lekarz Jacek Bembnista

Nie jestem tutaj żeby oceniać umiejętności chirurgiczne Pana Doktora, ponieważ moja mama (lat 60) trafiła na chirurgię w Gnieźnie z zaawansowanym nowotworem i możliwe, że Pan doktor faktycznie nie mógł dla mamy zbyt wiele zrobić. Moja ocena dotyczy jednak podejścia do pacjenta Pana Doktora. Pan doktor pytając moją mamę jak się ona czuje, która odpowiedziała, że całkiem dobrze, odpowiedział jej z lekkim ironicznym uśmiechem, że czuje się "dobrze" jedynie, ponieważ jest ona podpięta do całej aparatury, kroplówki i bez tego byłaby w znacznie gorszym stanie, od razu zabierając tym samym ...

Nie jestem tutaj żeby oceniać umiejętności chirurgiczne Pana Doktora, ponieważ moja mama (lat 60) trafiła na chirurgię w Gnieźnie z zaawansowanym nowotworem i możliwe, że Pan doktor faktycznie nie mógł dla mamy zbyt wiele zrobić. Moja ocena dotyczy jednak podejścia do pacjenta Pana Doktora. Pan doktor pytając moją mamę jak się ona czuje, która odpowiedziała, że całkiem dobrze, odpowiedział jej z lekkim ironicznym uśmiechem, że czuje się "dobrze" jedynie, ponieważ jest ona podpięta do całej aparatury, kroplówki i bez tego byłaby w znacznie gorszym stanie, od razu zabierając tym samym nadzieję na lepsze jutro (dlaczego pojawiają się tego typu komentarze ze strony Doktora?!). Mama była doskonale świadoma swego stanu, miała chęć walki, przynajmniej chęć podjęcia kroków, które pomogą jej wrócić do domu i bliskich. Była świadoma, że ma nieuleczalną chorobę, chciała po prostu ją jak najbardziej opóźnić. Pan Doktor, rozmawiając ze mną, powiedział, że po wyjściu ze szpitala ona nie będzie w stanie nic jeść, że ewentualnie mogę próbować ją karmić jakaś papką czy zupką. Jak się okazało mama mogła być karmiona pozajelitowo, a ja sam zdążyłem w ciągu dwóch tygodni odbyć odpowiednie szkolenie, żeby mamie żywienie w taki sposób podawać w domu, nie skazując jej tym samym na śmierć głodową i dając jednocześnie możliwość odejścia na swoich warunkach w domu obok męża, dzieci, świeżo urodzonej wnuczki. Pan Doktor znał ten sposób, ponieważ jak się okazało sam odwiedza pacjentów w domach, otrzymujących pokarm w ten sposób. Mama niestety nie wróciła nigdy już do domu, ponieważ została zarażona w tym samym szpitalu w Gnieźnie covidem, zmarła w szpitalu zakaźnym w Poznaniu. Covid wykryto już niemal tydzień wcześniej - przed zrobieniem testu u mamy -u jednej z pracownic personelu szpitala, o czym informowała mnie telefonicznie. Czy faktycznie zostały podjęte kroki zapobiegawcze, by uniknąć dalszego zarażania? Nie sądzę. Moja negatywna ocena dotyczy podejścia Pana Doktora do pacjenta, oraz tego, że zarażono mamę covidem tam, gdzie szukała pomocy. Doprowadzono w ten sposób do sytuacji, której moja mama najbardziej się bała- śmierci w samotności w szpitalnych murach. Chcę dodać, że Panie Pielęgniarki były za to bardzo serdeczne, a mama znajdowała u nich cały czas pocieszenie w postaci dobrego słowa czy uśmiechu.

Pan doktor bardziej działa niż się rozgaduje co nie oznacza że nie wyjaśnia pacjentowi jak będzie wyglądało leczenie. Sympatyczny, konkretny i miły. Mi uratował życie. Polecam z całego serca.

Pan doktor bardziej działa niż się rozgaduje co nie oznacza że nie wyjaśnia pacjentowi jak będzie wyglądało leczenie. Sympatyczny, konkretny i miły. Mi uratował życie. Polecam z całego serca.

TRAGEDIA, NAJGORSZY LEKARZ, ON NAWET Z TRUPAMI NIE POWINIEN PRACOWAĆ, JAKI KOL WIEK ZABIEG WYKONANY PRZEZ NIEGO TO BEZPOŚREDNIE NARAŻENIE ŻYCIA. JAK CHCECIE ŻYĆ TO Z DALA OD TEGO PANA.

TRAGEDIA, NAJGORSZY LEKARZ, ON NAWET Z TRUPAMI NIE POWINIEN PRACOWAĆ, JAKI KOL WIEK ZABIEG WYKONANY PRZEZ NIEGO TO BEZPOŚREDNIE NARAŻENIE ŻYCIA. JAK CHCECIE ŻYĆ TO Z DALA OD TEGO PANA.