prof. dr hab. n. med. Marcin Kozakiewicz

Tak uprzejmego i pełnego empatii lekarza jeszcze nie spotkałam. Pan Profesor Kozakiewicz, jest osobą wyjątkowo zaangażowaną w pomoc Pacjentowi. Jestem zachwycona kompetencjami i wiedzą Pana Profesora, dzięki którym wyglądam, jak zupełnie nowy człowiek. Pan profesor zmienił dosłownie moje życie, za co będę Mu dozgonnie wdzięczna. Od pierwszego kontaktu wiedziałam, że do chirurg, któremu bezgranicznie można zaufać i nie rozczarowałam się. To człowiek z wyjątkową kulturą osobistą. Raz jeszcze BARDZO dziękuję za leczenie i opiekę panu Profesorowi. Zdecydowanie polecam.

Tak uprzejmego i pełnego empatii lekarza jeszcze nie spotkałam. Pan Profesor Kozakiewicz, jest osobą wyjątkowo zaangażowaną w pomoc Pacjentowi. Jestem zachwycona kompetencjami i wiedzą Pana Profesora, dzięki którym wyglądam, jak zupełnie nowy człowiek. Pan profesor zmienił dosłownie moje życie, za co będę Mu dozgonnie wdzięczna. Od pierwszego kontaktu wiedziałam, że do chirurg, któremu bezgranicznie można zaufać i nie rozczarowałam się. To człowiek z wyjątkową kulturą osobistą. Raz jeszcze BARDZO dziękuję za leczenie i opiekę panu Profesorowi. Zdecydowanie polecam.

W wyniku przeprowadzonej przez prof. Kozakiewicza na WAM operacji jednoszczękowej (!) sparaliżował mi on prawą połowę twarzy(!!!). Co gorsza, wbrew procedurom i powszechnym w literaturze dobrym praktykom odstąpił od jakiejkolwiek diagnostyki czy terapii - nie udzielił mi żadnej pomocy! Nawet nie zszedł do mnie po operacji, gdy wiadomo było, że nerw twarzowy został uszkodzony! Nigdy nie wykazał grama zainteresowania moim stanem zdrowia, mimo iż błagałem wielokrotnie o pomoc: o podanie mi lekarstw (sterydów), o odbarczenie nerwu i zastosowanie innych procedur medycznych opisywanych szeroko w literaturze w takich przypadkach jak mój. ...

W wyniku przeprowadzonej przez prof. Kozakiewicza na WAM operacji jednoszczękowej (!) sparaliżował mi on prawą połowę twarzy(!!!).

Co gorsza, wbrew procedurom i powszechnym w literaturze dobrym praktykom odstąpił od jakiejkolwiek diagnostyki czy terapii - nie udzielił mi żadnej pomocy! Nawet nie zszedł do mnie po operacji, gdy wiadomo było, że nerw twarzowy został uszkodzony! Nigdy nie wykazał grama zainteresowania moim stanem zdrowia, mimo iż błagałem wielokrotnie o pomoc: o podanie mi lekarstw (sterydów), o odbarczenie nerwu i zastosowanie innych procedur medycznych opisywanych szeroko w literaturze w takich przypadkach jak mój. Nie zrobił kompletnie nic, mimo iż według opisów to powikłanie po odpowiedniej terapii przechodzi w niemal każdym przypadku.

Bez jakichkolwiek badań stwierdzono, że to tzw. pozabiegowa neurapraksja i na pewno wszystko wróci do normy. Tak się jednak nie stało, a wystarczyło zrobić jedynie badanie EMG aby stwierdzić, że to nieprawda. Dodam jedynie, że jako pacjent nie zostałem nawet poinformowany o możliwości wystąpienia takiego powikłania (a jest ono odnotowane w literaturze), co samo w sobie jest godne potępienia i świadczy o braku profesjonalizmu szpitala WAM.

Prof. jest osobą miłą i kulturalną w obyciu i na tym, w mojej ocenie, kończą się jego zalety. Przez ostatni rok nie okazał ani krzty zainteresowania stanem mojego zdrowia (fizycznego czy psychicznego) ani nie wykazał żadnej chęci pomocy/inicjatywy/kontaktu. Cały kontakt inicjowałem zawsze ja.

Stwierdzam, że Pan Prof. to osoba pozbawiona jakiejkolwiek empatii wobec pacjenta, moje zdrowie i życie nigdy nie leżało w obszarze jego zainteresowania - nie mogę zrozumieć jak można zrobić coś tak paskudnego drugiej osobie i nie wykazać choć odrobiny refleksji czy współczucia. Nie potrafiłbym na jego miejscu spojrzeć sobie w twarz w lustrze. Nie wiem jak może on żyć ze świadomością, że zniszczył życie młodej osobie.

W marcu zeszłego roku Prof. odebrał mi wszystko co miałem najcenniejsze. W wyniku jego niekompetencji, ignorancji i braku zainteresowania pacjentem, które doprowadziło do paraliżu mojej twarzy moje życie osobiste legło w gruzach. Życie zawodowe i kariera również. Zrujnowało mnie to finansowo i emocjonlanie. Popadłem w depresję i borykam się z tym po dziś dzień. Wraz z uśmiechem i mimiką twarzy zabrał mi wszystko, w tym radość i chęci do życia

Jutro mija rok od tego wydarzenia, a poprawa jest nieznaczna. To już rok odkąd straciłem najprawdopodobniej na zawsze swój uśmiech oraz mimikę twarzy - zostałem bezpowrotnie oszpecony i okaleczony. Nie ma dnia, żebym nie żałował, że oddałem swoje zdrowie i życie w ręce prof. Kozakiewicza i jego personelu na WAM.

Ten wpis piszę z całą stanowczością i świadomością powagi zarzutów jakie stawiam Panu Profesorowi. Sprawa ta znajdzie swój finał na sali sądowej. O tym skandalicznym wydarzeniu poinformowana została już dyrekcja szpitala, a wkrótce zajmą się nią także inne organy, w tym Wysoki

Z panem Prof. spotkałem się po raz pierwszy rok temu ,kiedy nie mogłem uzyskać pomocy w mojej rodzimej Śl.Ak.Med.Podejście tego człowieka do mnie było niespotykanie miłe i kulturalne.Przedstawił rzeczowo problem choroby,ustalił plan leczenia farmakologicznego i chirurgicznego. Po 12 dniach leczenia ikontroli zostałem wypisany z odpowiednimi zaleceniami. Do dziś jest dobrze! Dziękuję Panie Profesorze . EŁ.

Z panem Prof. spotkałem się po raz pierwszy rok temu ,kiedy nie mogłem uzyskać pomocy w mojej rodzimej Śl.Ak.Med.Podejście tego człowieka do mnie było niespotykanie miłe i kulturalne.Przedstawił rzeczowo problem choroby,ustalił plan leczenia farmakologicznego i chirurgicznego. Po 12 dniach leczenia ikontroli zostałem wypisany z odpowiednimi zaleceniami.
Do dziś jest dobrze! Dziękuję Panie Profesorze . EŁ.