Siódmy miesiąc życia dziecka to zwiastun zmian. Czas, kiedy miałaś pewność, że zastaniesz malucha tam, gdzie go zostawiłaś, odchodzi powoli w niebyt. Dziedzic jest coraz mniej zainteresowany kontaktami z ludźmi. Teraz jego głównym celem jest zdobywanie i poznawanie otaczającego go świata. Jeśli jeszcze nie zabezpieczyłaś swojego mieszkania przed małym odkrywcą, zrób to jak najszybciej. Nim się obejrzysz, znajdziesz go w stercie ubrań wyciągniętych z szafy lub kosztującego mąkę z własnoręcznie rozerwanej torebki. Maluchy  w tym wieku bez problemu radzą sobie z samodzielnym konsumowaniem biszkopta lub sucharka. W codzienności coraz więcej gaworzenia i uśmiechów. Większość dzieci potrafi siedzieć bez podparcia, podtrzymywane w pozycji stojącej utrzymać ciężar własnego ciała i protestować przy próbach odebrania posiadanego przedmiotu. Te pełzające ćwiczą nową umiejętność przesuwając się w kierunku pożądanego przedmiotu, a zabawom w „a kuku” nie ma końca. Maluch potrafi tworzyć coraz dłuższe zbitki samogłosek z głoskami, takie jak: „ga ga ga ga”, „ma ma ma ma”, „da da da da” itp. Niektóre dzieci podejmują próby raczkowania lub stania z podparciem. Nie sprawia im też większego problemu przekładanie przedmiotu z rączki do rączki. Nieliczne maluchy potrafią wstać z pozycji siedzącej, usiąść z leżenia na brzuchu czy poruszać się wzdłuż mebli. Co niektórzy rodzice usłyszą tak wyczekane „mama” i „tata”, lecz dziedzic nie będzie rozumiał sensu wymawianych słów. Po ukończeniu siódmego miesiąca twoje dziecko  może nawet potrafić bawić się w „kosi kosi łapki” lub pokazywać „pa pa”. Czas mija nieubłaganie. Nim się zorientowaliście minęło już ponad pół roku waszego wspólnego życia. Masz wrażenie, że tyle się wydarzyło i tak wiele już potrafisz. Nawet sobie nie wyobrażasz, jak wiele cię jeszcze czeka. Przed wami wiele wspaniałych przygód, wyzwań, radości, ale i trosk. Staraj się każdy dzień wykorzystać do granic możliwości i zachowywać w pamięci te wszystkie niesamowite chwile. Dzieci tak szybko rosną, że już niedługo przyjdzie wam się zmierzyć ze szkolnym mundurkiem i pierwszymi znajomościami. Życie jest wspaniałe. Nigdy o tym nie zapominaj. Nawet w tych gorszych chwilach.   Autor: Matvijewna Grządkowska

Minęło pół roku waszego wspólnego życia. Twojej maleńkiej kruszynie, dopiero co przyniesionej ze szpitala, przybyło już kilka kilogramów i centymetrów. Ta roześmiana istotka zaraża radością wszystkich w koło. Uwielbia towarzystwo mamy i taty, bez trudu nawiązuje „znajomości” z przypadkowo spotkanymi osobami, którzy rozpływają się nad jej urokiem.

Półroczne dzieci uwielbiają zabawę „a ku ku”, a potrząsaniu grzechotką nie ma końca. W centrum zainteresowania znajdują się już okulary, kolczyki czy kosmyki włosów. Trzeba uważać, bo w chwili nieuwagi można je stracić. Utrzymywanie głowy w linii prostej podczas podciągania do siedzenia nie sprawia już maluchowi żadnego problemu. Standardem jest wszechobecne „a gu”. Możliwe, że dziecię będzie potrafiło utrzymać ciężar swojego ciała w pozycji stojącej (oczywiście przy asekuracji opiekuna), siedzieć bez oparcia lub skierować wzrok w kierunku, z którego dochodzi dźwięk. Większość dzieci w tym wieku wydaje odgłosy przypominające śmiech. Część maluchów potrafi zaprotestować przy próbie odebrania jakiegoś przedmiotu, przekładać malutkie przedmioty z rączki do rączki i samodzielnie zjeść sucharka lub biszkopta. Pojawiają się pierwsze próby dotarcia do przedmiotów znajdujących się poza zasięgiem rąk. Nieliczne dzieci zaczynają pełzać czy raczkować a nawet samodzielnie stać. Bywa, że rodzice mogą zaobserwować pierwsze próby chwycenia przedmiotu kciukiem oraz palcem wskazującym. Co niektórzy usłyszą tak wyczekane „mama” i „tata”, lecz dziedzic nie będzie jeszcze rozumiał znaczenia tych słów.

Należy pamiętać, że każde dziecko rozwija się we właściwym dla siebie tempie. Jeśli nie zdobyło wyżej wymienionych umiejętności, nie należy popadać w panikę. Najlepiej umówić się na wizytę u pediatry, który przebada malucha i przeprowadzi wnikliwy wywiad. Lekarz już po kilku chwilach będzie w stanie określić, czy wszystko jest w porządku. Jeśli twój maluch jest wcześniakiem, tym bardziej nie ma powodu do obaw. Takie dzieci na ogół zdobywają kolejne umiejętności później, niż te urodzone w terminie lub przenoszone.

„Złoty wiek niemowlęctwa” trwa. Ciesz się nim, celebruj, korzystaj. Uśmiechaj się razem z twoim maluchem, bo śmiech to zdrowie. Magazynuj siły, bo już niedługo zaczną pojawiać się pierwsze mleczne zęby. Ale to zupełnie inna historia.

Autor: Matvijewna Grządkowska