Przerwa w aktywności fizycznej to trudny etap nie tylko jeśli chodzi o rehabilitację, ale również pod względem psychicznym. Człowiek w takiej sytuacji ma świadomość uciekającego czasu i tego, że podczas tej pauzy traci na kondycji i ogólnej sprawności. Najważniejsze jednak jest całkowite wyleczenie kontuzji, gdyż w innym przypadku dolegliwości mogą się znów pojawić, przez co czeka nas znowu przerwa w regularnych treningach. Zawsze więc trzeba się konsultować ze specjalistą, który podpowie w jakim momencie możliwy jest powrót do pełnej aktywności.

Nie możemy odczuwać bólu. Jego występowanie sygnalizuje nam, że ciało nie jest jeszcze gotowe na wysiłek. Możemy oczywiście delikatnie ćwiczyć, tak żeby systematycznie i powoli stymulować kontuzjowane miejsce, ale bez jego nadwyrężenia. Często nawet zalecany jest ruch podczas niepełnego wyleczenia, po to żeby szybciej ciało mogło się rehabilitować i wrócić do pełnej sprawności.

Pierwsze ćwiczenia powinny być lekkie. Mają one pobudzać mięśnie do pracy. W żadnym razie nie powinniśmy od razu stosować takich intensywności jak przed kontuzją. Tkanki są jeszcze nie w pełni sprawne, więc należy je tylko rozruszać, po to żeby się wzmocniły i znów były elastyczne po dłuższym okresie bezruchu i usztywnienia. W tym wypadku najlepsza jest metoda małych kroków.

Warto także korzystać z aktywności, które zbytnio nie absorbują kontuzjowanych tkanek i mięśni. Do takich sportów można zaliczyć np. pływanie. Wyporność wody powoduje, ze nawet dłuższy wysiłek będzie przyjęty przez organizm łagodnie i bez narażenia się na nawrót dolegliwości. Można także skorzystać z roweru stacjonarnego, oczywiście jeśli nie będziemy obciążać chorego miejsca. Nawet delikatny trucht na bieżni mechanicznej, czy na powietrzu połączony z marszem może być dobra formą na powrót do sprawności.

W pierwszym okresie po kontuzji warto skupić się na ćwiczeniach statycznych, stretchingu, nawet jodze, żeby jak najbardziej pobudzać mięśnie, a jednocześnie zbytnio ich nie nadwyrężać. Spokojne ćwiczenia, bez zrywów i szarpnięć mogą pomóc nam w rehabilitacji. Powoli należy zwiększać obciążenia i intensywność ćwiczeń. Jednak cały czas warto konsultować się ze specjalistą, a na każdy najmniejszy nawet ból reagować spokojnie, ale od razu zgłaszając się do fizjoterapeuty po poradę. 

Jarosław Cieśla

Owoce cytryny są świetnym źródłem witaminy C, która jest silnym antyoksydantem, chroni przed wolnymi rodnikami i opóźnia proces starzenia. Korzystnie wpływa na skórę, dlatego często jest składnikiem kosmetyków przeciwwyważeniowych. Jest wskazana w domowej apteczce, w czasie zwiększonych zachorowań.

Używaj ją w całości

Właściwości zdrowotne ma nie tylko miąższ, ale cały owoc, łącznie ze skórką. Umyj dokładnie cytryną, a najlepiej wybierz niewoskowane owoce. Jeśli nie masz dostępu do takich dokładanie wypukaj ją w wodzie z octem jabłkowym, który zneutralizuje substancje chemiczne w skórce. Następnie osusz owoc i schowaj cytrynę do zamrażarki. W takiej formie skórka traci gorzkawy smak i jest bardzo orzeźwiająca. Ścieraj ją na tarce tuż przed podaniem. Do utarcie nadaje się cały owoc, łącznie z pestkami. Możesz dodawać ją do zup, sałatek, sosów, ciast, deserów, koktajli. Dzięki temu jedzenie zyskuje wyjątkowy smak i właściwości zdrowotne.

Skórka z cytryny

Jest o wiele bogatsza w witaminę C niż miąższ. Zawiera jej 10 razy więcej. Bez mrożenia ma gorzkawy smak, dlatego zaleca się jej mrożenie. To bardzo tani i prosty sposób na poprawę stanu zdrowia. Nie wymaga większej obróbki, ani wysiłku. Jest wiele odmian cytryn i limonek, które mogą różnić się między sobą smakiem. Wybierz najlepszy dla ciebie.

Witamina C działa przeciw nowotworowo, jest zalecana w czasie chemioterapii, ponieważ w większej ilości może powodować zwolnienie wzrostu komórek nowotworowych. Jej spożywanie nie ma skutków ubocznych, co jest ogromną zaletą.

Wzmacnia także naczynia krwionośne, co zapobiega wielu dolegliwościom, między innymi krwawieniu dziąseł, krwotoków, tworzeniem się siniaków i krwiaków. Łagodzi też zmiany miażdżycowe.

Chroni przed nadciśnieniem, udowodniono że witamina C wspomaga regulację ciśnienia tętniczego. Jest też konieczna przy anemii, ponieważ wspomaga wchłanianie żelaza. Dzięki temu zwiększa jego przyswajalność i na swój udział w wytwarzaniu czerwonych krwinek.

Wiele naturalnych lekarstw mamy pod ręką i warto z nich korzystać. Witamina C jest znana i stosowana od wieków. Warto przyjmować ją regularnie w naturalnej postaci.

Daria Występek

Stopa staje się płaska z powodu zniekształcenia, które powstaje w wyniku obniżenia się jej sklepień. Oznacza to, że powierzchnia stopy prawie w całości styka się z podłożem. Taki stan określa się jako płaskostopie. Może ono być wrodzone lub porażenne. W zależności od tego, który łuk stopy się obniżył płaskostopie dzieli się na podłużne i poprzeczne.

To dość powszechne zjawisko dotyczy ok. 40% społeczeństwa. Ważne jest, aby rodzice już od najmłodszych lat dziecka zadbali o jego stopy i prawidłowy ich rozwój, gdyż skutki płaskostopia mogą być później odczuwalne przez całe dorosłe życie pociechy. Deformacja stopy powoduje, że zaczynają się pojawiać różne dolegliwości również w innych fragmentach ciała. Bolesność występuje w łydkach, a także w okolicach kręgosłupa. Pojawiają się także różne schorzenia i stany zapalne związane z więzadłami stopy i torebkami stawowymi, a na podeszwie mogą wystąpić obrzęki i odciski. Dzieje się tak ze względu na przeciążenia wywołane nieprawidłowym ukształtowaniem stopy w wyniku kontaktu z podłożem. Dzieci mogą też często skarżyć się na bóle w trakcie lub po aktywności ruchowej.

Zapobieganie płaskostopiu polega na tym, aby już noworodkowi zapewnić komfort. Stopa powinna mieć jak najwięcej swobody. Po prostu nie należy jej ubierać w skarpetki, czy też jakieś kapcie lub buciki. Jeśli obawiamy się przeziębienia, to po prostu przykryjmy nóżki malucha kocykiem. Dobrze jest gdy niemowlę jak najczęściej zgina palce u stóp przez co rozwija i wzmacnia swoje mięśnie. Kiedy już zakładamy mu buty, to powinny być właściwie dopasowane. Dziewczynki najlepiej gdyby unikały chodzenia na wysokich obcasach. Jednym z istotnych czynników, które mają wpływ na deformację stopy jest zbyt duża waga. Należy zatem już małe dziecko uczyć zdrowych nawyków żywieniowych. Wszelkie urazy, które powodują uszkodzenie stawów, jak również mięśni stopy mogą prowadzić do jej zniekształcenia. Każde osłabienie tkanek może skutkować niewydolnością i w konsekwencji  deformacją stopy. Także wrodzone wady i upośledzenia mogą doprowadzić do płaskostopia. Tak jest np. w przypadku wiotkości więzadeł stopy.    

Stwierdzone u dziecka płaskostopie można starać się zminimalizować i leczyć. W tym celu należy udać się do specjalisty, który pokaże jakie ćwiczenia trzeba wykonywać, aby wzmacniać mięśnie stopy. Może też zalecić noszenie wkładek ortopedycznych, a w skrajnych i bardzo bolesnych przypadkach być może trzeba będzie poddać się operacji.

Jarosław Cieśla