Im cieplej, tym mniej mamy ochotę na ciężkie posiłki. Dodatkowo szukamy pyszności, które miło połechcą podniebienie i jednocześnie orzeźwią. Jest wariant kulinarny, który sprawdza się idealnie! Co to? Koktajle i napoje warzywne! Oto kilka propozycji na zdrowe i proste w wykonaniu!

Do większości napojów niezbędny się blender ręczny lub kielichowy, dzięki któremu bardzo łatwo i szybko połączymy skaładniki i uzyskamy właściwą kostystencję.

Czerwone warzywa

Napój zawiera potas, wapń oraz bardzo cenny likopen o działaniu przeciwrakowym.

Składniki:

1 filiżanka soku z marchwi

1 filiżanka soku pomidorowego

2 duże, czerwone papryki bez pestek, pokrojone na kawałki

1 łyżka stołowa soku z cytryny

Świeżo zmielony czarny pieprz
Seler naciowy

Przygotowanie:

PIerwsze cztery składniki umieścić w blenderze i zmiksować na gładki płyn. Podawać w wysokich szklankach do drinków z selerem naciowym i doprawione świeżo zmielonym czarnym pieprzem.

Składniki:

2 - 3 łodygi selera

2 - 3 cm korzenia

filiżanka wody mineralnej niegazowanej

pieprz czarny

natka pietruszki

Przygotowanie:

Seler naciowy i imbir należy obrać, pokroić i wrzucić do blendera. Dolać wody i dalej miksować. Doprawić pieprzem, przelać do szklanki i posypać posiekaną natka pietruszki.

Brokuły z kiełkami

Koktajl zawiera większość witamin, a także białko, kwas foliowy, wapń, żelazo oraz potas. Szczególnie dobry dla osób na diecie wegetariańskiej. Dodaje energii, zapobiega zmęczeniu, wzmacnia kości i układ odpornościowy.

Składniki:

Połowa brokuła

filiżanka jogurtu naturalnego

2 łyżki dowolnych kiełków (np. brokuła, soczewicy, rzodkiewki)

odrobina wody mineralnej niegazowanej

suszone chilli

Przygotowanie:

Brokuła podzielić na różyczki i zblanszować (sparzyć wrzątkiem, lecz nie gotować). Następnie zmiksować razem z kiełkami i jogurtem. Jeśli koktajl jest za gęsty, nalezy dolać odrobinę wody mineralnej. Na koniec doprawić chilli.

Mamy nadzieję, że nie tylko wykorzystacie podane przepisy na wytrawne koktajle orzeźwiająco-sycące, ale również zainspirujecie się nimi do kolejnych, własnych wariacji.
Smacznego!

Autorka: Clementine Zielińska

Taping (z ang. - wymawiamy "tejping") staje się coraz bardziej popularny głównie za sprawą sportowców, u których często można zobaczyć kolorowe taśmy przyklejone w okolicach stawów. Coraz więcej terapeutów stosuje tą metodę, jest to nieinwazyjny sposób terapii, którego działanie zostało potwierdzone naukowo. W Polsce metoda jest popularna od niedawna, ale została wynaleziona już w latach osiemdziesiątych w Japonii przez dr Kenzo Kase.

Kolorowe taśmy, nie tylko ładnie wyglądają, ale maja tez liczne właściwości lecznicze. Pobudzają układ nerwowy i przywracają równowagą mięśniową. Świetnie sprawdzają się z wieloma innymi terapiami i mogą być uzupełnieniem między innymi krioterapii, laseroterapii, ciepłolecznictwa, terapii manualnej czy akupunktury. Przewagą kinesio tapingu jest to, że po aplikacji działają przez całą dobę i są dobrze tolerowane przez pacjentów. Taśma jest zazwyczaj aplikowana na 3-5 dni. Plaster zachowuje właściwości lecznicze przez około 120 godzin, po tym czasie należy  odkleić plaster lub zmienić na kolejny w razie potrzeby.

Jest wiele jednostek chorobowych, w których kinesio taping znajduje zastosowanie. Są to między innymi: zespoły bólowe stawów kręgosłupa i stawów, stany po urazach ( stłuczenia, skręcenia, naderwania), stany przeciążeniowe stawów i mięśni, ochrona stawów, działanie przeciwbólowe, korekcja postawy, zmniejszenie zastojów i obrzęków limfatycznych.

Taśmy ograniczają powstawanie wtórnych kontuzji, dlatego są tak chętnie stosowane u sportowców.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania plastrów są ostre infekcje, tętniaki, złośliwe nowotwory, niezrośnięte złamania, ostra faza reumatyzmu, zakrzepice żył, razy otwarte i stany zapalne w obszarze aplikacji.

Jak to działa?

Działanie taśmy tłumaczy się teorią bramki kontrolnej, która udowadnia, że stymulacja włókien nerwowych może złagodzić lub zablokować ból. Dzieje się tak poprzez przesycenia impulsami z dotykowych zakończeń nerwowych, dzięki temu odczuwanie bodźców bólowych może być zmniejszone lub zablokowane.

Jest wiele technik przyklejania taśm, ważny jest stopień napięcia i kształt nadany taśmie. Niezbędna jest dokładna znajomość anatomii i przebiegu mięśni oraz ścięgien. Bez odpowiedniej wiedzy przyklejanie taśm nie ma sensu. Plastry są dostępne w różnych kolorach, ale działaniem niczym nie różnią się od siebie.

Warto wspomóc terapię plastrami i wybrać terapeutę, który ma odpowiednie kursy.

Autorka: Daria Rogowska

Zwykle ziewamy, gdy jesteśmy śpiący lub znudzeni, a także jeśli widzimy kogoś innego ziewającego. Niektórzy ludzie ziewają także, gdy uczestniczą w czymś ważnym albo są zestresowani. Wielu sądzi, że wynika to z potrzeby dotlenienia mózgu, ale według najnowszych badań większość z tych przypadków jest wynikiem termoregulacji. Ziewanie pozwala schłodzić mózgu.

Cykle snu, pobudzenie kory mózgowej czy stres są związane z wahaniami temperatury mózgu. W przeprowadzonych na szczurach doświadczeniach i badaniach wykonanych na ochotnikach, ziewanie było poprzedzone wzrostem temperatury mózgu, która od razu po ziewaniu jednak spadała. Jeśli ziewanie ma utrzymywać stałą temperaturę mózgu to w tym celu powinniśmy ziewać tylko w optymalnym zakresie temperatur otoczenia.

Aby odkryć to „okno termiczne”, naukowcy kierowani przez Jorg Massen’a z Uniwersytetu Wiedeńskiego i Andrew Gallup’a z SUNY Oneonta zmierzyli częstotliwość tzw.”zaraźliwego ziewania” na 120 przypadkowych pieszych na ulicach Wiednia, w czasie zimy (ze średnią temperaturą 1,4 stopnia Celsjusza) oraz latem (ze średnią temperaturą 19,4 stopni Celsjusza). Następnie wykonali obserwację cyklu zaraźliwego ziewania wsród 18 ochotników, którzy wzięli udział w eksperymencie, także w dwóch porach roku. Naukowcy zapisali wyniki eksperymentu, a także płeć, wiek, czas przebywania na powietrzu, czas snu – niektóre z badanych czynników zostały skorelowane z ziewaniem ochotników w poprzednim badaniu.

Wyniki były interesujące. Różnica pomiędzy ziewaniem w dwóch porach roku była znaczna: 18,3 procent uczestników ziewało w zimie, podczas gdy 41,7 procent ziewało w lecie. Gdy zespół porównał wyniki z identycznym badaniem przeprowadzonym w Tucson w Arizonie (USA), okazało się, że wyniki są przeciwne. W badaniu ze Stanów większy odsetek ludzi ziewnął w zimie (ze średnią temperaturą 22 stopni Celsjusza), niż w miesiącach letnich (ze średnią temperaturą 37 stopni Celsjusza).

Okazało się, że to nie pora roku miała wpływ na częstotliwość zaraźliwego ziewania, ani także ilość słonecznych dni. Największa częstotliwość zaraźliwego ziewania została przypisana do optymalnej strefy cieplnej, gdy temperatura otoczenia wynosi 20 stopni Celsjusza. Ziewanie zmniejszało się, gdy temperatura była znacznie wyższa lub znacznie niższa.

Naukowcy sądzą, że mechanizm leżący u podstaw ziewania, zarówno spontanicznego jak i zaraźliwego, bierze udział w regulacji temperatury mózgu. Według ich oceny chłodzenie mózgu poprawia sprawność umysłową. Jeśli tak jest to mechanizm ten nie będzie działał, gdy temperatura otoczenia jest zbliżona do temperatury ciała, a także może nie działać lub być nawet szkodliwie, gdy jest zimno. Autorzy badania sugerują także, że rozprzestrzenianie się zaraźliwego ziewania może mieć na celu zwiększenia ogólnej czujności grupy.
Wyniki badań zostały opublikowana w magazynie „Physiology & Behavior”:

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0031938414001784

Massen, J.J.M., Dusch, K., Eldakar, O.T. & Gallup, A.C. (2014) A thermal window for yawning in humans: Yawning as a Brain Cooling Mechanism. Physiology & Behavior. Data pubilkacji: 12 kwietnia 2014.
Treść artykułu pochodzi z serwisu:

http://medienportal.univie.ac.at/presse/aktuelle-pressemeldungen/detailansicht/artikel/yawning-to-cool-the-brain/

Tłumaczenie:
Zespół HaloZdrowie.pl