Cera naczynkowa najwięcej problemów sprawia właśnie zimą. Przez nagłe zmiany temperatur rumień na twarzy się nasila i naczynka stają się bardziej widoczne.

Jak dbać o skórę?

Ważne, żeby nie dopuszczać do wysuszania skóry, wybierając kosmetyki najlepiej wybierać te z prostym i krótkim składem. Niektóre składniki mogą być szczególnie drażniące i zawłaszcza zimą należy ich unikać:

• Alkohol: Alkohol, Alkohol etylowy, Alkohol denat, Isopropyl alkohol,


• Detergents: SLS, SLES, ALS, ALS


• Formaldehyd, kwas mrówkowy


• Sól (Sodium Chloride)


• Wodorotlenek sodu (Sodium Hydroxide)


• Zioła fotouczulające (dziurawiec) czy przeciwłojotokowe (bratek, pokrzywa)


• Sok z aloesu (ma kwaśne pH, dlatego może podrażniać)


• Mocznik.

Witamina C działa wzmacniająco na naczynia więc warto szukać jej w składzie kosmetyków. Jest bazą wielu serum do twarzy.

Nie bez znaczenie jest też dieta i odpowiedni poziom nawodnienia organizmu. Skóra będzie lepiej wyglądać i szybciej się regenerować kiedy zapewnimy sobie 2 litry płynów w ciągu dnia. Może być to woda, herbaty ziołowe, ale też dobrze uwodnione owoce, jak np. cytrusy. Osoby z tendencją do rozszerzających naczynek powinny unikać gorących napojów i potraw. Nie są także wskazane mocno rozgrzewające przyprawy, jak cynamon, imbir czy kurkuma, można stosować je z umiarem.

Pierwsze widoczne naczynka mogą pojawić się już u nastolatek, zawłaszcza u osób dużo przebywających na słońcu. Z czasem problem może się nasilić, ważne żeby szybko zareagować i nie doprowadzić do trwałych, nieodwracalnych zmian. Bardzo ważna jest także ochrona przeciwsłoneczna, kiedy dłużej przebywasz na zewnątrz, nawet zima używaj kremu z wysokim filtrem przeciwsłonecznym Promieniowanie może pogorszyć stan skóry. Zima to zdecydowanie najgorszy czas dla posiadaczek takiej skóry, odpowiednia pielęgnacja może znacznie poprawić stan skóry.

Darai Występek

Bóle brzucha to duży problem i dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu. Najważniejsze jest znalezienie przyczyny bólu, aby skutecznie móc temu zapobiec. Nie jest to jednak łatwe, bo powodów może być wiele. Ból brzucha jest powodowany przez rozmaite schorzenia, jedynym z coraz częściej spotykanych jest zespół jelita drażliwego. Na to schorzenia cierpi coraz więcej kobiet. Skąd bierze się ból? Zespół jelita drażliwego to przewlekłe schorzenie, które obejmuje jelito cienkie i grube. Poza bólem daje też inne objawy, między innymi zaburzenia przemiany materii czy problemy z wypróżnianiem. Przyczyny tych nieprawidłowości nie są do końca poznane, przy diagnozie brane są pod uwagę między innymi takie czynniki jak funkcje motoryczne jelit, nadwrażliwość narządów wewnętrznych, częstość występowanie biegunek. To bardzo często spotykane schorzenie, które może mieć także podłoże psychiczne. Częściej diagnozowane są osoby cierpiące na depresję, jednak nie ma badań które wskazują taką zależność. Prawdopodobne jest też dziedziczenie tej dolegliwości po innych członkach rodziny. Jak radzić sobie w chorobą? Do tej pory całkowite wyleczenie nie jest możliwe, jednak są sposoby na zminimalizowanie dolegliwości. Objawy będą mniej uciążliwe i codzienne funkcjonowanie nie będzie utrudnione kiedy wyprowadzone zostaną zmiany do diety. Wymagana jest eliminacja potraw tłustych, smażonych i ciężkostrawnych. Niekorzystny jest także nabiał, który nie jest wskazany dla osób dorosłych, a także niektóre owoce i warzywa, głównie rośliny kapustne, jabłka i gruszki. Oczywiście należy obserwować swój organizm i wyłapywać niepokojące reakcje po posiłkach. Konieczna jest eliminacja produktów szkodliwych, a u każdego reakcje mogą być inne. Dieta to najważniejsza zmiana jaką należy zrobić. W początkowych okresie choroby może okazać się wystarczająca, często w połączeniu z aktywnością fizyczną i ziołami nie potrzeba dodatkowych leków. Kiedy jednak ból jest bardzo silny należy zwrócić się do lekarza, może ona zalecić leki rozkurczowe i zalecić dalsze badania. Kiedy farmakoterapia nie działa zaleca się psychoterapię, głównie metodą poznawczo- behawioralną, a także hipnozę czy różne techniki relaksacyjne. Często pomocna może okazać się praktyka jogi, która wpływa ciało, ale też na sferę duchową. Przede wszystkim należy obserwować swoje ciało i jego reakcje. Zapobieganie skutkom jest najlepszą terapią, kiedy wyeliminuje się czynniki szkodliwe choroba będzie znacznie mniej uciążliwa.   Daria Występek

Ospa wietrzna jest chorobą wieku dziecięcego. Najwięcej zachorowań notuje się w grupie wiekowej do 15 roku życia. Zdarzają się również zachorowania wśród osób dorosłych, ale dość rzadko. Raz przebyta ospa gwarantuje dożywotnią odporność na wirusy ją wywołujące. Jedyną możliwą formą nawrotową jest półpasiec, choć takie zachorowania są sporadyczne.

Ospa wietrzna, jak sama nazwa wskazuje, przenosi się najczęściej drogą kropelkową. Możliwe jest również zarażenie nienarodzonego dziecka poprzez łożysko. Wystarczy przebywać w jednym pomieszczeniu z nosicielem VZV i prawdopodobieństwo zakażenia jest bliskie 100%. Niestety osoba chora może być nieświadoma swojej choroby w pierwszej fazie jej rozwoju. Chory zaraża na 3 dni przed wystąpieniem pierwszych objawów. A objawy u osoby zarażonej pojawiają się dopiero po około 2 tygodniach od kontaktu z chorym. W związku z tak dużym marginesem czasowym ciężko stwierdzić gdzie i od kogo mogliśmy się zarazić.

Pierwsze objawy choroby można bardzo łatwo pomylić np. z grypą lub przeziębieniem. Należą do nich: gorączka 37-40oC, bóle głowy i złe samopoczucie. Dopiero po około 24-48 godzinach na ciele pojawiają się charakterystyczne wykwity. Ich przemiana następuje według schematu:

1. Czerwony punkcik


2. Grudka


3. Pęcherzyk wypełniony płynem


4. Krostka, na której bardzo szybko pojawia się strupek.

Ospa wietrzna jest bardzo groźna dla dzieci do 6 miesiąca życia. U dzieci, które zaraziły się od matki poprzez łożysko między 5 dobą przed porodem, a 2 dobą życia malucha, może być powodem zgonu. Dzieci małe (powyżej 6 miesiąca życia) zdecydowanie łagodnej przechodzą ospę wietrzną niż ich starsi rówieśnicy lub dorośli. Bywa i tak, że rodzice nawet nie wiedzą, że ich maluch przebył ospę.

Szczepienia w wielu przypadkach powodują, że organizm lepiej znosi chorobę lub do zakażenia nie dochodzi w ogóle. Problemu nie mają rodzice, których maluchy przeszły już ospę wietrzną i zaszczepiły się w naturalny sposób. Nie korzystajmy jednak z tak modnych ostatnio „ospa party”. Choroba ta jest bardzo zdradliwa. Świadomie narażając dziecko na kontakt z chorym, możemy wyrządzić naszym pociechom wielką krzywdę, a nieodwracalne skutki takich działań będą wyrzutem sumienia do końca życia.

Autorka: Matvijewna Grządkowska