzegawczym może być opóźniona mowa dziecka, wymowa międzyzębowa, zaburzenie wymowy trudniejszych głosek jak np. „sz”, „cz”, dż”, „r”. Zdolność artykulacji kształtuje się mniej więcej do 5 roku życia. Kiedy wadę wychwyci się wcześniej nie zdąży się utrwalić.

Przyczyny wad wymowy

Mogą być one spowodowane nieprawidłową budową anatomiczną aparatu mowy, wtedy lekarz pediatra powinien to zauważyć. Dziecko może mieć wtedy problemy z odruchem ssania. W takim wypadku konieczna jest korekta chirurgiczna, jednak nie jest to częsty przypadek. Często u dzieci z wadami wymowy stwierdza się zaburzenia narządu słuchu, stawu żuchwowego, mogę to być także czynniki dziedziczne, choroby neurologiczne czy niższe zdolności intelektualne. Terapia wad wymowy powinna być kompleksowa i wymaga współpracy kilku specjalistów- laryngologa, psychologa, ortodonty, neurologa i otolaryngologa. Bardzo często i dzieci czas terapii jest krótki, dzieci szybko przystosowują się do zmian. Dorosłym wychodzi to o wiele gorzej. Dzięki terapii dziecko uniknie problemów w szkole, nie będzie miało dużego problemu z pisownią, ale też uniknie krytyki ze strony innych dzieci, które nie rozumieją problemu. Wada wymowy może być dużym kompleksem i powodem wycofania dziecka z kręgu zabaw. Duży wpływ na aparat mowy ma także aktywność fizyczna najlepiej połączona w dźwiękiem, np.taniec, rytmika. Wyrabiają one koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową między półkulami mózgowymi. Dzięki temu dziecko lepiej rozwija się intelektualnie.   Daria Występek

Nie każdy przykłada dużo uwagi do przygotowania herbaty. Warto jednak poznać kilka tajników, które pomogą przygotować smaczny i aromatyczny napar. Istotnych jest wiele czynników, między innymi dobre proporcje, właściwe naczynia, temperatura wody i przechowywanie.

Przechowywanie liści

Najlepiej przechowuj herbatę w szczelnie zamkniętych puszkach lub słoiczkach. Trzymaj je w suchym miejscu, najlepiej z dala od przypraw, żeby zapachy nie przemijały się wzajemnie. Dobrze przechowywanie sprawi, że jakość parzonej herbaty będzie znacznie lepsza.

Woda

Najlepiej przefiltrowana, pozbawiona chloru. Woda powinna być świeża. Liście herbaty powinno zalewać się wodą o temperaturze 85-90 stopni, dotyczy to herbat ziołowych i czarnych. Zielone i białe powinno parzyć się w temperaturze 75 stopni. Jeśli nie masz termometru, odstaw wodę po ugotowaniu na około 10 minut, po tym czasie zaparz liście zielonej herbaty.

Czas parzenia

Zazwyczaj czas parzenia herbat wynosi 3 minuty, warto pilnować tego czasu. Taki napar ma delikatny i szlachetny smak. Często liści herbat mogą być parzone nawet 3-4 razy, za każdym razem napar jest trochę słabszy i ma inny smak. Dłużej parzyć należy zioła, często nawet 10-15 minut pod przykryciem, żeby skorzystać z zalet olejków eterycznych.

Odpowiednia ilość herbaty

Do zaparzenia zielonej i czarnej herbaty potrzebna jest 1 łyżeczka liści. Zbyt duża ilość liści może sprawić, że napar będzie zbyt mocny i gorzki, nieprzyjemny w smaku.

Ceremonia parzenia

Przygotowanie herbaty w imbryku z podgrzewaczem to najlepszy pomysł. Kiedy herbata stygnie traci smak. Do podawania naparu najlepiej smakuje podawana w małych czarkach, można ją wypić w kilku łykach i dzięki temu cały czas cieszyć się jej aromatem. Parząc herbatę w odpowiedniej temperaturze i zachowując proste zasady można przygotować smaczny napar i korzystać z właściwości zdrowotnych herbaty. Zwłaszcza zielone, białe i ziołowe zawierają cenne mikroelementy i sporo cennych antyoksydantów.   Daria Występek