Podczas aktywności fizycznej często wychodzimy poza komfort. To znaczy po prostu tyle, że wysiłek jest bardzo duży, a zmęczenie mocno odczuwalne. To jest oczywiście zrozumiałe, jeśli ktoś chce osiągnąć sukces w dyscyplinie, którą uprawia. Jednak ,,wyjście" poza komfort powinno dotyczyć tylko wysiłku, natomiast w pozostałych kwestiach musimy czuć się jak najbardziej optymalnie.

Dobre samopoczucie na treningu zapewni nam odzież termoaktywna. Jest ona wykonana z materiałów "oddychających", czyli takich które nie zatrzymują wilgoci tylko powodują, że jest ona wydalana na zewnątrz. Dzięki temu skóra swobodnie oddycha, nie następuje przegrzanie, ani też zbytnie wychłodzenie organizmu.    

Pierwsza warstwa odzieży, czyli bielizna musi być jak druga skóra. Nie może powodować obtarć, ani dyskomfortu podczas często bardzo intensywnego wysiłku fizycznego. Gdy pot jest odparowywany, wtedy przy dość niskiej temperaturze powietrza lub wietrze, nie grozi nam wyziębienie, gdy na chwilę się zatrzymamy. Zapewnia to najczęściej dwuwarstwowy materiał, z którego wykonana jest bielizna termoaktywna.

Utrzymanie stałej temperatury jest kolejną zaletą takiej odzieży. Zawodnicy, którzy trenują na powietrzu muszą mieć zapewniony komfort. Druga warstwa bielizny minimalizuje uczucie chłodu.

Wielka zaletą odzieży termoaktywnej są jej walory zachowania higieny. Jeśli materiał, z którego jest wykonana zawiera jony srebra, wtedy działa bakteriobójczo. Hamuje wydzielanie nieprzyjemnego zapachu na zewnątrz, co pozwala na bezstresowe trenowanie w grupie innych osób. Zapach potu po prostu nie jest odczuwalny.  

Odzież termoaktywna często wykonana jest bezszwowo. Dzięki temu na skórze po intensywnym wysiłku nie pojawiają się obtarcia w newralgicznych miejscach. Możemy komfortowo kontynuować trening, przez co jest efektywny. Ważną kwestia jest też to, że bielizna dokładnie dopasowuje się do ciała zawodnika, ale jednocześnie nie krępuje ruchów zapewniając swobodę przy wykonywaniu różnych ćwiczeń rozgrzewkowych i rozciągających.

Jarosław Cieśla

Wiek przedszkolny to czas gdzie rozwijają się narządy dziecka w tym wieku dziecko też często zapada na infekcje.  Wspomagać naturalną odporność dziecka możemy na kilka sposobów przedstawiamy te najbardziej skuteczne, które z łatwością możemy zastosować. 

1. Najważniejsze jest odżywianie.

Zdrowe odżywianie to podstawa jesteśmy tym co jemy. Dzieci uwielbiają wszystko co słodkie od napojów po słodycze, dobrym sposobem na wzmocnienie odporności u dziecka jest zapewnienie zdrowej alternatywy dla słodyczy.  Słodycze, które kupujemy w sklepie są pełne nie tylko cukru, ale zawierają konserwanty, które niekorzystnie wpływają na zdrowie dziecka. Cukier niekorzystnie wpływa na rozwój naszego dziecka, dziecko może mieć zaburzoną koncentrację oraz łatwo się uzależnić. Słodycze łatwo można zastąpić suszonymi lub świeżymi owocami, bakaliami.

2. Ilość snu.

Sen jest bardzo ważny dla prawidłowego funkcjonowania rozwoju dziecka. Podczas snu regeneruje się system nerwowy, który jeżeli jest osłabiony wpływa na system odpornościowy. Dzieci potrzebują nawet do 14 godzin snu, każdego dnia. Bardzo ważna jest jakość snu , w jakim pokoju dziecko śpi czy jest dobrze przewietrzone. Ważne jest aby w pokoju dziecka nie było żadnych elektrycznych elementów elementów, które promieniują szkodliwe fale.

3. Pomagaj dziecku się wyciszyć.

Dzieci też mają swoje stresy. Często też bywa, że dziecko przeżywa stres rodzica. Dla niektórych dzieci codzienne obowiązki przysparzają dużo stresu co wpływa niekorzystanie na układ odpornościowy. Jako rodzic ważne jest abyśmy znaleźli czas na rozmowę z dzieckiem oraz abyśmy nie stawiali im dużych wymagań. Quality time  poświęcony dziecku oraz dużo zabawy i śmiechu z pewnością pomogą w rozładowaniu stresu oraz korzystnie wpłyną na układ odpornościowy naszego maluszka.

4. Suplementy i zioła mogą wiele zdziałać.

W budowaniu odporności dziecka kluczową rolę pełni witamina D i cynk Najlepiej szukać ich w żywności, która zawiera te składniki, ale w czasie gdy dziecko podatne jest na infekcje warto sięgnąć bo suplementy dobrej jakości. Dobrym i zdrowym napojem dla dziecka jest herbatka z bzu, która działa przeciwzapalnie i smakuje dzieciom.

przedszkoland.pl

Schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym o zmiennym przebiegu. Psychoza ta objawia się zniekształconym postrzeganiem rzeczywistości. Osoba cierpiąca na schizofrenię ma problemy z  normalnym funkcjonowaniem w społeczeństwie. Choroba ta dzieli się na 3 fazy: zwiastunową, ostrą oraz stabilizacji.

Pierwsze objawy schizofrenii charakteryzują się tym, że chory traci kontakt z innymi. Następują częste zmiany nastroju. Nie sposób jest też określić jak pacjent zachowa się w danej chwili. Przestaje również interesować się swoimi obowiązkami i zaniedbuje higienę.

Wraz z rozwojem choroby pojawiają się u pacjenta omamy, wizje i nieadekwatne do rzeczywistości postrzeganie świata. Procesy myślenia zostają zniekształcone i zaburzone. Chory w niewłaściwy sposób ocenia fakty i zdarzenia. Mogą pojawić się nawet próby samobójcze. Ostra faza schizofrenii najczęściej jest leczona w szpitalu.

Chory może wrócić do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie, jeśli zostanie poddany leczeniu. Jednak często mogą następować nawroty choroby, dlatego dana osoba musi być pod stałą obserwacją. Leczenie może trwać nawet przez wiele lat. 

Schizofrenia to choroba przewlekła. Leczenie jest kilkukierunkowe. Przede wszystkim pacjent przyjmuje leki przeciwpsychotyczne. Dawkuje je nawet wtedy, gdy objawy ustąpią pod wpływem systematycznego leczenia. Chodzi o to, aby zminimalizować ryzyko nawrotów choroby.

Chory musi mieć stały kontakt z lekarzem, który zaleci odpowiednią terapię. W proces leczenia powinny też być zaangażowane osoby bliskie pacjentowi. Specjalista stosując metodę psychoedukacji przekazuje pacjentowi i rodzinie wszelkie informacje dotyczące rozwoju choroby, jej aktualnego stanu oraz tego jak sobie radzić z jej skutkami.

W leczeniu schizofrenii stosuje się także psychoterapię. Przede wszystkim chodzi o rozwiązanie konkretnych, bieżących problemów. Najczęściej zalecane formy to terapia zajęciowa oraz takie w których biorą udział osoby najbliższe choremu. Ma ona za zadanie wspierać pacjenta oraz jak wspólnie dawać sobie radę z objawami psychozy. Ważną kwestia jest też eliminowanie zachowań, które mogą skutkować powracaniem choroby.    

Jarosław Cieśla