lekarz Piotr Januszko

Wybitny lekarz, który w procesie zdrowienia staje się przewodnikiem, mentorem. Bije od niego ogromna wiedza i empatia, jest to lekarz, któremu można całkowicie zaufać.

Wybitny lekarz, który w procesie zdrowienia staje się przewodnikiem, mentorem. Bije od niego ogromna wiedza i empatia, jest to lekarz, któremu można całkowicie zaufać.

4 lata leczenia, comiesięcznych wizyt, żonglowania lekami, które tylko pogarszały mój stan. Obarczanie poczuciem winy „najwidoczniej nie chce Pani wyzdrowieć”, a to wszystko dlatego, że lekarz, który jest także wykładowcą i uczy przyszłych lekarzy, NIE ROZPOZNAŁ ADHD, które u mnie jest niemalże modelowe i oczywiste. Zaczęłam wizyty ważąc 30kg mniej, mając pracę, perspektywy. Zakończyłam z uporczywymi myślami suicydalnymi, bez pracy, bez chęci do życia. Leki przeciwdepresyjne, które otrzymywałam nasilały tylko objawy ADHD. Ale dla pana Januszko mój stan nędzy i rozpaczy nie budził żadnych wątpliwości. Może jestem tu wciąż dlatego, ...

4 lata leczenia, comiesięcznych wizyt, żonglowania lekami, które tylko pogarszały mój stan. Obarczanie poczuciem winy „najwidoczniej nie chce Pani wyzdrowieć”, a to wszystko dlatego, że lekarz, który jest także wykładowcą i uczy przyszłych lekarzy, NIE ROZPOZNAŁ ADHD, które u mnie jest niemalże modelowe i oczywiste. Zaczęłam wizyty ważąc 30kg mniej, mając pracę, perspektywy. Zakończyłam z uporczywymi myślami suicydalnymi, bez pracy, bez chęci do życia. Leki przeciwdepresyjne, które otrzymywałam nasilały tylko objawy ADHD. Ale dla pana Januszko mój stan nędzy i rozpaczy nie budził żadnych wątpliwości. Może jestem tu wciąż dlatego, że SAMA przez te lata czytałam książki i artykuły medyczne, usilnie szukałam odpowiedzi co ze mną nie tak, dlaczego taka jestem. Diagnozę borderline, która niestety nie jest moim głównym problemem (a adhd to właśnie ten brakujący pudel, którego szukałam 8 lat od rozpoczęcia pierwszej terapii) niemalże wymusiłam, bo „po co się szufladkować”. Do siebie mam największy żal, że cztery lata pozwoliłam sobie wmawiać, że to ja nie chcę wyzdrowieć. Wystarczyła jedna wizyta u innego psychiatry i dostałam od razu przeciwdepresyjny lek nowej generacji Brintellix oraz Medikinet na ADHD. Wystarczył tydzień od przyjmowania nowych leków żebym poczuła się inaczej. Przestała płakać kilka razy na godzinę, przestała myśleć o śmierci, przestała się nienawidzić, zalegać na kanapie. Panie Januszko - bycie lekarzem, to konieczność nieustannego poszerzania wiedzy i aktualizowania jej. Nierozpoznanie ADHD i borderline będącego pokłosiem ADHD świadczy o skrajnym braku kompetencji. Ta opinia ma uchronić innych pacjentów. Dalsze działania będą już rozpatrywane przez stosowne organy.