Cynk

To bardzo ważny pierwiastek, który ma wiele funkcji w naszym organizmie. Nie tylko zapewnia dobrą kondycję włosów, skóry i paznokci, ale także wzmacnia mechanizmy odporności. Cynk regeneruje i działa w sposób ochronny na błony śluzowe, które wyścielają wszystkie układy organy w organizmie. Badania wykazują, że podczas infekcji to właśnie cynk odgrywa bardzo ważną rolę, chroni wszystkie układy, między innymi pokarmowy, moczowy, oddechowy. Dzięki spożywaniu prawidłowej ilości tego pierwiastka można znacznie zwiększyć częstość występowania wielu schorzeń. Cynk gwarantuje też prawidłową pracę wielu enzymów i hormonów.

Czym grozi niedobór cynku?

Niewielki niedobór powoduje obniżenie odporności, poważny brak cynku w organizmie może powodować wiele stanów zapalnych- skóry, wypadnie włosów, stany depresyjne, wypadania włosów, egzema. Szczególna uwagę powinny zwrócić na niego kobiety w ciąży, gdyż jest nicki poziom może osłabić układ odpornościowy noworodka. Jednym z powodów anemii sierpowatej, w której obserwuje się znaczny spadek odporności, także jest zbyt mały poziom cynku. 

Źródła cynku

Głównym źródłem cynku są produkty zbożowe, orzechy, nasiona i rośliny strączkowe. Jest go bardzo dużo w zbilansowanej diecie roślinnej. Trzeba jednak zwrócić uwagę na przyswajalność cynku w różnych produktach. Szczególnie dobrze cynk przyswaja się z najmniej przetworzonych i oczyszczonych ziaren zbóż oraz nasion roślin strączkowych. Fityniany, czyli związki które gwarantują dobrą przyswajalność tego pierwiastka są usuwane w procesie przetwarzania np. mielenia mąki. Najlepiej więc dodawać do pożywianie ziarno orkiszu, grykę, owies, a także różne rośliny strączkowe.

Gdzie znajdziemy najwięcej cynku?

W zarodkach pszennych, grzybach shitake, kaszy gryczanej, otrębach pszennych, w zielonej soczewicy, białej fasoli, płatkach owsianych i amarantusie. Czynnikiem zwiększającym wchłanialność cynku z pożywienia jest witamina C. Warto do posiłku dodać także owoce i warzywa, które ją zawierają. Poranną owsiankę, jaglankę czy gryczankę warto połączyć w cytrusami, a do obiadu podać kiszone ogórki czy kapustę kiszoną. Cynk zapewnia lepsza odporność i wzmacnia organizm, nie należy więc ignorować go w codzienne diecie.   Daria Występek

Pod tą nazwą kryje się żywica naturalna pozyskiwana z roślin. Początkowo była wykorzystywana w medycynie ludowej, obecnie chętnie dodawana jest do kosmetyków i leków. Pozyskiwanie żywicy jest bardzo proste, polega na nacinaniu gałęzi i kory roślin, które ją zawierają. Wykorzystywano ją do leczenia wielu chorób, głównie bólu głowy, anemii, osłabienia, grypy. Wierzono, że palenie żywicy odstrasza złe duchy, odpędza zło i wszystko co negatywne. Obecnie żywica jest mniej doceniana.

Działanie kosmetyczne

Badania dowodzą dobroczynne działanie żywicy na skórę. Stwierdzono, ze ma działanie przeciwzmarszczkowe i pielęgnacyjne. Najczęściej żywica syntetyzowana jest w postaci oleju, który może być nakładany bezpośrednio na skórę. Jest on składnikiem wielu kremów i serum do twarzy, ale także kosmetyków do pielęgnacji całego ciała. Zabezpiecza skórę przed utratą wody, dzięki czemu skóra na dłużej pozostaje jędrna i odżywiona. Zaleca się stosowanie oleju na skórę z rozstępami i widocznymi bliznami. W przypadku świeżych zmian, szybko można obserwować regenerację skóry, a blizny mogą nawet całkowicie się zaleczyć. Łagodzi negatywne skutki promieniowania UV, poprawia odcień skóry i koi podrażnienia. To świetny kosmetyk naturalny, który powinien na stałe zagościć i zwolenniczek olejowej pielęgnacji.

Żywica jako lek

Od wieków była sortowana w leczeniu ran i stanów zapalnych. Ma działanie przeciwzakrzepowe, łagodzi objawy egzemy i wiele innych schorzeń dermatologicznych. Przyspiesza gojenie ran i minimalizuje wystąpienie blizn. Łagodzi swędzenie i stan zapalny po ukąszeniu owadów, a także opryszczkę i hemoroidy. To skuteczny lek na stany zapalne w jamie ustnej. Stosuje się ja także wewnętrznie jako lekarstwo, dzięki niej można wyleczy wrzody żołądka, kaszel, pokrzywkę, reumatyzm. Naturalne metody często mogą być dobrym wspomaganiem leczenia, ale też pierwsza pomocą. Można konsultować z lekarzem stosowanie naturalnych terapii, które maja bardzo dobry wpływ na organizm i nie obciążają go nadmiernie.   Daria Występek

Wszelkie trudności z wymową powinny być jak najszybciej skonsultowane ze specjalistą. Im wcześniej dziecku zostanie postawiona diagnoza tym lepiej. Dzięki szybko podjętym działaniom dziecko szybciej zacznie prawidłowo mówić, co wpłynie także pozytywnie na jego komunikację z rówieśnikami. Kiedy dziecko zaczyna mówić i mamy wątpliwości czy wszystko jest w porządku, warto udać się na konsultację. Lepiej zrobić to kiedy dziecko na 2-3 latka, kiedy ma 6 lat na skorygowanie wad wymowy potrzeba już znacznie więcej czasu. Rodzic jest pierwszym obserwatorem dziecka. Sygnałem ostrzegawczym może być opóźniona mowa dziecka, wymowa międzyzębowa, zaburzenie wymowy trudniejszych głosek jak np. „sz”, „cz”, dż”, „r”. Zdolność artykulacji kształtuje się mniej więcej do 5 roku życia. Kiedy wadę wychwyci się wcześniej nie zdąży się utrwalić.

Przyczyny wad wymowy

Mogą być one spowodowane nieprawidłową budową anatomiczną aparatu mowy, wtedy lekarz pediatra powinien to zauważyć. Dziecko może mieć wtedy problemy z odruchem ssania. W takim wypadku konieczna jest korekta chirurgiczna, jednak nie jest to częsty przypadek. Często u dzieci z wadami wymowy stwierdza się zaburzenia narządu słuchu, stawu żuchwowego, mogę to być także czynniki dziedziczne, choroby neurologiczne czy niższe zdolności intelektualne. Terapia wad wymowy powinna być kompleksowa i wymaga współpracy kilku specjalistów- laryngologa, psychologa, ortodonty, neurologa i otolaryngologa. Bardzo często i dzieci czas terapii jest krótki, dzieci szybko przystosowują się do zmian. Dorosłym wychodzi to o wiele gorzej. Dzięki terapii dziecko uniknie problemów w szkole, nie będzie miało dużego problemu z pisownią, ale też uniknie krytyki ze strony innych dzieci, które nie rozumieją problemu. Wada wymowy może być dużym kompleksem i powodem wycofania dziecka z kręgu zabaw. Duży wpływ na aparat mowy ma także aktywność fizyczna najlepiej połączona w dźwiękiem, np.taniec, rytmika. Wyrabiają one koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową między półkulami mózgowymi. Dzięki temu dziecko lepiej rozwija się intelektualnie.   Daria Występek