Złamanie zmęczeniowe

Nie jest to typowe nagłe złamanie kości związane z urazem. Złamanie zmęczeniowe to proces zachodzący stopniowo, nawet przez kilka miesięcy. Szczególnie narażeni są na nie sportowcy, biegacze lub osoby pracujące przez wiele godzin w pozycji stojącej. Do złamania kości dochodzi na skutek przeciążenia. Uraz może być zlokalizowany w jednym lub wielu miejscach, jednak najczęściej dotyczy kości piszczelowych i strzałkowych oraz kości stopy- śródstopia, kości piętowej.

Przyczyną złamania zmęczeniowego są często powtarzające się mikro urazy kości, ale także nadmierne obciążenia mięśni i więzadeł. Może do ich dochodzić u osób, które wykonują nieprawidłowe ruchy przed dłuższy czas, regularnie, najczęściej każdego dnia. Często determinantem może być wykonywana praca lub treningi. Osoby wykonujące wielogodzinną pracę w pozycji stojącej, zwłaszcza z użyciem narzędzi wibracyjnych są narażeni wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia takiego urazu. Wśród sportowców często taki problem dotyczy biegaczy, ale również piłkarzy, tenisistów, wioślarzy, lekkoatletów, a także tancerzy. Może to być to wynikiem nieprawidłowo przeprowadzonego treningu, np. brak rozgrzewki, zbyt duże obciążenie, za długi czas treningu, źle dobrane obuwie.  Przy każdej nowej zmianie organizm potrzebuje czasu na adaptację, niezależnie od tego czy jest to zwiększenie dystansu, liczby powtórzeń czy obciążenia trzeba robić to stopniowo. Istotna jest też regeneracja po treningu, a także dieta bogata z wapń i witaminę D, substancje potrzebne kościom do regeneracji i prawidłowego odżywienia.

Jak rozpoznać złamanie zmęczeniowe?

Na początku pojawia się ból powysiłkowy, który z czasem narasta. W kolejnych etapach uczucie bolesności może pojawić się także w trakcie treningu, a nawet w ciągu całego dnia. Z czasem w miejscu urazu może pojawić się wyczuwalne zgrubienie.

Pierwsze dolegliwości bólowe powinny być sygnałem ostrzegawczym, jednak nie zawsze od razu udaje się rozpoznać tą dolegliwość. Konieczne jest wykonanie prześwietlenia lub badania USG i udanie się do dobrego specjalisty.

Gips nie zawsze jest konieczny, zwykle zaleca się odciążenie chorej kończyny do czasu regeneracji. Ważnym elementem gojenia jest fizjoterapia, głównie ultradźwięki i laseroterapia. Po około 3 miesiącach możliwy jest powrót do aktywności fizycznej.

Autorka: Daria Występek