Wszelkie trudności z wymową powinny być jak najszybciej skonsultowane ze specjalistą. Im wcześniej dziecku zostanie postawiona diagnoza tym lepiej. Dzięki szybko podjętym działaniom dziecko szybciej zacznie prawidłowo mówić, co wpłynie także pozytywnie na jego komunikację z rówieśnikami. Kiedy dziecko zaczyna mówić i mamy wątpliwości czy wszystko jest w porządku, warto udać się na konsultację. Lepiej zrobić to kiedy dziecko na 2-3 latka, kiedy ma 6 lat na skorygowanie wad wymowy potrzeba już znacznie więcej czasu. Rodzic jest pierwszym obserwatorem dziecka. Sygnałem ostrzegawczym może być opóźniona mowa dziecka, wymowa międzyzębowa, zaburzenie wymowy trudniejszych głosek jak np. „sz”, „cz”, dż”, „r”. Zdolność artykulacji kształtuje się mniej więcej do 5 roku życia. Kiedy wadę wychwyci się wcześniej nie zdąży się utrwalić.

Przyczyny wad wymowy

Mogą być one spowodowane nieprawidłową budową anatomiczną aparatu mowy, wtedy lekarz pediatra powinien to zauważyć. Dziecko może mieć wtedy problemy z odruchem ssania. W takim wypadku konieczna jest korekta chirurgiczna, jednak nie jest to częsty przypadek. Często u dzieci z wadami wymowy stwierdza się zaburzenia narządu słuchu, stawu żuchwowego, mogę to być także czynniki dziedziczne, choroby neurologiczne czy niższe zdolności intelektualne. Terapia wad wymowy powinna być kompleksowa i wymaga współpracy kilku specjalistów- laryngologa, psychologa, ortodonty, neurologa i otolaryngologa. Bardzo często i dzieci czas terapii jest krótki, dzieci szybko przystosowują się do zmian. Dorosłym wychodzi to o wiele gorzej. Dzięki terapii dziecko uniknie problemów w szkole, nie będzie miało dużego problemu z pisownią, ale też uniknie krytyki ze strony innych dzieci, które nie rozumieją problemu. Wada wymowy może być dużym kompleksem i powodem wycofania dziecka z kręgu zabaw. Duży wpływ na aparat mowy ma także aktywność fizyczna najlepiej połączona w dźwiękiem, np.taniec, rytmika. Wyrabiają one koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową między półkulami mózgowymi. Dzięki temu dziecko lepiej rozwija się intelektualnie.   Daria Występek

Nie każdy przykłada dużo uwagi do przygotowania herbaty. Warto jednak poznać kilka tajników, które pomogą przygotować smaczny i aromatyczny napar. Istotnych jest wiele czynników, między innymi dobre proporcje, właściwe naczynia, temperatura wody i przechowywanie.

Przechowywanie liści

Najlepiej przechowuj herbatę w szczelnie zamkniętych puszkach lub słoiczkach. Trzymaj je w suchym miejscu, najlepiej z dala od przypraw, żeby zapachy nie przemijały się wzajemnie. Dobrze przechowywanie sprawi, że jakość parzonej herbaty będzie znacznie lepsza.

Woda

Najlepiej przefiltrowana, pozbawiona chloru. Woda powinna być świeża. Liście herbaty powinno zalewać się wodą o temperaturze 85-90 stopni, dotyczy to herbat ziołowych i czarnych. Zielone i białe powinno parzyć się w temperaturze 75 stopni. Jeśli nie masz termometru, odstaw wodę po ugotowaniu na około 10 minut, po tym czasie zaparz liście zielonej herbaty.

Czas parzenia

Zazwyczaj czas parzenia herbat wynosi 3 minuty, warto pilnować tego czasu. Taki napar ma delikatny i szlachetny smak. Często liści herbat mogą być parzone nawet 3-4 razy, za każdym razem napar jest trochę słabszy i ma inny smak. Dłużej parzyć należy zioła, często nawet 10-15 minut pod przykryciem, żeby skorzystać z zalet olejków eterycznych.

Odpowiednia ilość herbaty

Do zaparzenia zielonej i czarnej herbaty potrzebna jest 1 łyżeczka liści. Zbyt duża ilość liści może sprawić, że napar będzie zbyt mocny i gorzki, nieprzyjemny w smaku.

Ceremonia parzenia

Przygotowanie herbaty w imbryku z podgrzewaczem to najlepszy pomysł. Kiedy herbata stygnie traci smak. Do podawania naparu najlepiej smakuje podawana w małych czarkach, można ją wypić w kilku łykach i dzięki temu cały czas cieszyć się jej aromatem. Parząc herbatę w odpowiedniej temperaturze i zachowując proste zasady można przygotować smaczny napar i korzystać z właściwości zdrowotnych herbaty. Zwłaszcza zielone, białe i ziołowe zawierają cenne mikroelementy i sporo cennych antyoksydantów.   Daria Występek

Błonnik pokarmowy jest bardzo ważnym składnikiem codziennej diety. Zalecane spożycie według Światowej Organizacja Zdrowia dla osób dorosłych wynosi około 20-40 gram dziennie. Najlepszy jego źródłem są świeże warzywa i owoce, a także pełne ziarna. Odpowiednia dawka błonnika każdego dnia gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Jednym z bardzo wartościowych źródeł błonnika w diecie są otręby pszenne, stosowane od wieków w medycynie ludowej. Przeprowadzanie kilkutygodniowych kuracji działa korzystnie na układ trawienny i pomaga pozbyć się wielu dolegliwości. Błonnik w nich zawarty normalizuje i usprawnia pracę jelit i żołądka. Otręby pszenne działają jak miotełka oczyszczająca przewód pokarmowy. Dzięki temu są składnikiem wielu diet oczyszczających i odchudzających. Od wieków otręby były skutecznym remedium na zaparcia, przewlekłe bóle brzucha czy wzdęcia. Poza błonnikiem zawierają wiele cennych witamin i minerałów. Warto dodawać je do posiłków, głównie owsianek, koktajli owocowych, zup czy ciast. W przypadku problemów z układem pokarmowym warto stosować 2-3 łyżki dziennie, a doraźnie dodawać je do jedzenie 2-3 razy w tygodniu.

Czy otręby są dla każdego?

Do użytku wewnętrznego otręby mogą być stosowane przez osoby tolerujące gluten. Nie należy przekraczać 2-3 łyżek dziennie, taka kurację można zastosować przez 2-3 tygodnie. Istotna kwestia jest picie odpowiedniej ilości wody. Błonnik działa jedynie kiedy dieta jest uzupełniana odpowiednią ilości wody, która pomoże wypłukać błonnik i wszystko co pomaga usunąć z układu pokarmowego. Wszystkie kuracje błonnikowe i zdrowa zbilansowana dieta powinna być uzupełniona o 2 litry wody każdego dnia. Może to być czysta woda, albo herbaty owocowe i ziołowe, najlepiej bez dodatku cukru. Bez tego dieta bogata w błonnik może skutkować spotęgowaniem kłopotów żołądkowych. Dodatkowym wspomaganiem dla kuracji wspomagających trawienie mogą być przyprawy i zioła takie jak kminek, kozieradka, anyż, koper włoski i czarnuszka.   Daria Występek