Już w dawnych czasach wiedziano, że przebywanie w chłodzie, a nawet na mrozie powoduje hartowanie organizmu. Nie tylko wzmacnia odporność, ale także wpływa na regenerację urażonych i kontuzjowanych tkanek oraz mięśni. Poddawanie się działaniu niskich temperatur jest często stosowane w medycynie.

Takie leczenie zimnem określane jest mianem zimnolecznictwa. Jest bardzo popularne wśród zawodowych sportowców. Stosuje się także przy różnego rodzaju schorzeniach i dolegliwościach. Zabiegi tego typu polegają na tym, że obniża się temperaturę ciała danej osoby. Ma to na celu pozbycie się obrzęków oraz zmniejszenie bólu u pacjenta. Metoda ta działa też przeciwzapalnie. Można wyziębić cały organizm, co określa się jako zabieg ogólny (ogólnoustrojowy), a także działać zimnem miejscowo, czyli na konkretny fragment, czy tkankę ciała. Decyzję o zastosowaniu danej metody podejmuje lekarz, kierując się konkretnym przypadkiem.

Zabieg ogólny najczęściej stosuje się przy chorobach reumatycznych tkanek miękkich, a także przy zapaleniach stawów, również kręgosłupa oraz w wypadku występowania dny moczanowej. Zimnolecznictwo jest też doskonałą terapią przy chorobach skóry, chorobach zwyrodnieniowych stawów, w profilaktyce osteoporozy i w leczeniu stwardnienia rozsianego. Zabiegi ogólne dobrze sprawdzają się po różnego rodzaju urazach mechanicznych, czyli stłuczeniach, złamaniach kości, skręceniach stawów, a także gdy na skórze pojawiły się krwiaki. Leczenie ogólnoustrojowe stosuje się też przy stanach depresyjnych, a także w terapii antystresowej. Z tego typu zabiegów nie powinny korzystać osoby, które cierpią na ostre schorzenia dróg oddechowych, choroby serca i nowotworowe oraz na gruźlicę.   

Terapia miejscowa obejmuje pacjentów z oparzeniami oraz obrzękami na ciele. Również osoby po różnego rodzaju urazach tkanek oraz przy dużym napięciu mięśni mogą skorzystać z takich zabiegów. Zimnolecznictwo jest stosowane także, jeśli pacjent skarży się na bóle pojawiające się przy zwyrodnieniowych chorobach stawów. Zabiegi miejscowe są skuteczną bronią przy zapaleniu tkanek miękkich, łuszczycy, a także gdy występuje zakrzepowe zapalenie żył. Przeciwwskazania w zastosowaniu terapii miejscowej odnoszą się do osób, które cierpią na odmrożenia, popromienne zmiany skóry, a także są nadwrażliwe na działanie zimna. Jeśli ktoś choruje na zapalenie pęcherza moczowego, także nie powinien korzystać z takich zabiegów. 

Jarosław Cieśla

Porcja frytek - 560 kcal, hamburger - 330 kcal, kawałek pizzy z mięsem - 300 kcal. Szybkie jedzenie jest tłuste, ciężkostrawne i poważnie spowalnia metabolizm. Ma niekorzystny wpływ na nasze zdrowie. Nie jest to tajemna wiedza, a mimo to wiele osób woli żyć jak chce i nie przejmować się długoterminowymi konsekwencjami. Takie podejście jest zgubne i prędzej czy później doprowadzi do poważniejszych problemów ze zdrowiem. Warto w porę podjąć odpowiednie kroki.

Lekarze i dietetycy alarmują, że spożywanie zbyt dużej ilości tłuszczu nasyconego, pochodzącego z mięsa i produktów odzwierzęcych nie jest korzystna. Dieta bogata w tłuszcze nasycone z czasem prowadzi do rozwoju wielu chorób cywilizacyjnych. Otyłość, miażdżyca, choroba wieńcowa serca, to choroby którym można zapobiec jedynie zmieniając nawyki żywieniowe.

W Stanach Zjednoczonych co roku z powodu chorób związanych z otyłością umiera rocznie 400 tysięcy osób. W Polsce nie ma dokładnych danych, ale biorąc pod uwagę zmieniający się tryb życia i coraz większą ilość spożywanego cukru i tłuszczu, problem staje się coraz poważniejszy.

Zero wartości odżywczych

Warzywa na hamburgerze czy na pizzy nie zapewnią odpowiedniej dawki składników odżywczych. Przetworzona żywność jak parówki, wędliny, jogurty z dużą zawartością cukru, gotowe dania czy sosy zawierają ogromną ilość szkodliwych substancji. Jedząc je od czasu do czasu nie zrobimy sobie krzywdy. Problem pojawia się kiedy są naszą codziennością. Jedzenie na mieście jest wygodne, ale niestety nie mamy kontroli nad tym co nakładamy na swój talerz. Gotowanie w domu wymaga poświęcenia czasu, ale jest wiele prostych i szybkich dań, które można zrobić w zdrowszej wersji. Najtrudniej jest zacząć, z czasem gotowanie może być dużą przyjemnością.

Proste zmiany

Rezygnacja z cukru może by dużym szokiem dla organizmu, dlatego wszystkie zmiany lepiej wprowadzać małymi krokami. Zmień olej na kokosowy, który jest zdrowszy i nie przyczynia się do chorób układu krążenia. Znajdź lepsze zamienniki cukru rak stewia czy ksylitol. Kupuj produkty pełnoziarniste. Zrezygnuj z gotowych posiłków i staraj się gotować w domu. Szybko zobaczysz korzystny wpływ na zdrowie i samopoczucie, a waga zacznie spadać.

Daria Występek

Przerwa w aktywności fizycznej to trudny etap nie tylko jeśli chodzi o rehabilitację, ale również pod względem psychicznym. Człowiek w takiej sytuacji ma świadomość uciekającego czasu i tego, że podczas tej pauzy traci na kondycji i ogólnej sprawności. Najważniejsze jednak jest całkowite wyleczenie kontuzji, gdyż w innym przypadku dolegliwości mogą się znów pojawić, przez co czeka nas znowu przerwa w regularnych treningach. Zawsze więc trzeba się konsultować ze specjalistą, który podpowie w jakim momencie możliwy jest powrót do pełnej aktywności.

Nie możemy odczuwać bólu. Jego występowanie sygnalizuje nam, że ciało nie jest jeszcze gotowe na wysiłek. Możemy oczywiście delikatnie ćwiczyć, tak żeby systematycznie i powoli stymulować kontuzjowane miejsce, ale bez jego nadwyrężenia. Często nawet zalecany jest ruch podczas niepełnego wyleczenia, po to żeby szybciej ciało mogło się rehabilitować i wrócić do pełnej sprawności.

Pierwsze ćwiczenia powinny być lekkie. Mają one pobudzać mięśnie do pracy. W żadnym razie nie powinniśmy od razu stosować takich intensywności jak przed kontuzją. Tkanki są jeszcze nie w pełni sprawne, więc należy je tylko rozruszać, po to żeby się wzmocniły i znów były elastyczne po dłuższym okresie bezruchu i usztywnienia. W tym wypadku najlepsza jest metoda małych kroków.

Warto także korzystać z aktywności, które zbytnio nie absorbują kontuzjowanych tkanek i mięśni. Do takich sportów można zaliczyć np. pływanie. Wyporność wody powoduje, ze nawet dłuższy wysiłek będzie przyjęty przez organizm łagodnie i bez narażenia się na nawrót dolegliwości. Można także skorzystać z roweru stacjonarnego, oczywiście jeśli nie będziemy obciążać chorego miejsca. Nawet delikatny trucht na bieżni mechanicznej, czy na powietrzu połączony z marszem może być dobra formą na powrót do sprawności.

W pierwszym okresie po kontuzji warto skupić się na ćwiczeniach statycznych, stretchingu, nawet jodze, żeby jak najbardziej pobudzać mięśnie, a jednocześnie zbytnio ich nie nadwyrężać. Spokojne ćwiczenia, bez zrywów i szarpnięć mogą pomóc nam w rehabilitacji. Powoli należy zwiększać obciążenia i intensywność ćwiczeń. Jednak cały czas warto konsultować się ze specjalistą, a na każdy najmniejszy nawet ból reagować spokojnie, ale od razu zgłaszając się do fizjoterapeuty po poradę. 

Jarosław Cieśla