dr hab. n. med. Marek Masiak

Diagnozuje na wyrost, mojej córce zdiagnozował afektywną dwubiegunową, no i przepisał leki, po których jadła i spała. Okazało się, że tak naprawdę ma lekkie zaburzenia nerwicowe, a pan doktor wciskał jej leki zupełnie niepotrzebnie. Mojemu szwagrowi wprawdzie z afektywną, ale kazał zażyć 5 tabletek litu i omal nie spowodował jego zgonu!

Diagnozuje na wyrost, mojej córce zdiagnozował afektywną dwubiegunową, no i przepisał leki, po których jadła i spała. Okazało się, że tak naprawdę ma lekkie zaburzenia nerwicowe, a pan doktor wciskał jej leki zupełnie niepotrzebnie. Mojemu szwagrowi wprawdzie z afektywną, ale kazał zażyć 5 tabletek litu i omal nie spowodował jego zgonu!

Witam, Po ponad roku i zakończonym juz leczeniu postanowiłem wypowiedzieć sie w temacie.Czytając opinie zastanawiam się kto to pisał (konkurencja?)Z całym szacunkiem dla człowieka i jego rozwoju intelektualnego, będąc na zajęciach(terapii)trzeba przede wszystkim słuchać, analizować i wyciągać wnioski, więc drodzy pacjenci jeśli znajdujecie sie tam z przymusu nie potraficie się pogodzić z tym że deprecha jest jak grypa-wszyscy ja kiedys w jakims okreśie swojego życia mieli lub będą mieli to nie ma po co się wybierać a później pisać jakieś banialuki. Z moją chorobą męczyłem sie około 8 lat aż ...

Witam, Po ponad roku i zakończonym juz leczeniu postanowiłem wypowiedzieć sie w temacie.Czytając opinie zastanawiam się kto to pisał (konkurencja?)Z całym szacunkiem dla człowieka i jego rozwoju intelektualnego, będąc na zajęciach(terapii)trzeba przede wszystkim słuchać, analizować i wyciągać wnioski, więc drodzy pacjenci jeśli znajdujecie sie tam z przymusu nie potraficie się pogodzić z tym że deprecha jest jak grypa-wszyscy ja kiedys w jakims okreśie swojego życia mieli lub będą mieli to nie ma po co się wybierać a później pisać jakieś banialuki.
Z moją chorobą męczyłem sie około 8 lat aż pewnego dnia po kolejnym z rzędu wieczorze na ostro zakrapianym alkoholem stwierdziłem ze coś jest nie tak.Po roku leczenia i ośmio-tygodniowym pobycie w sanatorium z całą pewnością mogę powiedzieć że wróciłem do żywych.Rozumiem że każdy przypadek jest inny i może wiem to lepiej niż nie jedna osoba która odwiedziła to miejsce w związku z okresem jaki tam spędziłem.
Osobiście polecam, a Profesorkowi życzę sto lat:)
Dziękuję również Pani dr Jolancie, Pani Edycie, Pani Bożence, Pani Agnieszce oraz Pani Renacie.

Leczenie w Prywatnym Sanatorium jest nieodpłatne (refundowane przez NFZ) spełnia oczekiwania Pacjentów którzy chcą być leczeni oprócz farmakoterapii psychoterapeutycznie. Pacjenci którzy mają cechy zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (Także drugiego typu) powinni być leczeni stabilizatorami nastroju - wśród których uznanym lekiem jest kwas walproinowy.

Leczenie w Prywatnym Sanatorium jest nieodpłatne (refundowane przez NFZ) spełnia oczekiwania Pacjentów którzy chcą być leczeni oprócz farmakoterapii psychoterapeutycznie. Pacjenci którzy mają cechy zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (Także drugiego typu) powinni być leczeni stabilizatorami nastroju - wśród których uznanym lekiem jest kwas walproinowy.

Witam, To może ja opowiem moją historię,a raczej mojego męża. Od czterech lat leczy się na nerwicę lękową. Zważywszy na fakt, że dotychczasowa opieka medyczna polegała na przepisywaniu leków, namówiłam mojego męża na wizytę (najpierw zrobiłam rozeznanie, gdzie można uzyskać pomoc). Mój mąż umówił się na wizytę z Panem profesorem i pojechaliśmy do Lublina. Po wejściu do gabinetu mój mąż dowiedział się, że profesor jest chory i przyjmie go żona profesora????? (ja osobiście wyszłabym z gabinetu, niestety mój mąż nie zareagował tak stanowczo), która poinformowała mojego męża, że ona uczestniczy ...

Witam,
To może ja opowiem moją historię,a raczej mojego męża. Od czterech lat leczy się na nerwicę lękową. Zważywszy na fakt, że dotychczasowa opieka medyczna polegała na przepisywaniu leków, namówiłam mojego męża na wizytę (najpierw zrobiłam rozeznanie, gdzie można uzyskać pomoc). Mój mąż umówił się na wizytę z Panem profesorem i pojechaliśmy do Lublina. Po wejściu do gabinetu mój mąż dowiedział się, że profesor jest chory i przyjmie go żona profesora????? (ja osobiście wyszłabym z gabinetu, niestety mój mąż nie zareagował tak stanowczo), która poinformowała mojego męża, że ona uczestniczy w każdej wizycie profesora i ma doświadczenie. Oczywiście "zrobiła wywiad środowiskowy" przekręcając kilka faktów (mój mąż musiał je prostować), w międzyczasie kilkukrotnie zachęcając do skorzystania z ich prywatnego sanatorium (jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze). Następnie przepisała mojemu mężowi między innymi Depakinę (lek, który już wypada z obiegu, jak się poźniej okazało) i (uwaga) zadzwoniła do swojego męża znowu powtarzając i przekręcając fakty z "niby wywiadu" z zapytaniem, czy przepisała właściwy lek (???) i informując, że być może pacjent przyjedzie do ich sanatorium, bo już go namówiła (????). Oczywiście profesor przytaknął (przecież nie będzie podważał kompetencji swojej żony i to w obecności pacjenta). Lek został przepisany po 20 minutowej rozmowie, bez dodatkowych badań. I na koniec. Pani ta zleciła badanie krwi na poziom leku we krwi po zażywaniu leku przez miesiąc czasu. Po pierwszym badaniu okazało się, że niestety miał go za mało i zaleciła zwiększyć dawkę. Po dwóch tygodniach znowu zrobił sobie to samo badanie i niestety znowu nie osiągnął właściwego poziomu. W trakcie rozmowy z tą Panią usłyszał przekazując jej wyniki: No to może (???) niech Pan zacznie łykać ..(i tu zaleciła łykanie maksymalnej dawki - i gdzie jakakolwiek odpowiedzialność), acha i jeszcze wtedy dowiedział się, że krew powinna by pobrana 6 godzin po zażyciu leku (o tym ta Pani zapomniała poinformować mojego męża przy zlecaniu badań, przy czym zaczęła w rozmowie bardzo mieszać się), krew była pobierana 10 godzin po zażyciu. I to już był sygnał, że z kompetencjami tych Państwa nie do końca jest ok. Znalazłam innego lekarza, który przede wszystkim zlecił badania mojemu mężowi i teraz wyciąga go z tego procha (musi robić to ostrożnie, bo grozi mojemu mężowi padaczka :( ). Przy czym dostałam również sygnał, że profesor kiedyś był ogromnym autorytetem, ale już wypadł z obiegu i jedzie w tym momencie na opinii, ma przestarzałe metody leczenia (jest już tyle nowych leków, które nie mają skutków ubocznych). A co do dawki leku, to mój mąż usłyszał w trakcie obecnego leczenia, że był to strzał z armaty do mrówki. Tak więc przestrzegam Państwa przed wizytą, zwłaszcza u jego żony bez wcześniejszego poinformowania pacjenta, że profesora na wizycie nie będzie (numerami telefonów przecież dysponują, no chyba że w ramach oszczędności nie dzwonią do pacjentów). Dodam tylko, że pierwsza wizyta trwała maksymalnie pół godziny (co za lotność i szybka ocena sytuacji). Dlatego zdecydowanie zgadzam się z osobą, która jako pierwsza umieściła tutaj opinię.

Wspaniały specjalista, oddany Człowiek

Wspaniały specjalista, oddany Człowiek

Pan Profesor za dużo czasu poświęca wykładom akademickim,a za mało indywidualnej pomocy. Na rozmowę czeka się bardzo długo i to nie zawsze jest zagwarantowane, że się zostanie przyjętym. Profesor jest miły dla tych, którzy i wobec niego okazują kulturę, więc opinia, że bywa chamski jest grubo przesadzona. Najgrubszym minusem są: nieposzanowanie czasu pacjenta oraz to, że w ośrodku pakuje się schizofreników, co przy braku całodobowej opieki sprawia, że inni boją się tam nocować.

Pan Profesor za dużo czasu poświęca wykładom akademickim,a za mało indywidualnej pomocy. Na rozmowę czeka się bardzo długo i to nie zawsze jest zagwarantowane, że się zostanie przyjętym. Profesor jest miły dla tych, którzy i wobec niego okazują kulturę, więc opinia, że bywa chamski jest grubo przesadzona. Najgrubszym minusem są: nieposzanowanie czasu pacjenta oraz to, że w ośrodku pakuje się schizofreników, co przy braku całodobowej opieki sprawia, że inni boją się tam nocować.

Jedyny lekarz, który zdiagnozował i pomógł mojemu synowi. Cztery lata zmarnowane w leczeniu, zanim trafiliśmy do Pana Doktora. Owszem, może trochę szorstki w obyciu, ale kompetentny. Zdecydowanie polecam.

Jedyny lekarz, który zdiagnozował i pomógł mojemu synowi. Cztery lata zmarnowane w leczeniu, zanim trafiliśmy do Pana Doktora. Owszem, może trochę szorstki w obyciu, ale kompetentny. Zdecydowanie polecam.

Do dr Masiaka dotarłam dzięki poleceniu mi profesora przez przez pacjenta,który zawdzięcza doktorowi powrót do zdrowia.Dla syna szukaliśmy specjalisty który pomoże właściwie go zdiagnozować. Jest osoba kompetentną z niesamowitym doświadczeniem,podejściem do pacjenta.Posiada wyjątkową umiejętność stawiania trafnych diagnoz.Szanuje pacjenta ,a to wyjątkowy dar.Polecam z serca dr Masiaka każdemu kto szuka specjalisty CZŁOWIEKA.Pozdrawiam.

Do dr Masiaka dotarłam dzięki poleceniu mi profesora przez przez pacjenta,który zawdzięcza doktorowi powrót do zdrowia.Dla syna szukaliśmy specjalisty który pomoże właściwie go zdiagnozować.
Jest osoba kompetentną z niesamowitym doświadczeniem,podejściem
do pacjenta.Posiada wyjątkową umiejętność stawiania trafnych diagnoz.Szanuje pacjenta ,a to wyjątkowy dar.Polecam z serca dr Masiaka każdemu kto szuka specjalisty CZŁOWIEKA.Pozdrawiam.

Skomentowałem przed chwilą czyjąś bzdurną i nieoodpowiedzialną opinię, a teraz opowiem o moim własnym doświadczeniu z prof. Masiakiem. To specjalista najwyższej klasy, wieloletni szef kliniki na Głuskiej. Podczas wizyt prywatnych poświęca ogromną energię i zaangazowanie w rozmowę i tłumaczenie wszystkiego, podaje prywatny nr telefonu i zaleca (!) stały kontakt telefoniczny - mozna zawsze w razie watpliwosci z lekami czy zmian w samopoczuciu zadzwonic, profesor poswieca swoj prywatny czas na konsultacje telefoniczne (czasem dlugie) i to oczywiscie za darmo! To złoty czlowiek, mam do niego pełne zaufanie i polecam każdemu!

Skomentowałem przed chwilą czyjąś bzdurną i nieoodpowiedzialną opinię, a teraz opowiem o moim własnym doświadczeniu z prof. Masiakiem.
To specjalista najwyższej klasy, wieloletni szef kliniki na Głuskiej. Podczas wizyt prywatnych poświęca ogromną energię i zaangazowanie w rozmowę i tłumaczenie wszystkiego, podaje prywatny nr telefonu i zaleca (!) stały kontakt telefoniczny - mozna zawsze w razie watpliwosci z lekami czy zmian w samopoczuciu zadzwonic, profesor poswieca swoj prywatny czas na konsultacje telefoniczne (czasem dlugie) i to oczywiscie za darmo!
To złoty czlowiek, mam do niego pełne zaufanie i polecam każdemu!

Niestety pan profesor powinien juz odejsc na emeryturę, ponieważ nie ma podejscia do pacjenta, jest zniecierpliwiony a nawet chamski. Zdecydowanie NIE polecam, raczej jesli pan profesor to czyta jedna rada: niech sie pan uda na emeryture i zezre te wszystkie zarobione pieniadze i niech panu bokiem wyjdą. Pozdrawiam wszystkich forumowiczów!

Niestety pan profesor powinien juz odejsc na emeryturę, ponieważ nie ma podejscia do pacjenta, jest zniecierpliwiony a nawet chamski. Zdecydowanie NIE polecam, raczej jesli pan profesor to czyta jedna rada: niech sie pan uda na emeryture i zezre te wszystkie zarobione pieniadze i niech panu bokiem wyjdą. Pozdrawiam wszystkich forumowiczów!