Ciemne, często sine zabarwienie pod oczami sprawiają, że twarz wygląda na przemęczoną, a nawet chorą. Mogą być efektem przewlekłego zmęczenia, albo niewyspania, jednak przyczyny mogą być też poważniejsze.

Skąd ten problem?

Kiedy nie zapewniamy sobie odpowiedniej ilości snu, źle się odżywiamy i śpimy za mało organizm może reagować między innymi cieniami pod oczami. W ten sposób manifestuje zmęczenie. Skóra pod oczami jest bardzo delikatna i podatna na szybkie starzenie się. Problem z sińcami może pogłębiać się wraz z wiekiem. Problem ten może być szczególnie dokuczliwy u osób z cerą naczynkową, przy której naczynia są bardziej widoczne.

Na taki problem są też narażone osoby z alergią.

Zmień styl życia

Cienie są zdecydowanie bardziej widoczne u osób które palą papierosy, piją alkohol i są narażone na stres. Sprzyja temu też nieodpowiednia dieta bogata w produkty przetworzone, smażone. Predysponują do tego także niektóre leki, szczególnie kuracje hormonalne.

Kiedy cienie pod oczami świadczą o poważniejszych schorzeniach?

Sygnałem mogą być cienie, które nie znikają przez dłuższy czas i są przewlekła dolegliwością. Jeśli dodatkowo obserwujesz u siebie inne objawy takie jak ból głowy, bóle brzucha czy osłabienie, warto udać się do lekarza i wykonać podstawowe badania. Na początek wystarczy badanie krwi i moczu. Zasinienia w okolicy pod oczami mogą być sygnałem problemów z tarczycą. Zazwyczaj dotyczy to niedoczynności, której dodatkowo towarzyszy przemęczenia, znaczny spadek nastroju i częste uczucie senności.

Nie tylko chora tarczyca może dawać takie objawy, mogą być podobne w przypadku cukrzycy, anemii czy nadciśnieniu tętniczym, a także chorobami nerek, śledziony i wątroby.

Często zmiana odżywiania, zwiększenie ilości snu i odstawienie używek pomaga zminimalizować problem. Jeśli nie zaobserwujesz poprawy, nie bagatelizuj objawów i sprawdź swój stan zdrowia. Podjęcia odpowiednich kroków może przynieść dobre efekty. Nie tylko poprawisz samopoczucie, ale też poprawisz wygląd. Często problem sinych cieni w okolicy oczu jest powodem kompleksów i gorszego nastroju. 

Daria Występek

PCOS czyli zespół policystycznych jajników bardzo często odpowiada za niepłodność u kobiet. Może dawać też szereg innych objawów jak trądzik, nadmierne owłosienie czy przybieranie na wadze. Kobiety u których występuje PCOS mają zaburzoną równowagę hormonalną dlatego dochodzi do takich zmian w organizmie.

Zaburzenia hormonalne

Dotyczą głównie zbyt dużego poziomu LH, oraz zaburzonych proporcji między FSH i LH. Oba hormony są produkowane przez przysadkę mózgową, zaburzenia w ich wydzielaniu sprawiają, że nie dochodzi do owulacji. Prowadzi to także do nieregularnych miesiączek, która może pojawiać się nawet co 3-4 miesiące.

Jak pokazują statystyki PCOS może dotyczyć około 12% młodych kobiet. U 40 % z nich jest to powód niepłodności, ze względu na zaburzenia owulacji.

Przyczyna schorzenia nie jest określona, zakłada się że może mieć to podłoże genetyczne.

Jak zdiagnozować problem?

Na początek należy sprawdzić poziom hormonów we krwi, a także wykonać badanie USG przedpochwowe. W drugim badaniu w przypadku choroby, na monitorze będą widoczne pęcherzyki w okolicach jajników.  

Leczenie PCOS

W przypadku dużej nadwagi zaczyna się leczenie od zrzucenia zbędnych kilogramów. Tkanka tłuszczowa  produkuje hormony, także androgeny, które mogą wywoływać problem nadmiernego owłosienia. Zaleca się także zaprzestanie palenia i przestrzeganie zasad zdrowego odżywiania.

Hormonoterapia

Często jest niezbędnym etapem leczenia. Przepisane leki mają za zadanie przywrócić regularność cyklu i wyregulować miesiączkę. Zazwyczaj są to tabletki antykoncepcyjne, które są dobierane indywidualnie.

Leczenie trwa długo, zazwyczaj potrzeba na to kilku lat. Całkowite wyleczenie nie jest jedna koniecznie jeśli kobieta chce zajść z ciążę. Zazwyczaj udaje się to po kilku miesiącach terapii, wtedy dochodzi do uwolnienia dojrzałej komórki jajowej i zapłodnienia. W innym wypadku podaje się inne leki, które mają na celu przyspieszenia procesu jajeczkowania. 

Jeśli obserwujesz nieregularną miesiączkę, albo inne objawy koniecznie zrób badania. Im młodsza kobieta tym leczenie przebiega sprawniej. Kobietom z PCOS zaleca się zajście w ciążę przed 25 rokiem życia.

Daria Występek

Insulinooporność charakteryzuje się nieprawidłową odpowiedzią tkanek na insulinę. Oznacza to, że trzustka zmuszona jest do wytworzenia dużo większej ilości insuliny, aby organizm mógł utrzymać prawidłowy poziom cukru. Takie wahania są szkodliwe dla zdrowia i powodują znaczne utrudnienia w spalaniu tkanki tłuszczowej.

Duża ilość insuliny w organizmie powoduje duże wahania poziomu cukru. W konsekwencji dochodzi do dużych napadów głodu, co nie sprzyja zdrowiu ani szczupłej sylwetce.

Jak rozpoznać schorzenie? Należy wykonać badanie krzywej cukrowej i krzywej insulinowej. W tym celu trzeba sprawdzić poziom cukru i insuliny na czczo oraz godzinę i dwie godziny po wypiciu glukozy.

Machanizmy insulinooporności

Węglowodany rozkładane są przez enzymy w naszym układzie pokarmowym, proces ten rozpoczyna się już w jamie ustnej. Do krwi trafiają rozłożone na proste cząstki cukry, które następnie dostarczają energii do komórek. Jeśli ich stężenie jest zbyt duże zdrowy organizm potrafi sobie z tym poradzić. W przypadku insulinooporności komórki są odporne na działanie insuliny, co powoduje utrzymywanie się wysokiego poziomu cukru we krwi.

Komórki mięśniowe otrzymują w efekcie większą dawkę energii niż komórki tłuszczowe. Prowadzi to do gromadzenia większej ilości tłuszczu przez adipocyty- komórki magazynujące tłuszcz. Taki mechanizm ma miejsce w przypadku cukrzycy typu II, najczęściej dotyczy ona osób z dużą nadwagą. 

Dieta

Należy wzbogacić dietę w produkty bogate w błonnik, który spowalnia wchłanianie. Jest to najwięcej w produktach pełnoziarnistych oraz warzywach i owocach. W ciągu dnia zaleca się spożywanie kilku mniejszych posiłków, co pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Wskazane jest też wyeliminowanie z diety węglowodanów prostych, czyli cukrów. Cukier, słodycze i słodzone napoje powinny całkowicie zniknąć z diety. Należy uważnie czytać etykiety, ponieważ cukier znajduje się także w wielu innych produktach spożywczych jak musztarda, ketchup, gotowe sosy i tym podobne. Cukier to także syrop glukozowo- fruktozowy, oraz inne uznawane za zdrowe słodziki jak syrop z agawy czy syrop klinowy.  Wykluczenie tych produktów pozwala utrzymać stały poziom cukru we krwi.

Indeks glikemiczny

To ważny wskaźnik dla osób z takimi problemami. Wskaźnik IG daje informację o tym o ile podniesie się poziom cukru po zjedzeniu danego produktu. Najrozsądniejsze jest trzymanie się zasad racjonalnego odżywiania i pilnowanie stałych pór posiłków.

Aktywność fizyczna

Zdecydowanie jest zalecana, dzięki niej komórki mięśniowe są bardziej uwrażliwione na działanie insuliny. Mogą być to długie spacery w szybszym tempie, albo pływanie. Przy dużej otyłości to najlepsze formy aktywności. Z czasem kiedy kondycja będzie lepsza można spróbować innych aktywności.