Art

Anemia - czyli niedokrwistość

10.12.2017
Anemia - czyli niedokrwistość

Często tak bywa, że czujemy się zmęczeni i nie mamy na nic siły. Jednak po pewnym czasie,  zwłaszcza po spożyciu posiłku i regeneracji energia znów powraca i nasze samopoczucie się poprawia. To normalne, że po wysiłku fizycznym, czy po intensywnie przepracowanym całym dniu nasze ciało potrzebuje wypoczynku i relaksu. Jednak czasami jest tak, że mimo tego czujemy się wręcz wyczerpani przy nawet minimalnym wysiłku. Męczymy się zbyt szybko, czujemy się osłabieni i brak nam energii życiowej. W takiej sytuacji warto skonsultować się ze specjalistą, który po wstępnym wywiadzie może zlecić wykonanie właściwych badań. Na podstawie ich wyników określi co  nam jest. Niestety może się okazać, że mamy do czynienia z anemią. W takim wypadku trzeba będzie zabrać się za jak najszybsze leczenie.

Anemia - objawy

Anemia określana też jako niedokrwistość, to zespół różnych objawów które świadczą o chorobie. Widocznymi i rozpoznawalnymi pierwszymi jej skutkami są:

  • ogólna bladość skóry pacjenta,
  • bladość spojówek ocznych,
  • mroczki,
  • uczucie ciągłego osłabienia, nie tylko przy wzmożonym wysiłku fizycznym,
  • zadyszka po wysiłku fizycznym i płytki oddech,
  • ból w okolicach mostka i serca,
  • zawroty i bóle głowy,
  • stany podgorączkowe.

Bywa też tak, że na skutek osłabienia chory może omdlewać i tracić przytomność. W niektórych przypadkach zdarza się, że dochodzi do przyspieszonej akcji serca. Chory często jest bardzo senny, wolniej się porusza i mimo dodatniej temperatury powietrza często odczuwa zimno.   

Objawy anemii dotyczą również aspektu psychiki. Zaburzona zostaje koncentracja i zaczynają występować trudności ze skupieniem uwagi. Ponadto chory często popada w apatię, a w drastycznych momentach może dojść nawet do stanów depresyjnych.
Po wykonaniu badań u chorego stwierdza się też niskie ciśnienie krwi, obniżony poziom erytrocytów, hematokrytu oraz hemoglobiny.

Anemia - badania krwi

anemia skład krwi

Niedokrwistość stwierdza się na podstawie wyników przeprowadzonych badań. Po pobraniu krwi do analizy ocenia się poziom hemoglobiny, erytrocytów oraz hematokrytu. Anemia występuje wtedy, gdy wartości wymienionych wyżej elementów są niższe od obowiązujących norm.

a) Hemoglobina (Hb, HGB), jest to białko, w którego skład wchodzą czerwone krwinki. Ich rola polega na transporcie tlenu do tkanek znajdujących się w organizmie. Poziom hemoglobiny w ciele człowieka zależy od jego wieku i płci. Przy ocenie wyników należy jednak pamiętać o tym, że każde laboratorium stosuje inne metody oznaczania. Normy dla poszczególnych grup wynoszą:

  • noworodki - 20 g/dl;
  • niemowlęta do 3 miesiąca życia - 10 g/dl,
  • dzieci od 4 miesiąca do jednego roku - 11,5-11,8 g/dl,
  • dzieci powyżej pierwszego roku życia - 13 g/dl,
  • kobiety - 11,5-16 g/dl,
  • kobiety w ciąży - 11,5-13,5 g/dl,
  • mężczyźni - 14-18 g/dl

b) Erytrocyty (RBC), to inaczej czerwone krwinki. Ich zadaniem jest rozprowadzić tlen do wszystkich organów i narządów organizmu. Dodatkowo jeszcze są odpowiedzialne za oczyszczenie tkanek z dwutlenku węgla. Normy dla poszczególnych grup wynoszą:

  • noworodki - 6,5 – 7,5 mln/mm3,
  • kobiety - 4,2 – 5,4 mln/mm3;
  • mężczyźni - 4,7 – 6,2 mln/mm3;

anemia czerwone krwinki

c) Hematokryt, czyli wskaźnik hematokrytowy (Ht, Hct), to stosunek objętości tzw.  elementów morfotycznych krwi, czyli w zdecydowanej większości erytrocytów do objętości całego zasobu krwi. Normy dla poszczególnych grup wynoszą:

  • noworodki - 44 - 62%
  • niemowlęta oraz dzieci - 30 - 40%
  • kobiety - 37 - 47%
  • kobiety w ciąży - spadek może wynosić nawet do 7%
  • mężczyźni - 42 - 52%

Warto też wykonać badania na poziom ferrytyny. Dzięki temu dowiemy się, czy mamy do czynienia z anemią. Ferrytyna to białko, którego zadaniem jest przetrzymywanie jonów żelaza w wątrobie. Badania wykonuje się przy niskim, jak też  pozostającym w normie czynniku MCV, co oznacza średnią wielkość krwinki. Wyniki poziomu ferrytyny dają odpowiedź na to jaki jest poziom żelaza w organizmie. Normy dla kobiet to 10-200 µg/l, a dla mężczyzn 15-400 µg/l. Ferrytyna jest badana, gdy u danej osoby zaczynają pojawiać się niepokojące objawy mogące świadczyć o niedokrwistości. Są to: prążki występujące na paznokciach, łamliwość włosów, senność, bladość na skórze, ale także zawroty głowy i omdlenia. Mogą też wystąpić bóle mięśni i zmiany na błonie śluzowej języka. Do tego dochodzi jeszcze przyspieszone bicie serca i spadek ogólnej odporności organizmu. Oprócz objawów czysto fizycznych dołączają także te z poziomu psychiki, czyli zbytnia nerwowość, kiepski nastrój. Niestety często też stwierdza się zaburzony poziom intelektualny.  

Anemia - rodzaje

Anemia może przybierać różne formy oraz poziomy. Określenie jej typu jest bardzo ważną i kluczową wręcz kwestią przy wyborze metod leczenia i zapobiegania nawrotom. Wyróżniamy następujące rodzaje anemii:

Niedokrwistość pokrwotoczna

To przypadłość, która wynika z bardzo dużej utraty krwi. Jest ona następstwem krwawienia umiejscowionego w przełyku, żołądka, dwunastnicy oraz jelit. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być urazy przełyku, pęknięcia błony śluzowej żołądka, ale także wrzody na żołądku oraz żylaki przełyku. Utrata krwi bywa tez wynikiem krwotoków w przypadku jakichś urazów i wypadków.

Niedokrwistość z powodu niewystarczającej produkcji żelaza

W tym przypadku czerwone krwinki nie są wytwarzane w odpowiedniej ilości, ani też magazynowane we właściwy sposób, za co odpowiedzialna jest ferrytyna. Do tego dochodzi jeszcze zaburzona produkcja hemoglobiny. Dlatego wyróżnia się klasyfikację przebiegu anemii ze względu na poziom hemoglobiny: 
a) łagodna - od 10 do 12 g/dl,
b) umiarkowana - od 8 do 9,9 g/dl,
c) ciężka - od 6,5 do 7,9 g/dl,
d) zagrażająca życiu - poniżej 6,5 g/dl.

Niedokrwistość na skutek chorób

Spowodowana jest zmianami i stanami zapalnymi. Dochodzi wtedy do zaburzeń w wyniku których funkcjonowanie szpiku nie jest prawidłowe. Anemia jest wywoływana podczas przebiegu chorób przewlekłych np. nowotworów, zapaleń grzybiczych, reumatoidalnych zapaleń stawów, zapaleń wirusowych, bakteryjnych, oraz przy chorobach przewodu pokarmowego i dolegliwości nerek.

Niedokrwistość z powodu braku witaminy B12 i kwasu foliowego

Charakteryzuje się powiększeniem czerwonych krwinek. Ich ilość drastycznie maleje na skutek zaburzeń syntezy nici DNA. Ten rodzaj anemii określany jest także jako anemia megaloblastyczna,  niedokrwistość złośliwa oraz choroba Addisona Biermera. Dolegliwość ta występuje najczęściej u osób po czterdziestym i pięćdziesiątym roku życia. Charakterystycznymi objawami anemii megaloblastycznej jest żółty odcień skóry na ciele pacjenta. Zdarzają się także zawroty głowy, ogólne osłabienie i niedowład kończyn.   

Niedokrwistość hemolityczna

Charakteryzuje się tym, że krwinki czerwone zaczynają się rozpadać w sposób niewłaściwy. Powodują one uwalnianie się sporych ilości hemoglobiny, co w skrajnych przypadkach po zamianie na bilirubinę może doprowadzić do zabarwienia skóry oraz oczu na żółty kolor. Niedokrwistość hemolityczna może być wrodzona lub też nabyta, czyli powstała na skutek niszczenia erytrocytów przez toksyny, poprzez stosowanie leków, jak też i innych powodów.

Anemia sierpowata

Należy do grupy niedokrwistości hemolitycznych. Określana jest też jako niedokrwistość sierpowatokrwinkowa oraz drepancytoza. To choroba krwi, która jest uwarunkowana genetycznie. Ta wrodzona dolegliwość wynika z tego, że hemoglobina charakteryzuje się w tym przypadku niewłaściwą budową. Na skutek tego, że krwinki zlepiają się ze sobą dochodzi do powstania zatorów w naczyniach. Organy i narządy nie są w związku z tym dobrze ukrwione. Anemia sierpowata może więc doprowadzić do wystąpienia zawału, a następnie zgonu danej osoby.     

Niedokrwistość aplastyczna

Ma miejsce, gdy funkcje szpiku ulegną zaburzeniu oraz zostanie pomniejszona ilość elementów krwi w tym również czerwone krwinki. Tak jak w poprzednio omawianym rodzaju anemia ta może być wrodzona, jak też nabyta. Jej ciężka odmiana czasami prowadzi do zgonu pacjenta.  

Anemia u sportowców

Dotyczy osób, które uprawiają sport w sposób wyczynowy lub zawodowo. Regularny i duży wysiłek fizyczny wymaga odpowiedniego traktowania organizmu. Dlatego sportowcy, którzy nieprawidłowo się odżywiają i nie dostarczają sobie właściwych składników odżywczych, w tym przede wszystkim żelaza, witaminy z grupy B12 oraz kwasu foliowego, są narażeni na zachorowanie. Ten rodzaj anemii jest zazwyczaj spotykany u długodystansowych biegaczy np. ultramaratończyków.

Anemia - przyczyny

1. Niedobór żelaza.

Brak żelaza w organizmie może wynikać z uwarunkowań indywidualnych, schorzeń, chorób, a także w wyniku działań danego człowieka, czyli niewłaściwego odżywiania. Dlatego ważną kwestią jest odpowiednia dieta. Żelazo najlepiej wchłania się, gdy jest przyjmowane w pokarmach mięsnych. To występujące w produktach roślinnych jest przyswajalne 4 razy mniej. Dlatego osoby stosujące dietę wegańską bardziej narażone są na to, że wystąpi u nich anemia. Restrykcyjne diety również mogą być przyczyną niedokrwistości. Należy też pamiętać, że nawet przy dużym spożyciu produktów bogatych w żelazo, może ono się nie wchłaniać w sposób zadowalający. Taka sytuacja występuje przy nietolerancji glutenu, a także u osób z uszkodzonym lub częściowo usuniętym jelitem cienkim. Również spożywanie dużej ilości herbaty oraz produktów bogatych w szczawiany może doprowadzić do hamowania wchłaniania żelaza.  
Przy określaniu niedoboru żelaza pomocne są badania wskazujące na jakim poziomie w organizmie jest ferrytyna. 

anemia statystyki

2. Krwotoki.

Anemia może też być skutkiem krwawień, które mają miejsce w przewodzie pokarmowym. Dochodzi do tego po uszkodzeniu przełyku. Przyczyną może też być przepuklina rozworu przełykowego, a także stosowanie niektórych farmaceutyków. Często krwawienie występuje przy chorobie wrzodowej żołądka, występowaniu polipów w przewodzie pokarmowym i nowotworach. Krwawienia mogą też dotyczyć dróg moczowych w przypadku kamic nerkowych i nowotworów nerek. Anemia często spotykana jest u kobiet, u których proces menstruacyjny jest bardzo silny i trwa powyżej tygodnia. Do krwotoków dochodzi też często w skutek odniesionego urazu. Mówimy wtedy o niedokrwistości pokrwotocznej ostrej.

3. Choroby przewlekłe.

Anemia bywa często skutkiem ciężkich i przewlekłych chorób. W tym przypadku jest też określana jako niedokrwistość wtórna. Przewlekły stan zapalny powoduje, że wytwarzanie erytrocytów w szpiku kostnym jest niewystarczające. To niestety prowadzi do tego, że nie są w stanie długo żyć w organizmie.  Anemia jako skutek chorób przewlekłych występuje u pacjentów zmagających się z przewlekłymi zakażeniami np. HIV i zespole AIDS, zapaleniami wirusowymi, grzybiczymi i bakteryjnymi. Może też przytrafić się przy chorobach nowotworowych, przewodu pokarmowego, autoimmunologicznych, z niewydolnością nerek, reumatologicznych,  przewlekłych chorobach układu oddechowego i krążenia.

4. Niedobory substancji odżywczych.

Kiedy w organizmie zostaje zaburzone prawidłowe łączenie się ze sobą nici DNA, wtedy czerwone krwinki rozrastają się powyżej normy, a także zmniejsza się ich ilość. Taka sytuacja jest wynikiem tego, że w organizmie występuje brak witaminy B12 oraz kwasu foliowego. To z kolei prowadzi do niedokrwistości megaloblastycznej.   

5. Używki.

Nadużywanie alkoholu ma wpływ na wiele negatywnych skutków. Może przyczynić się do zaburzenia pracy różnych organów oraz ich zniekształcenia. Alkohol również jest odpowiedzialny za niedobór witamin i minerałów, które są konieczne do właściwego funkcjonowania organizmu. Powoduje zaburzenie wchłaniania kwasu foliowego oraz witaminy B12, a także krwotoki przez uszkodzenie błony śluzowej. Przy marskości wątroby może tez nastąpić krwawienie z żylaków przełyku. 

Anemia - ciąża

Niedokrwistość u kobiet, które spodziewają się dziecka nie jest czymś, co należy demonizować, jednak nie powinno być też lekceważone. Podczas ciąży w organizmie kobiety zachodzą poważne zmiany. Krew jest rozcieńczona i produkowana w większej ilości niż zwykle. Z tej przyczyny zmniejsza się ilość erytrocytów jak i hemoglobiny. Ma to wpływ na  hematokryt, który również jest obniżony. Ponadto rozwijające się w łonie matki dziecko, także  potrzebuje żelaza. Pobiera je oczywiście z jej organizmu.   

Kobieta w czasie ciąży musi się więc odpowiednio odżywiać dbając o dostarczanie sobie  właściwej ilości żelaza, gdyż niedobór tego pierwiastka, a w konsekwencji pojawienia się niedokrwistości może doprowadzić do wystąpienia wad u płodu, przedwczesnego porodu, a nawet poronienia.
Zjawisko anemii w czasie ciąży dotyczy ok. 40% kobiet.  

 

Dowiedz się więcej: Anemia w ciąży 

 

Anemia - leczenie

Ze względu na stopnie i rodzaje niedokrwistości stosuje się różne metody leczenia. Przede wszystkim ważną kwestią jest profilaktyka. Przynajmniej raz w roku powinno się wykonać badania krwi. Ich wyniki określą poziom hemoglobiny, erytrocytów oraz hematokrytu. Jeśli jest zniżkowy lub nieprawidłowy, wtedy lekarz będzie starał się ustalić przyczynę takiego stanu.

Oprócz wykonywania badań profilaktycznych mogą też pojawić się pewne symptomy, że z naszym organizmem dzieje się coś niedobrego. Chodzi tu oczywiście o objawy, które mogą wskazywać, że dana osoba cierpi na niedokrwistość. W takim wypadku potrzebna jest wizyta u lekarza. Od wywiadu i wyników zleconych badań zależy dalsze postępowanie.

Gdy anemia jest skutkiem niskiej ilości żelaza w organizmie, wtedy stosuje się jego suplementację. Przy bardzo niskiej wchłanialności można też wprowadzić je do ciała pacjenta w formie zastrzyków. Tak samo robi się w przypadku niedoboru witaminy B12, gdyż tylko poprzez zastrzyk przyjmie się ona w organizmie chorego. Natomiast suplementy z kwasem foliowym można stosować doustnie. Oczywiście oprócz farmaceutyków ważną kwestią przy niedokrwistości jest zastosowanie odpowiedniej diety. Produkty, które będziemy spożywać powinny być bogatym źródłem żelaza (wątróbka, wołowina, tofu, soja, fasole, soczewica czerwona, ciecierzyca, brukselka, brokuły, pestki dyni, kakao, buraki, orzechy), witaminy B12 (wątróbka wołowa, sardynki, wołowina, tuńczyk, sery, twaróg, jajka, łosoś) i kwasu foliowego (soczewica, ciecierzyca, fasola pinto, szparagi, szpinak, brokuł, fasole, burak, awokado, natka pietruszki, kalafior, pomarańcza, ziarna słonecznika).

Przy utracie ok. 20% krwi u dorosłego człowieka nie musi dojść do niedokrwistości. Leczenie anemii pokrwotocznej polega przede wszystkim na tym, żeby zatamować krwawienie i nie dopuścić do zbyt dużego ubytku krwi. Następnie stosuje się jej natychmiastowe przetoczenie. Kolejnym działaniem jest podniesienie objętości płynów naczyniowych. W tym celu podaje się pacjentowi np. koncentraty krwinek czerwonych, płyny infuzyjne, a także pełną krew. U kobiet, które skarżą się na obfite miesiączki można zastosować przyjmowanie farmaceutyków, które przyczynią się do zmniejszenia krwawienia.

W przypadku anemii z powodu występowania chorób przewlekłych stosuje się leczenie objawowe. Przede wszystkim trzeba zająć się danym schorzeniem, które przyczyniło się do wystąpienia niedokrwistości. Chory przyjmuje antybiotyki, leki przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne, a także immunosupresyjne. W niektórych przypadkach koniecznością jest przeszczep szpiku kostnego. Gdy krwawienie jest skutkiem występowania wrzodów na żołądku, wtedy należy tę przypadłość wyleczyć. Jeśli chory uskarża się na hemoroidy, to czasami jedynym wyjściem jest ich usunięcie podczas zabiegu chirurgicznego.

W wielu przypadkach leczenie stosuje się już do końca życia. Tak jest np. przy problemach z wchłanianiem witaminy B12. Jeśli przyczyną anemii jest przyjmowanie farmaceutyków, to oczywiście po konsultacji ze specjalistą należy je odstawić i wybrać właściwą formę dalszej terapii.   

Anemia - zapobieganie

Ważną sprawą jest ciągłe monitorowanie własnego organizmu. Oczywiście nie należy być przewrażliwionym i z najmniejszym nawet objawem martwić się i iść do lekarza. Jednak, gdy pewne niepokojące symptomy powtarzają się, wtedy warto skonsultować się ze specjalistą. W profilaktyce anemii dobrze jest wykonywać badania krwi najlepiej co pół roku, a  przynajmniej raz na 12 miesięcy. To powinna być morfologia wraz z rozmazem.

Odpowiednie składniki odżywcze, które uchronią nas przed wystąpieniem niedokrwistości znajdują się w wielu produktach żywieniowych. Dlatego, żeby utrzymywać organizm w dobrym zdrowiu należy właściwie się odżywiać i dostarczać mu odpowiednich witamin i minerałów. W skrajnych przypadkach korzysta się z suplementacji np. żelaza, ale o tym powinien zdecydować lekarz. Ważną kwestią w profilaktyce anemii jest dieta. Wiadomo, że żelazo zawarte w produktach pochodzenia zwierzęcego wchłania się najlepiej. Należy do nich np. czerwone mięso. Są też takie produkty, które hamują właściwą przyswajalność żelaza jak np. kawa, a także brunatny ryż

Osoby, które wyczynowo uprawiają sport powinny zwrócić szczególną uwagę na właściwą dietę. Wysiłek fizyczny powoduje utratę niezbędnych składników odżywczych wydzielanych z organizmu wraz z potem. Dlatego koniecznym jest, żeby sportowcy niezależnie, czy uprawiają daną dyscyplinę amatorsko, czy też zawodowo, byli pod stałą kontrolą dietetyka. Odpowiednio dobrana dieta pozwoli im uzupełnić wszystkie niezbędne składniki odżywcze potrzebne do prawidłowego funkcjonowania i ćwiczenia na wyczynowym poziomie.
Osoby, które stosują różnego rodzaju diety odchudzające, jak też są wegetarianami muszą zwrócić szczególną uwagę na dostarczanie organizmowi żelaza, które we właściwy sposób będzie się wchłaniało. Czasami niezbędne będzie przyjmowanie suplementów.
 

Zobacz również: Czy wegetarianizm może spowodować anemię?
 

To trzeba wiedzieć

  • Przynajmniej raz w roku należy zrobić badania morfologii krwi wraz z rozmazem.
  • Kluczową kwestią w uniknięciu anemii jest prawidłowo zbilansowana dieta.
  • Niedokrwistość wynikająca z małej ilości żelaza w organizmie dotyczy głównie kobiet.
  • Osoby cierpiące na krwawiące wrzody żołądka, a także częste krwotoki np. z nosa, w większym stopniu niż inni są narażone na wystąpienie niedokrwistości.
  • Przy zaburzeniach odporności podczas anemii, należy unikać przebywania w dużych grupach innych osób.
  • W przypadku nieprawidłowego wchłaniania żelaza w postaci suplementów, lekarz może zalecić terapię poprzez zastrzyki.
  • Anemia u dzieci może doprowadzić do zaburzenia i wolniejszego rozwoju poznawczego
  • Anemia sierpowata wynika z mutacji w genie, odpowiadającym za kodowanie łańcucha hemoglobiny. Występuje ona najczęściej wśród osobników rasy czarnej i mulatów.
  • Kobiety są bardzo podatne na wystąpienie u nich anemii. Zwłaszcza jeśli mają obfite miesiączki, a także często rodzą dzieci.
  • Picie coli utrudnia wchłanianie żelaza.   
  • Anemia ukryta ma miejsce wtedy, gdy w organizmie występują niewielkie ilości żelaza, jednak poziom czerwonych krwinek jest w normie.
  • Nie leczona niedokrwistość wpływa niekorzystnie na pracę mózgu oraz serca.  
  • Nowotwór może być przyczyną wystąpienia anemii. Dzieje się tak na skutek wyniszczania organizmu przez chorobę.
  • Najlepszym sposobem na uzupełnienie niedoborów żelaza w organizmie jest spożywanie czerwonego mięsa, ze względu na jego bardzo dobre wchłanianie.
  • Niedokrwistość może spowodować problemy z pamięcią u cierpiących na nią osób. Dotyczy do zwłaszcza anemii sierpowatej.  
  • Niektóre leki mogą toksycznie wpływać na erytrocyty, które zostają zniszczone. Uszkadzają też szpik kostny. Wynik takich działań może przyczynić się do wywołania anemii.  
  • Osoby z niedokrwistością dużo częściej od innych zapadają na różnego rodzaju infekcje.
  • Witamina C zawarta w produktach roślinnych przyczynia się w dużym stopniu do wspomagania wchłaniania żelaza przez organizm.
  • Na hamowanie wchłaniania żelaza ma wpływ spożywanie błonnika, kwasu szczawianowego i polifenoli.  
  • Bez ustalenia przyczyn anemii nie powinno się zaczynać jej leczenia, gdyż w ten sposób można np. nie dostrzec chorób, które przyczyniły się do wystąpienia niedokrwistości.
  • Warto pić napój z aloesu. Zawarte w nim składniki powodują produkcję czerwonych krwinek.
  • Anemia u dzieci może objawiać się wylewami podskórnymi.

Jarosław Cieśla



Źródła:
1) http://www.pnmedycznych.pl/wp-content/uploads/2015/01/pnm_2014_10b_033_036.pdf
2) http://biotka.mol.uj.edu.pl/zbm/handouts/2013/AgJ/Wyklad_5.pdf
3) http://lekwpolsce.pl/download.php?dokid=53a81af2993a8
4) http://przypadkimedyczne.pl/JmsFiles/9/full.pdf
5) http://www.ptmp.com.pl/png/png7z1_2014/PNG71-05-Grochal.pdf
6) http://www.medicalnews.ump.edu.pl/uploads/2011/3/3_80_2011.pdf#page=41
7) http://ww.w.wple.net/nefrologia/nef_numery-2009/a-nefro-1-2009/5-9.pdf
8) http://m.pfb.info.pl/files/kwartalnik/4_2009/02.%20Zielinska-Dawidziak.pdf
9) http://www.wple.net/nefrologia/nef_numery-2012/a-nefro-4-2012/178-180.pdf
10) http://www.nowinylekarskie.ump.edu.pl/uploads/2011/3/205_3_80_2011.pdf

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 1

ja 2

01.03.2018

Świetny artykuł!

Art

Wyrównaj ciśnienie!

05.12.2017
Wyrównaj ciśnienie!

Często zdarza się nam słyszeć, że ktoś lepiej lub gorzej się czuje ze względu na niestabilne tętno oraz ciśnienie krwi. Jeśli idziemy do lekarza, to bardzo często jest nam ono mierzone, jako niezbędny parametr do ustalenia przyczyny naszych dolegliwości. Wykonywanie pomiarów pozwala też kontrolować, czy u pacjenta cierpiącego na daną dolegliwość wystąpił progres lub regres danej choroby.
Ciśnienie tętnicze, określa poziom nacisku jaki na tętnice, a raczej ich ścianki wywiera krew, która tam przepływa. Jest ona w momencie skurczu serca tłoczona do aorty. W tym momencie ciśnienie tętnicze skurczowe ma najwyższy poziom. W fazie rozkurczu ciśnienie spada do najniższego poziomu.

Jeżeli jest nieprawidłowe, to mówimy o nadciśnieniu lub niedociśnieniu. Jego poziom może się ciągle zmieniać, na co wpływ ma wiele czynników. Pomiar ciśnienia wykonuje lekarz jak też można to zrobić samemu.

Metody pomiaru ciśnienia krwi

1. Metoda osłuchowa

Polega ona na monitorowaniu tzw. tonów Korotkowa. Najpierw należy założyć gumowy mankiet na ramię ok. 3 cm powyżej łokcia. Chodzi o to, żeby był on umieszczony na wysokości serca badanej osoby. Po dopasowaniu należy nadmuchać go ręcznie gumową gruszką. Wykonuje się to po to, żeby całkowicie zamknąć tętnicę. Następnie opróżnia się mankiet bardzo powoli, aż pojawiające się dźwięki i tętno się zsynchronizują. Jest to tzw. I faza wg Korotkowa, która informuje, że jest to ciśnienie skurczowe. Następuje dalsze opróżnianie mankietu, aż do momentu gdy dźwięki zanikną.

W tym momencie mamy do czynienia z ciśnieniem rozkurczowym, czyli V fazą wg Korotkowa. Pomiaru dokonuje się za pomocą sfigmomanometru rtęciowego lub stetoskopu. Wadą metody osłuchowej jest to, że wyniki zależą od wykonującego badanie. Może on przecież nie zawsze dobrze usłyszeć tętno pacjenta. Dlatego pomiar może być niedokładny. Niekiedy zamiast ucha ludzkiego korzysta się z mikrofonu.

2. Metoda oscylometryczna

Polega na pomiarze ciśnienia również przy pomocy gumowego mankietu, jak też specjalnego aparatu. Mankiet jest pompowany elektronicznie. Pomiary są dokonywane przy użyciu czujnika, a wynik ukazuje się na wyświetlaczu urządzenia. Wartości dotyczące ciśnienia skurczowego i rozkurczowego są obliczane na podstawie zastosowania właściwych algorytmów. Do badania wykorzystuje się dwa rodzaje aparatów. W urządzeniach półautomatycznych napełnianie mankietów odbywa się ręcznie za pomocą gumowej gruszki. Natomiast obliczanie wyników ciśnienia poprzez oscylacje tętnic są tak samo podawane jak w aparatach całkowicie zautomatyzowanych.    

Na podstawie uzyskanych wyników określa się poziom ciśnienia tętniczego. Mierzy się je w milimetrach słupa rtęci - mm Hg lub też w kilopaskalach - Pa.

Klasyfikacja ciśnienia tętniczego

(określenie ciśnienia, ciśnienie skurczowe, ciśnienie rozkurczowe) w mm Hg:

ciśnienie krwi wykres

  • niskie ciśnienie - 89/59 i poniżej
  • ciśnienie niskie prawidłowe - 90-99/60-64
  • ciśnienie prawidłowe - 100–129/65-84
  • ciśnienie optymalne - 120/80
  • ciśnienie wysokie prawidłowe - 130–139/85-89 
  • nadciśnienie tętnicze stopnia I - 140-159/90-99
  • nadciśnienie tętnicze stopnia II - 160-179/100-109 
  • nadciśnienie tętnicze stopnia III - 180/110 i powyżej 
  • izolowane nadciśnienie skurczowe - 140/90 i powyżej

Prawidłowe ciśnienie krwi kształtuje się pomiędzy 120-129 na 80-84 mm Hg. Tak oczywiście jest w przypadku osoby dorosłej. U noworodka te wartości są niższe i wynoszą 102/55 mm Hg. W późniejszym wieku czyli powyżej pierwszego roku życia do ok. 8 lat ciśnienie tętnicze u dziecka optymalnie powinno mieć wartość 110/75 mm Hg. 

Nieprawidłowe ciśnienie

Prawidłowe ciśnienie pozwala na sprawne funkcjonowanie organizmu. Gdy jest niewłaściwe, wtedy mogą pojawiać się różne przykre objawy jak: mocne bóle i obrzęki kończyn oraz kłucie w okolicach klatki piersiowej, duszności, zawroty głowy połączone z omdleniami, a także zaburzenia snu, nierówne tętno i kołatanie serca. Nieprawidłowości pojawiają się, gdy ciśnienie jest zbyt niskie lub też za wysokie.

Niedociśnienie  

Zdarza się, że u danej osoby ciśnienie skurczowe kształtuje się poniżej 100 mm Hg. W takiej sytuacji mówimy o niedociśnieniu, określanym jeszcze jako hipotonia lub hipotensja. Na przyczyny występowania niskiego ciśnienia może wpływać niedobór sodu oraz płynów ustrojowych w organizmie, niedoczynność kory nadnerczy, tarczycy i przysadki, a także choroby serca. Czasami zdarza się spadek ciśnienia na skutek występowania stanu pozakrzepowego, żylaków, a także przy uszkodzeniu komórek nerwowych występujących w mózgu.

Przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych, działających moczopędnie, a także rozszerzające naczynia krwionośne również może spowodować niedociśnienie. Osoby, które przyjmują tabletki nasenne oraz leki na nadciśnienie też powinny liczyć się z możliwością wystąpienia u nich hipotonii. Należy jednak pamiętać, że obniżona wartość ciśnienia tętniczego zdarza się również u dziewcząt, a także u osób uprawiających wyczynowo sport. Objawy wskazujące na niedociśnienie to: apatia, senność, kiepskie samopoczucie, ogólne uczucie zmęczenia, zaburzenia koncentracji, zimne stopy i palce dłoni. Niskie ciśnienie może też skutkować bólami i zawrotami głowy, omdleniami, nudnościami, a także zaburzeniami rytmu serca i tym że tętno jest przyspieszone.    

   

Zobacz również artykuł: Za niskie ciśnienie tętnicze

 

Nadciśnienie

Zgodnie z obowiązującymi normami o nadciśnieniu możemy mówić, gdy ciśnienie skurczowe krwi w tętnicy wynosi powyżej 140 mm Hg, a rozkurczowe jest wyższe niż 90 mm Hg. Warto badać się cyklicznie, żeby w porę móc leczyć tę dolegliwość. Często nadciśnienie nie wywołuje żadnych objawów. Jednak nie leczone może skutkować poważnymi konsekwencjami takimi jak np. udar. Nadciśnienie dzieli się na pierwotne, które jest związane z genami oraz wtórne będące następstwem występującej u pacjenta choroby przez co dochodzi do nadciśnienia.

Pierwszy rodzaj określany też samoistnym spowodowany jest dziedziczeniem, a także takimi czynnikami jak niezdrowa dieta oraz menopauza. Nadciśnienie wtórne natomiast może być spowodowane przez choroby. Należą do nich: Zespół Conna oraz Cushinga, zwężenie aorty, przewlekłe choroby nerek, obturacyjny bezdech senny, a także guz chromochłonny. Objawy wskazujące na nadciśnienie to: zawroty i tępy ból głowy, występowanie duszności, szybkie męczenie się, niespokojny i zaburzony sen, problemy emocjonalne i nerwowość. Chory może także uskarżać się na częste krwawienie z nosa oraz łomotanie serca. 

   

Zobacz również artykuł: Nadciśnienie tętnicze

 

ciśnienie krwi

Sposoby na problemy z ciśnieniem

Prawidłowe ciśnienie osoba chora może uzyskać bez stosowania farmaceutyków. Ważna jest właściwa dieta i nie narażanie organizmu na złe funkcjonowanie. Przede wszystkim warto jest zadbać o to, aby zrzucić zbędne kilogramy. Spacery, rekreacja ruchowa i aktywny styl życia uchronią nas przed otyłością i nadwagą. Co ważne podczas aktywności na powietrzu, dzięki promieniom słonecznym przyjmiemy sporą ilość witaminy D, która bardzo korzystnie wpływa na zdrowie jeśli występuje nadciśnienie. Poza tym warto też postawić na zajęcia, które będą nas relaksowały. Odpoczynek, spokój, słuchanie muzyki i unikanie sytuacji stresowych korzystnie wpłyną na poprawę zdrowia.

W pożywieniu warto ograniczyć używanie soli oraz zrezygnować z tłustych potraw. Jeśli jemy mięso to chude. Warto też spożywać ryby oraz pieczywo żytnie i dużo warzyw, które zawierają potas. Ten minerał skutecznie obniża ciśnienie. Zaburzenia ciśnienia tętniczego wynikają również z nadużywania alkoholu, którego spożywanie należałoby znacznie ograniczyć. Natomiast całkowicie należy zrezygnować z palenia wyrobów tytoniowych. Przy niedociśnieniu można raz dziennie wypić kawę. Dobrym pomysłem będzie zakup ciśnieniomierza, dzięki któremu będziemy mogli samodzielnie kontrolować swoje ciśnienie tętnicze i na bieżąco monitorować jego poziom.  

 

Jarosław Cieśla

 

Źródła:
1) https://journals.viamedica.pl/arterial_hypertension/article/viewFile/12462/10299
2) https://journals.viamedica.pl/arterial_hypertension/article/viewFile/12848/10628
3) https://journals.viamedica.pl/arterial_hypertension/article/viewFile/12617/10452
4) https://journals.viamedica.pl/arterial_hypertension/article/viewFile/12351/10189
5) https://journals.viamedica.pl/arterial_hypertension/article/viewFile/12579/10414
6) https://journals.viamedica.pl/forum_zaburzen_metabolicznych/article/viewFile/28730/23499

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 1

pmatz

06.01.2018

ja zmniejszyłem ilośc soli i ok

Art

Dlaczego USG piersi jest tak ważne?

24.11.2017
Dlaczego USG piersi jest tak ważne?

Rak piersi są jednym z największych problemów onkologicznych współczesnego świata. Na szczęście jest sposób, żeby wykryć raka piersi, zanim będzie za późno – badanie USG piersi.

W XXI wieku najsilniejszą bronią kobiet w walce z rakiem piersi jest wiedza. Wiedza na temat raka piersi jest niezbędna poczynając od szansy wczesnego wykrycia, a kończąc na świadomym udziale w procesie leczenia.

Wskazania do wykonania usg piersi obejmują wszelkie zmiany wykryte przez kobietę w badaniu samokontrolnym piersi, a więc gdy pojawia się wyczuwalny guz piersi lub guz sutka czy też wyciek z brodawki sutkowej lub gdy pojawi się ból piersi niewiadomego pochodzenia. To badanie diagnostyczne zlecane jest także po operacji usunięcia gruczołu piersiowego (mastektomia), po biopsji mammotomicznej jak również, gdy w badaniu fizykalnym wykrywane jest powiększenie pachowych węzłów chłonnych. Badanie usg piersi jest badaniem poprzedzającym biopsję mammotomiczną piersi oraz stanowi metodę obrazowania gruczołu piersiowego podczas tego zabiegu.

Na czym polega USG piersi?

Całe badanie jest całkowicie bezbolesne i nie trzeba się do niego przygotowywać. Najlepiej wykonać je pomiędzy 1 a 10 dniem cyklu miesiączkowego, jednak nie jest to warunek konieczny. USG piersi daje możliwość wykrycia raka piersi oraz guz w piersiach,  we wczesnym etapie rozwoju.

Przed badaniem usg piersi lekarz przeprowadza standardowy wywiad środowiskowy. Pytania dotyczą antykoncepcji, przebytych ciąż, operacji piersi, chorób nowotworowych (rak piersi) u członków rodziny. Warto zabrać ze sobą poprzednie wyniki badań np. usg piersi, co ułatwi lekarzowi sprawdzanie piersi. Przebieg badania nie jest skomplikowany a samo badanie wykonywane jest w pozycji leżącej. Obie piersi pokrywa się żelem, który ułatwia przewodzenie ultradźwięków. Lekarz wykonuje ruchy w każdym kierunku, w celu dokładnego zbadania i ewentualnego wykrycia guza piersi.

Na koniec badania lekarz sprawdza także doły pachowe, by wykluczyć powiększone węzły chłonne. Głowica aparatury połączona jest z komputerem, na którym pojawia się obraz kolejnych części piersi, sprawdzanych przez lekarza. Może on wtedy ocenić czy występują w tkankach jakieś niepokojące zmiany. Dzięki temu ma możliwość wykrycia zmian mierzących od 0,5 milimetrów i odróżnić guz nowotworowy od torbieli.
Guz piersi osiąga średnicę jednego centymetra w okresie dwóch lat. Zbagatelizowanie badań kontrolnych prowadzi do wzrostu ryzyka i guz piersi może być już złośliwy.

Badanie usg piersi jest nieinwazyjne i można wykonywać je nawet u kobiet w ciąży – warto jednak poinformować o tym lekarza, ponieważ może to wpłynąć na interpretację wyników. 

Na czym polega biopsja mammotomiczna?

Biopsja mammotomiczna jest bezpieczną, powszechnie stosowaną metodą głównie w diagnozowaniu raka piersi, ale także w leczeniu chorób piersi. Jest to także jedna z najnowocześniejszych metod pobierania wycinków z piersi o wielkości nawet do 2 cm przy wykonaniu jednego wkłucia – mówi dr n. med. Piotr Bednarski z kliniki medycynadab.pl.

Biopsja mammotomiczna może być wykonywana w trybie ambulatoryjnym, a sam zabieg trwa do 15 minut i jest przeprowadzany pod kontrolą usg i w niewielkim znieczuleniu miejscowym.

Niewątpliwą zaletą biopsji mammotomicznej, oprócz bardzo precyzyjnej diagnozy, jest niezakładanie szwów, a opatrunku uciskowego – dodaje dr n. med. Piotr Bednarski - a biopsja mammotomiczna gwarantuje powrót to pełnej aktywności tuż po jej wykonaniu.

Wczesne wykrycie zmian chorobowych daje szanse na pełne wyzdrowienie.
 

Dodaj swój komentarz

Komentarzy: 0

Strefa lekarza Zaloguj się Zarejestruj się