lekarz Joanna Grzesiewska

Tragedia!!! Nie słucha, dopowiada sobie co jej pasuje, nawet sugeruje kłamstwo ... i jak ona ma pomagać ludziom?!

Tragedia!!!
Nie słucha, dopowiada sobie co jej pasuje, nawet sugeruje kłamstwo ... i jak ona ma pomagać ludziom?!

Sypie medycznymi terminami, niechlujnie stawia diagnozy, robi wszystko, żeby pokazać swoją wyższość. Kompleksy aż biją od pani.

Sypie medycznymi terminami, niechlujnie stawia diagnozy, robi wszystko, żeby pokazać swoją wyższość. Kompleksy aż biją od pani.

Nie polecam nikomu, trzyma na sile na lekach, przepycha z wizyty na wizyte, jest arogancka. nie budzi zaufania.

Nie polecam nikomu, trzyma na sile na lekach, przepycha z wizyty na wizyte, jest arogancka. nie budzi zaufania.

Świetny specjalista, jeżeli chciecie się faszerować lekami do końca życia i nie rozwiązać żadnych problemów.

Świetny specjalista, jeżeli chciecie się faszerować lekami do końca życia i nie rozwiązać żadnych problemów.

Zdecydowanie odradzam, brak zrozumienia, empatii, miałam wrażenie, że przyszłam się wytłumaczyć na dywaniku u dyrektora w szkole a nie na wizytę do specjalisty, który ma mi pomoc.

Zdecydowanie odradzam, brak zrozumienia, empatii, miałam wrażenie, że przyszłam się wytłumaczyć na dywaniku u dyrektora w szkole a nie na wizytę do specjalisty, który ma mi pomoc.

Prawie 10 lat temu byłam pacjentką Pani doktor w szpitalu psychiatrycznym. Moja diagnoza: "epizod depresji łagodny". Być może diagnoza była trafna - stąd 3 gwiazdki za ocenę kopetencji. Proces terapii jednakowoż oceniam jako skandaliczny. Jako dziecko bylam ofiarą przemocy ze strony matki, ojciec z kolei byl nieobecny i nadużywał alkoholu. Moją ucieczką było małzenstwo w bardzo młodym wieku i jak zwykle w takich przypadkach okazało sie ono pomyłką. Mój (ba szczęście teraz były) mąż jest narcyzem i rownież znęcał się nade mną. Mimo fantastycznych wyników w nauce - bardzo wcześnie ...

Prawie 10 lat temu byłam pacjentką Pani doktor w szpitalu psychiatrycznym. Moja diagnoza: "epizod depresji łagodny".
Być może diagnoza była trafna - stąd 3 gwiazdki za ocenę kopetencji.
Proces terapii jednakowoż oceniam jako skandaliczny. Jako dziecko bylam ofiarą przemocy ze strony matki, ojciec z kolei byl nieobecny i nadużywał alkoholu. Moją ucieczką było małzenstwo w bardzo młodym wieku i jak zwykle w takich przypadkach okazało sie ono pomyłką. Mój (ba szczęście teraz były) mąż jest narcyzem i rownież znęcał się nade mną. Mimo fantastycznych wyników w nauce - bardzo wcześnie musiałam iść do pracy, poniżej możliwości i kompetencji, ponieważ nie mogłam sobie pozwolić na studia dzienne - potrzebowałam pieniędzy na własne utrzymanie.

Krótko mówiąc - większość mojego otoczenia była wówczas mocno toksyczna, a ja nie wiedziałam gdzie szukać pomocy, ani (z moją mentalnością ofiary) nie dawałam sobie też do tego prawa. Nie miałam znikąd wsparcia. Chciałam popełnić samobójstwo, ale ostatnimi siłami (sama!) zwróciłam się do psychiatry z najbliższej przychodni, który natychmiast skierował mnie do szpitala.

Podczas leczenia w szpitalu, pod okiem Pani G. -ogólną narracją mojej terapii było twierdzenie, że skoro nie radzę sobie w relacji zarówno z rodzicami, mężem jak i w pracy to z pewnością jestem osobą bardzo konfliktową i powinnam sama brać odpowiedzialność za wszelkie problemy (czy ktoś ma pomysł jak wziąć odpowiedzialność za bycie maltretowanym w dzieciństwie?) i nie mieć żadnych oczekiwań w stosunku do nikogo. Powinnam starać się być bardziej zgodna i dostosowywać do innych.
Z moją samooceną na poziomie poniżej piwnicy - uwierzyłam wtedy w ten stek bzdur.

Zawdzięczam więc cudownej pani psychiatrze oraz pani psycholog, przydzielonej mi w szpitalu lata poniżania i manipulacji w toksycznym związku, znoszenia mobbingowego środowiska pracy i obwiniania się o nieszczęścia całego świata.

Na szczęście gdzieś głęboko w środku tkwiło we mnie przekonanie, że zasługuję na więcej. Krok po kroku, powoli, w bardzo trudnych warunkach budowałam na bardzo słabych fundamentach swoje poczucie własnej wartości. Dużo czytałam na temat niskiego poczucia własnej wartości, wysokiej wrażliwości i syndromu DDD(żaden z tych problemów nie został nazwany w przez żadną z pań). Wszystko w końcu ułożyło się w całość. Dzięki własnej, ciężkiej pracy ukończyłam studia, zdobyłam dużo lepszą pracę, znalazłam pasję, wyjechałam za granicę, ucięłam toksyczne relacje i spotkałam cudownego człowieka, z którym ułożyłam sobie życie. Znalazłam również w końcu terapeutę, który zadał sobie trud zrozumienia moich problemów bez szufladkowania i patrzenia na zegarek.

Można? Można. Ale nie z Panią Joanną G.

Bardzo kompetentny lekarz psychiatra z obszerną wiedzą i doświadczeniem. Miałam okazję uczestniczyć w prowadzonych przez Panią doktor diagnozach w fundacji SYNAPSIS. Niesamowicie spostrzegawczy lekarz, który celnie interpretuje zachowanie pacjentów i wyciąga trafne wnioski. Wyważona, empatyczna, potrafiąca wczuć się w sytuację rodziców/opiekunów pacjenta. Sposób, w jaki Pani doktor potrafi przekazać rodzicom „ciężką” diagnozę zasługuje na wyróżnienie i sprawia, że ludzie są w stanie przyjąć do wiadomości, to co ma im do przekazania. Jest to nie lada sztuka i ogromny atut tego lekarza. Oby więcej takich profesjonalistów! Bardzo polecam.

Bardzo kompetentny lekarz psychiatra z obszerną wiedzą i doświadczeniem. Miałam okazję uczestniczyć w prowadzonych przez Panią doktor diagnozach w fundacji SYNAPSIS. Niesamowicie spostrzegawczy lekarz, który celnie interpretuje zachowanie pacjentów i wyciąga trafne wnioski. Wyważona, empatyczna, potrafiąca wczuć się w sytuację rodziców/opiekunów pacjenta.
Sposób, w jaki Pani doktor potrafi przekazać rodzicom „ciężką” diagnozę zasługuje na wyróżnienie i sprawia, że ludzie są w stanie przyjąć do wiadomości, to co ma im do przekazania. Jest to nie lada sztuka i ogromny atut tego lekarza. Oby więcej takich profesjonalistów! Bardzo polecam.

Nie polecam! Oschła. Wydaje się jakby nie słuchała co się do niej mówi. Przede wszystkich nie wzbudza zaufania a to w psychiatrii najważniejsza sprawa :(

Nie polecam! Oschła. Wydaje się jakby nie słuchała co się do niej mówi. Przede wszystkich nie wzbudza zaufania a to w psychiatrii najważniejsza sprawa :(

Pani dr. Joanna Grzesiewska jest wspaniałym lekarzem ma duże doświadczenie zarówno z psychiatrii jak i z psychologii. Jest przy tym bardzo miła i na pewno w wielu rzeczach które trapią człowieka pomoże skutecznie. POLECAM "L"

Pani dr. Joanna Grzesiewska jest wspaniałym lekarzem ma duże doświadczenie zarówno z psychiatrii jak i z psychologii. Jest przy tym bardzo miła i na pewno w wielu rzeczach które trapią człowieka pomoże skutecznie. POLECAM "L"

Nie polecam tego lekarza. Diagnoza autyzmu u synka dwuletniego. Na pierwszą wizytę nie przyszła i nie uprzedziła- w zamian za to dostaliśmy zniżkę. Zależało nam na czasie, więc plus dla tej pani, że zajęła się nami tylko na jednym spotkaniu. Sprawiała wrażenie jakby chciała postawić diagnozę autyzmu, ponieważ przyporządkowywała zachowania synka do choroby, chociaż wiele objawów nie pasowała. Poza tym zasugerowała wprowadzenie diety wszelakiej, ponieważ nasz syn na pewno ma zespół cieknącego jelita (czasem ma przykry zapach z buzi). Po pół roku okazało się, że przykry zapach oraz brak reakcji ...

Nie polecam tego lekarza. Diagnoza autyzmu u synka dwuletniego. Na pierwszą wizytę nie przyszła i nie uprzedziła- w zamian za to dostaliśmy zniżkę. Zależało nam na czasie, więc plus dla tej pani, że zajęła się nami tylko na jednym spotkaniu. Sprawiała wrażenie jakby chciała postawić diagnozę autyzmu, ponieważ przyporządkowywała zachowania synka do choroby, chociaż wiele objawów nie pasowała. Poza tym zasugerowała wprowadzenie diety wszelakiej, ponieważ nasz syn na pewno ma zespół cieknącego jelita (czasem ma przykry zapach z buzi). Po pół roku okazało się, że przykry zapach oraz brak reakcji na imię wynika z przerostu trzeciego migdałka oraz przez to również niedosłuchu. Moim zdaniem diagnoza postawiona "na siłę". Odradzam!!